Από την πλευρά του, το Ελληνικό Δίκτυο για την Καταπολέμηση της Φτώχειας προτείνει:
1. Τα Υπουργεία (α) Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης και (β) Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, ως καθ’ ύλην αρμόδια, να προχωρήσουν άμεσα και κατά προτεραιότητα στη χρηματοδότηση υλοποίησης μέτρων και προγραμμάτων άμεσης ανακούφισης και πρόληψης τόσο των ατόμων που αντιμετωπίζουν το φάσμα της φτώχειας, όσο και ομάδων πληθυσμού που βρίσκονται σε κίνδυνο φτώχειας και κοινωνικού αποκλεισμού.
2. Να κατοχυρωθεί νομικά το δικαίωμα για ένα επαρκές επίπεδο διαβίωσης (άρθρο 25 της Παγκόσμιας Διακήρυξης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου), ανάγκη που έχει ήδη αναδειχθεί στο πλαίσιο της Πανευρωπαϊκής Καμπάνιας για το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα. Είναι απαραίτητο να αναπτυχθούν προγράμματα για την εκπλήρωση του θεμελιώδους δικαιώματος για κοινωνική ασφάλιση (άρθρο 22 της Παγκόσμιας Διακήρυξης των δικαιωμάτων του Ανθρώπου).
3. Να κατοχυρωθεί νομικά η παροχή προσωρινής και μόνιμης κατοικίας στον άστεγο πληθυσμό, καθώς και η παροχή υπηρεσιών υποστήριξης σε κοινωνικές ομάδες που διαβιούν κάτω από εξαιρετικά υποβαθμισμένες συνθήκες, όπως είναι οι ειδικές κατηγορίες γυναικών μονογονεϊκών οικογενειών, παιδιών και μεταναστών/στριων.
4. Οι πολιτικές ενάντια στη φτώχεια πρέπει να ελέγχονται και να αξιολογούνται τόσο αυστηρά όσο και οι οικονομικοί δείκτες. Πρέπει να επιδιωχθούν και να ενθαρρυνθούν μορφές συνεργατικής δράσης ανάμεσα στις ευρωπαϊκές, περιφερειακές ή εθνικές μη κυβερνητικές οργανώσεις και τις κυβερνήσεις ως μέρος της προσπάθειας ενίσχυσης της δημοκρατίας.
5. Η αναδιάρθρωση και ενίσχυση της διοίκησης των φορολογικών συστημάτων κρίνεται απαραίτητη, ώστε να ελέγχεται η εφαρμοζόμενη πολιτική και τα αποτελέσματα της ως προς την ανακατανομή του πλούτου με ξεκάθαρους μετρήσιμους αποδέκτες.
6. Να προταθεί και να συμφωνηθεί μια νέα γραμμή φτώχειας που ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα και επαληθεύεται επιστημονικά, ώστε να αποτυπώνεται η έκταση και η δριμύτητα της πολλαπλής στέρησης.
7. Κρίνεται επίσης απαραίτητο να εισαχθεί μια νέα διεθνής νομοθεσία που θα ελέγχει και θα απαγορεύει τις αντικοινωνικές δραστηριότητες και την αποκόμιση υψηλών κερδών από τις χώρες που βρίσκονται σε οικονομική κρίση. Ένας νέος φόρος χρηματιστικών συναλλαγών θα πρέπει να επιβληθεί σε όλες τις συναλλαγές των τραπεζών και των ιδιωτικών επιχειρήσεων πώλησης συναλλάγματος με σκοπό τις επενδύσεις σε υπηρεσίες υγείας και εκπαίδευσης παιδιών και οικογενειών που βρίσκονται σε φτώχεια.
