Σεμινάρια Τετάρτης | Θεματική: Διακυβέρνηση, συν-αίσθημα, ακτιβισμός - Κριτικές προσεγγίσεις

Πάντειο Πανεπιστήμιο Πολιτικών και Κοινωνικών Επιστημών

Τμήμα Κοινωνικής Ανθρωπολογίας

σε συνεργασία με το Εργαστήριο Ανθρωπολογικής Έρευνας

Σεμινάρια Τετάρτης

Τα Σεμινάρια διεξάγονται κάθε Τετάρτη 15:00 – 17:00 στην αίθουσα Γ3 (νέο κτίριο)

Θεματική Χειμερινού εξαμήνου 2019-2020:

Διακυβέρνηση, συν-αίσθημα, ακτιβισμός: Κριτικές προσεγγίσεις

Ο κύκλος αυτός των σεμιναρίων στόχο έχει να θέσει υπό διερεύνηση τα ακόλουθα ζητήματα: Πώς λειτουργεί η κυριαρχία αλλά και η εξουσία που ασκείται σε επίπεδο βιοπολιτικής διακυβέρνησης ατόμων και ομάδων που συνεχίζουν να βιώνουν κοινωνικές ανισότητες, στιγματισμό, μορφές στέρησης και απαλλοτρίωσης; Τι μορφές παίρνει; Επίσης, τι ρόλο παίζουν οι συν-αισθηματικές εγγραφές αυτών των διαδικασιών, ή αλλιώς πώς λειτουργεί το συν-αίσθημα σε σχέση με την (ανα)παραγωγή ταυτοτήτων και αναπαραστάσεων έμφυλα, εθνικά, φυλετικά, ταξικά, θρησκευτικά προσδιορισμένων; Επιπλέον, ποιες μορφές δράσης και αντίστασης μπορούν να έχουν κοινωνικό αντίκτυπο, να ‘ακουστούν’, ή αλλιώς, να αποκτήσουν δημόσια αναγνώριση σε ένα πλαίσιο που καθορίζεται από πολλαπλές και αντιφατικές πολιτικές και κοινωνικές εντάσεις στον ύστερο καπιταλισμό και το (νεοφιλελευθερισμό); Τι σημασίες αποκτά ο ακτιβισμός σε αυτό το πλαίσιο;

Εξετάζοντας με κριτικό τρόπο τις έννοιες της διακυβέρνησης, του συν-αισθήματος και του ακτιβισμού, εν μέρει αλλά και συνολικά, ο διεπιστημονικός διάλογος που πλαισιώνεται μέσα από σεμινάρια και εργαστήρια αναδεικνύει το πώς μπορούμε να προσεγγίσουμε σύγχρονα φαινόμενα που σχετίζονται με ιστορικές, κοινωνικές και πολιτικές διεργασίες όπως: η ανάδειξη του αγώνα εντόπιων και διεθνών κινημάτων, η κριτική πλαισίωση της έννοιας της δημοκρατίας μέσα από ένα δικαιωματικό ακτιβισμό, η διαμόρφωση νέων μορφών κοινωνικής οργάνωσης μέσα από τη συν-αισθηματική ταύτιση και αποταύτιση με θεσμούς όπως ο γάμος, η αναπαραγωγή, η παραγωγή του ‘υγιούς’ σώματος, η νοηματοδότηση του κοινωνικού (συν-)ανήκειν μέσα από το βίωμα της καθημερινότητας, η σημασία της αρχιτεκτονικής, του χώρου, της ‘ψηφιακότητας’ και του ήχου στην παραγωγή μορφών εξουσίας ή/και αντίστασης και εν τέλει η σημασία του κριτικού αναστοχασμού και της διαρκούς επιστημολογικής διερώτησης σχετικά με τη θέση της/του ερευνήτριας/τή στην παραγωγή γνώσης.