Η καθολική ασφαλιστική κάλυψη υγείας για όλους τους νόμιμους πολίτες στην Γαλλία επιτεύχθηκε το 2000, καθώς πρότερα η βάση για το δικαίωμα ήταν η κατάσταση απασχόλησης.
Από τον Ιανουάριο του 2000, ως μέρος του Νόμου Περί Καθολικής Υγειονομικής Κάλυψης (CMU), το δικαίωμα ασφαλιστικής κάλυψης υγείας κατοχυρώθηκε στην βάση της νόμιμης διαμονής στην Γαλλία, ενώ πρότερα η μειονότητα του πληθυσμού που παρέμενε αποκλεισμένη καλυπτόταν από προγράμματα κοινωνικής βοήθειας που παρέχονταν από τις τοπικές κοινότητες.
Σε συμπλήρωση της καθολικής ασφάλισης υγείας μέχρι το έτος 2000, το 85% του πληθυσμού διέθετε εθελοντική πρόσθετη ιδιωτική κάλυψη. Αυτές οι εθελοντικές πολιτικές ασφάλισης υγείας (VHI) μπορούν να «αγορασθούν» από τους εργοδότες ή σε μία εξατομικευμένη βάση από τα ίδια τα άτομα και καλύπτουν τις συμμετοχές για τον χρήστη οι οποίες δεν καλύπτονται από το δημόσιο ασφαλιστικό σύστημα υγείας (όπως η συν-ασφάλιση, η συμμετοχή στο κόστος, την διαφορά μεταξύ των πραγματικών τιμών που χρεώνονται και του επίσημου κόστους για οδοντική προσθετική και γυαλιά οράσεως).
Ο Νόμος Περί Καθολικής Υγειονομικής Κάλυψης (CMU) προέβλεπε επίσης για τις περιπτώσεις συμμετοχής των φτωχών ασθενών στο κόστος, μέσω της παροχής δωρεάν συμπληρωματικής ασφάλισης μετά από έλεγχο του εισοδήματος που καλύπτει περίπου ένα πρόσθετο 7% (περίπου 4 εκατομμύρια άτομα) του πληθυσμού. Το μέγιστο εισόδημα για να μπορεί να είναι κάποιος δικαιούχος της ρύθμισης είναι 600 ευρώ τον μήνα, έπειτα και από την στάθμιση της σύνθεσης του νοικοκυριού στο οποίο διαμένει.
Η συγκεκριμένη ρύθμιση πρακτικά σημαίνει ότι τα χαμηλά εισοδηματικά στρώματα απαλάσσονται από την συμμετοχή στο κόστος παροχής υπηρεσιών υγείας.
Επιμέλεια – Ντούνης Ανδρέας
socialpolicy.gr
