Παιδική Φτώχεια - Νομική και Θεωρητική Προσέγγιση | Κοινωνικη Πολιτικη Κοινωνικη Θεωρια

Ντούνης Ανδρέας

Το υπερεθνικό νομικό πλαίσιο

Α) Ο.Η.Ε

Η Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού υιοθετήθηκε ομόφωνα από την

Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών στις 20 Νοεμβρίου του 1989. Στην

Ελλάδα επικυρώθηκε το 1992.

Άρθρο 27

Παρ 1. Τα Συμβαλλόμενα Κράτη αναγνωρίζουν το δικαίωμα κάθε παιδιού για ένα κατάλληλο επίπεδο ζωής που να επιτρέπει τη σωματική, πνευματική, ψυχική, ηθική και κοινωνική ανάπτυξή του.

Παρ 3. Τα Συμβαλλόμενα Κράτη υιοθετούν τα κατάλληλα μέτρα, σύμφωνα με τις εθνικές τους συνθήκες και στο μέτρο των δυνατοτήτων τους, για να βοηθήσουν τους γονείς και τα άλλα πρόσωπα που είναι υπεύθυνα για το παιδί, να εφαρμόσουν το δικαίωμα αυτό και προσφέρουν, σε περίπτωση ανάγκης, υλική βοήθεια και προγράμματα υποστήριξης, κυρίως σε σχέση με την διατροφή,το ρουχισμό και την κατοικία.

Β) Ευρωπαϊκή Ένωση – Χάρτης των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Άρθρο 24

Τα δικαιώματα των παιδιών

1. Τα παιδιά έχουν το δικαίωμα για ένα τέτοιο επίπεδο προστασίας και φροντίδας που είναι απαραίτητο για την ευημερία τους. Μπορούν να εκφράζουν ελεύθερα τις απόψεις τους. Αυτές οι απόψεις θα λαμβάνονται υπόψιν για θέματα που σχετίζονται με αυτά σε συνάρτηση με την ηλικία και το επίπεδο ωριμότητάς τους.

2. Σε όλες τις πράξεις/δράσεις αναφορικά με τα παιδιά, είτε αναλάμβανονται από δημόσιες αρχές είτε από ιδιωτικούς οργανισμούς, πρωταρχική μέριμνα θα πρέπει να είναι τα συμφέροντα του παιδιού.

3. Κάθε παιδί θα έχει το δικαίωμα να διατηρεί σε τακτική βάση μία προσωπική σχέση και άμεση επαφή και με τους δύο γονείς του/της, εκτός εάν αυτή η πράξη θεωρείται αντίθετη με το συμφέρον του/της.

Νομικό πλαίσιο χωρών της Ε.Ε

Ηνωμένο Βασίλειο – Child Poverty Act 2010: Με στόχο την άμβλυνση τόσο της απόλυτης όσο και της σχετική ςπαιδικής φτώχειας. Σκοπός της νομοθετικής πράξης είναι 1,7 εκατομμύρια παιδιά από οικογένειες χαμηλών εισοδημάτων να κατοικήσουν σε οικίες που παρέχουν επαρκείς συνθήκες στέγασης.

Oρισμός παιδικής φτώχειας:

Υπό μία αφαιρετική προσέγγιση η παιδική φτώχεια αποτελεί την σημαντική έλλειψη δυνατότητας κάλυψης των βασικών αναγκών για την υγιή φυσική, πνευματική, συναισθηματική και πνευματική ανάπτυξη των παιδιών. Η παιδική φτώχεια ορίζεται επίσης ως η έλλειψη ευκαιριών (με την μορφή της αποστέρησης δυνατοτήτων), ως έλλειψη ιδίου ελέγχου της ζωής καθώς και ως την συνεπακόλουθη κοινωνική περιθωριοποίηση και στιγματισμό.