2023 – Η εταιρεία Αίολος στην Ελλάδα δεν διεκδικεί παρά αρπάζει τον αέρα που αναπνέουμε για να μας τον πουλήσει ως προϊόν. Ότι δίνει ζωή, ότι είναι ζωή αποκτά μια άλλη διάσταση και πωλείται σαν κάτι ευτελές…Όχι γιατί δεν έχει αξία, όχι γιατί οι τιμές τις εταιρείας είναι προσιτές προς το καταναλωτικό κοινό, μα επειδή ο καπιταλισμός βρίσκει πάντα τους τρόπους να εξευτελίζει καθετί που δεν ανταποκρίνεται σε αριθμούς ανάγοντας την ουσία του σε κόστος.
Δεν μπαίνει σε συσκευασία, δεν πωλείται με το κιλό παρά υπάρχει όπως υπήρχε πάντα, μόνο που για να γεμίσεις τα πνευμόνια σου με οξυγόνο χρειάζεται να έχεις γεμάτες τις τσέπες σου, για να μπορούν να στις αδειάσουν. Και ο κόσμος για άλλη μια φορά δεν αντιδρά….Για άλλη μια φορά πιστεύει πως πρέπει να ακολουθήσει το πρόσταγμα των μεγάλων κερδοσκόπων αφού η τυφλή πίστη και η θέση της μαριονέτας τον βόλευε πάντα.
Ποιο είναι η ανήθικη δικαιολογία που φέρει τη σφραγίδα της νέας αυτής εμπορίας; Το φιλτράρισμα, ο καθαρισμός του βλαβερού πλέον αέρα που χρειάζεται να αναπνέουμε για να παραμείνουμε στη ζωή. Τον αέρα αυτόν που πρώτα μόλυναν με τις βιομηχανίες τους, τον αέρα αυτόν που γέμισαν με βλαβερές ουσίες από τα κατασκευασμένα τους προϊόντα και την αξιοθαύμαστη τεχνολογία τους. Τον αέρα αυτόν λοιπόν, έρχονται τώρα να μας πουλήσουν και να φανούν στα μάτια μας ως ευεργέτες της ζωής!
Και αναρωτιέμαι…Αλήθεια, πόσο αγαπούμε όλοι εμείς τη ζωή; Και κατά πόσο έχουμε επιλέξει τον ρόλο μας στο έργο αυτό που μας έχει δοθεί; Γιατί η ζωή έχει μετατραπεί σε τραγωδία και όλοι εμείς απλά σε θεατές που περιμένουν τον από μηχανής θεό να δώσει την κάθαρση. Και όσο θα τον περιμένουμε τόσο αυτός δεν θα έρχεται γιατί τίποτα δεν κερδίζετε με αποχή παρά μονάχα με συμμετοχή.
Τι μπορούμε να περιμένουμε πια; “Καλύτερες” υπηρεσίες μα όχι καλύτερη ζωή. Γιατί ο άνθρωπος αποποιήθηκε αυτό που ήταν και φόρεσε για τα καλά τη στολή του καταναλωτή. Αρκεί να του μιλούν στον πληθυντικό για να νιώθει υπερήφανος, αρκεί να τον αποκαλούν τον καλύτερο πελάτη για να βρει τον εαυτό του. Τίποτα μα τίποτα στο μέλλον δεν θα θυμίζει τη ζωή που ξέραμε…
Έως ότου, έρθει μια δυνατή βροχή να μας ξεπλύνει από τη βρωμιά των άλλων αλλά και τη δικιά μας…Αυτό χρειάζεται και ο ουρανός για να καθαρίσει…Και ύστερα πνέει πάλι καθαρός αέρας, βάλσαμο για τα πνευμόνια τα δικά μας αλλά και των παιδιών μας.
— Ελένη Τομπέα
