Σαο Πάολο: Όταν οι χωματερές έφτασαν στα όρια χωρητικότητας τους στην πολυπληθέστερη πόλη της Νότιας Αμερικής, η Μητρόπολη της Βραζιλίας εγκατέστησε θερμοηλεκτρικές μονάδες για να συλλάβει και να κάψει τα βιοαέρια που εκπέμπονται από τα σάπια απόβλητα. Οι 10 εκατομμύρια πολίτες του Σάο Πάολο δημιουργούν 15.000 τόνους σκουπίδια κάθε μέρα. Τα σκουπίδια είναι μία από τις μεγαλύτερες προκλήσεις της πόλης, όσον αφορά τα αέρια του θερμοκηπίου σε αντίθεση με άλλες πόλεις, που αγωνίζονται περισσότερο με τις εκπομπές από τα κτήρια και τις εκπομπές απο τις πηγές ενέργειας . Αυτό το βήμα επέτρεψε στο Σάο Πάολο να μειώσει τις εκπομπές μεθανίου και να παράγει την ίδια στιγμή καθαρή ενέργεια, αφού το 7% των αναγκών ηλεκτρικής ενέργειας της πόλης καλύπτονται με αυτόν τον τρόπο.
Κοπεγχάγη: Γνωστή για την κουλτούρα του ποδηλάτου, η πρωτεύουσα της Δανίας είναι πρωτοπόρα στις “πράσινες μεταφορές”, με 36% των σχολικών και εργασιακών μετακινήσεων να γίνεται με πεντάλ, σύμφωνα με τη μελέτη C40. Άλλες πόλεις έχουν χρησιμοποιήσει τη Κοπεγχάγη ως πρότυπο για τους κύκλους στάθμευσης, τις λωρίδες, τη σήμανση και άλλες υποδομές ποδηλασίας. Αλλά η Κοπεγχάγη κατέχει επίσης ηγετική θέση στην διαχείριση των αποβλήτων. Από το 1988, έχει μειωθεί το ποσό απορριμάτων που στέλνει στους χώρους υγειονομικής ταφής από 40% σε λιγότερο από 2%, με το ήμισυ των αποβλήτων της πόλης να ανακυκλώνεται πλήρως και χρησιμοποιείται για την παραγωγή θερμότητας. Σχεδόν όλα τα κτίρια της Κοπεγχάγης χρησιμοποιούν ένα δίκτυο υπόγειων σωληνών που διανέμουν ζεστό νερό ή ατμό, αντί να βασίζονται σε λέβητες ή Φούρνους. Οι πολίτες υποχρεούνται να πληρώνουν για τη θερμότητα, ανεξάρτητα από το αν αυτοί είναι συνδεδεμένοι με το σύστημα.
Addis Ababa: Στην πρωτεύουσα της Αιθιοπίας, οι κακής ποιότητας υδροσωλήνες αντικαθίστανται για να βοηθήσουν με την διαρροή της πόλης που φτάνει το 50% . “Πόλεις μπορούν να χάνουν τεράστια ποσά ενέργειας που παράγεται απο πόσιμο νερό, λόγω της διαρροής από σωλήνες κατά τη διάρκεια της διανομής,” αναφέρει η μελέτη C40. “Η σπατάλη πόσιμου νερού αυξάνει την εκπομπή αερίων του θερμοκηπίου και είναι ένα σημαντικό ζήτημα για τις πόλεις που απειλούνται με ξηρασίες. Ο αριθμός των πόλεων που απειλούνται από ξηρασία αυξάνεται λόγω της κλιματικής αλλαγής.”Το σχέδιο δημιουργίας συγκροτημάτων κατοικιών με χαμηλή περιεκτικότητα σε άνθρακα θα δημιουργήσει νέα σπίτια για τους ανθρώπους που σήμερα ζουν σε παραγκουπόλεις της Αντίς Αμπέμπα, έδειξε η μελέτη . Η πόλη σχεδιάζει επίσης να μετατρέψει το 4% του εδάφους σε χώρο πρασίνου, το οποίο θα χρησιμεύει για να απορροφήσει τις εκπομπές CO2 και να μειώσει την επίδραση της αστικής θερμικής νησίδας. Επιπλέον ο Δήμαρχος της Αντίς Αμπέμπα καθιέρωσε ένα σχέδιο για να φυτευτούν τρία εκατομμύρια νέα δέντρα (η πιο φιλόδοξη δενδροφύτευση στον κόσμο) και να δημιουργηθεί ένα γιγαντιαίο φυσικό καταφύγιο που θα χαρακτηρίζεται απο κάθε δέντρο και φυτό της Αιθιοπίας.
