Ντούνης Ανδρέας
Ο όρος κοινωνικά προβλήματα είναι ευρέως διαδεδομένος σε ένα ευρύ φάσμα λόγων: Στον πολιτικό, στον επιστημονικό/ακαδημαϊκό αλλά και στον δημοσιογραφικό.
Ο τρόπος όμως που περιχαρακώνονται εννοιολογικά στην κοινωνική πολιτική και ειδικότερα στον κοινωνικό σχεδιασμό περιλαμβάνει τρείς άξονες:
α) τον άξονα της πολιτικής αποδοχής – δηλαδή κατά πόσον αναγνωρίζεται από τους φορείς άσκησης της εξουσίας που λαμβάνουν τις αποφάσεις ως πρόβλημα.
β) τον άξονα του δημόσιου λόγου – κατά πόσον εντάσσεται στον δημόσιο λόγο ίσως και ως συνέπεια ευρύτερων κοινωνικοικονομικών παραγόντων.
γ) τον άξονα της δυναμικότητας – να εμφανίζει μία δυναμική – εξελικτική και όχι στατική πορεία.
Η τεκμηρίωση ενός κοινωνικού προβλήματος δεν θα πρέπει να πραγματοποιείται αποκλειστικά και μόνο με την χρήση στατιστικών δεικτών, αλλά ποιοτικές συνεντεύξεις μπορούν να βοηθήσουν στην θεωρητική γενίκευση που θα επιτρέψει την θεωρητική τεκμηρίωση του κοινωνικού προβλήματος.
Ένα κοινωνικό πρόβλημα συνήθως αναγνωρίζεται ως τέτοιο όταν επηρεάζει ένα μεγάλο και αυξανόμενο μέρος του πληθυσμού και της κοινωνίας εν γένει.
Ο ορισμός των κοινωνικών προβλημάτων δεν είναι ιδεολογικά και πολιτικά ουδέτερος. Υπάρχουν φορείς με επενδεδυμένο συμφέρον (stakeholders) που μπορεί να ζημιώνονται ή ακόμη και να επωφελούνται από ένα συγκεκριμένο κοινωνικό πρόβλημα, ενώ τέλος ο ορισμός ορισμένων προβλημάτων ως μη-κοινωνικών έχει ως αφετηρία την εξυπηρέτηση οικονομικών, πολιτικών ή και επαγγελματικών συμφερόντων.
socialpolicy.gr
Θεωρείται η ομοφοβία κοινωνικό πρόβλημα?