Νέα Υόρκη: Η πόλη που δεν κοιμάται ποτέ κατέχει ηγετική θέση στην Πράσινη πολιτική, σύμφωνα με τη μελέτη C40. Το PlaNYC, ένα πρόγραμμα σχεδιασμένο για μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου, περιλαμβάνει φύτευση δέντρων και άλλη βλάστηση για να ενισχύσει 800 στρέμματα πάρκων και ανοιχτούς χώρους αλλά και να οδηγήσει σε ανάπτυξη περιοχές με ήδη υπάρχουσα πρόσβαση έτσι ώστε μετρό και λεωφορειακές γραμμές να μην χρειαστεί να προστεθούν. Το σχέδιο πράσινης υποδομής της Νέας Υόρκης ενσωματώνει λεπτομέρειες όπως πράσινες στέγες και πορώδες οδόστρωμα για να διαχειριστεί τις καταιγίδες και να ανακουφίσει τις εγκαταστάσεις επεξεργασίας λυμάτων, οι οποίες υπερχειλίζουν υπό ανάλογες καιρικές συνθήκες. Η Νέα Υόρκη είναι επίσης γνωστή για το καινοτόμο σύστημα με πεπιεσμένο αέρα που αφαιρεί τα σκουπίδια από το νησί Ρούσβελτ μέσω υπόγειων σηράγγων, εξαλείφοντας την ανάγκη για απορριμματοφόρα.
Λονδίνο: Η μείωση των αερίων του θερμοκηπίου στην πρωτεύουσα του Ηνωμένου Βασιλείου είναι εντυπωσιακή, επειδή είναι η μόνη πόλη που το έχει επιτύχει με ελαχιστοποίηση της κατανάλωσης και όχι από μια αλλαγή των πηγών ενέργειας, σύμφωνα με μια άλλη μελέτη που δημοσιεύθηκε το περασμένο φθινόπωρο. Η έρευνα έδειξε ότι το Λονδίνο ήταν επίσης η μόνη πόλη όπου οι εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα από τα εµπορικά και κυβερνητικά κτήρια έχουν μειωθεί. Πώς κατάφερε το Λονδίνο να το επιτύχει αυτό; Η θέσπιση μιας ζώνης χρέωσης με βάση την κυκλοφοριακή συμφόρηση ήταν ένα από τα βασικά μέτρα. Τέλη που συνδέονται με τις εκπομπές αερίων περιορίζουν την κυκλοφορία βαρέων οχημάτων στο κέντρο της πόλης και επιτρέπει ηλεκτρικά οχήματα να ταξιδεύουν δωρεάν στη ζώνη. Το σχέδιο, που πρωτοεφαρμόστηκε το 2003, μειώσε τον αριθμό των οχημάτων στην κεντρική επιχειρηματική συνοικία κατά 70.000 ημερησίως και η μείωση των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα στη ζώνη μειώθηκε κατά 15%, σύμφωνα με τους συγγραφείς της έκθεσης. Επίσης, το σύστημα μετάφορών της πόλης είναι ολοκληρωμένο και εύκολο χάρη σε ενα έξυπνο πρόγραμμα εισιτηρίων, ελκύοντας περισσότερους επιβάτες που εναλλακτικά θα χρησιμοποιούσαν Ι.Χ. για τις μετακινήσεις τους.
Discover more from socialpolicy.gr
Subscribe to get the latest posts sent to your email.