Ο αριθμός των γεννήσεων ως ποσοστό του πληθυσμού βαίνει μειούμενος από τα τέλη του 19ου αιώνα.
Την προηγούμενη δεκαετία, οι δείκτες γονιμότητας έφθασαν σε πολύ χαμηλά επίπεδα σε πολλά κράτη-μέλη (member–states-MS) της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Ε.Ε. – E.U) αρκετά κάτω από τα επίπεδα των δεικτών αντικατάστασης.
Οι χαμηλοί δείκτες υποδεικνύουν, ότι δίχως την μετανάστευση και την αύξηση του προσδόκιμου ζωής, οι Ευρωπαϊκοί πληθυσμοί εντέλει θα συρρικνωθούν.
Οι μικρότεροι πληθυσμοί ενδέχεται να οδηγήσουν και σε οφέλη: α) μείωση της κατανάλωσης των φυσικών πόρων και του αντίκτυπου της κοινωνίας στο περιβάλλον. Παρόλα αυτά, μία κοινωνία με λιγότερους εργαζόμενους νεαρής ηλικίας και με μεγαλύτερο ποσοστό ηλικιωμένων ανθρώπων θέτει προβλήματα στην οικονομική μεγέθυνση και την βιωσιμότητα των σύγχρονων συστημάτων κοινωνικής πρόνοιας όπως οι συντάξεις και η φροντίδα υγείας.
Πολλά κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχουν ήδη εφαρμόσει πολιτικές που προωθούν τη γονιμότητα και βοηθούν τους ανθρώπους να αποκτήσουν τον αριθμό των τέκνων που επιθυμούν.
Οι επιλογές πολιτικής περιλαμβάνουν πολιτικές που προσανατολίζονται στην ενίσχυση της οικογένειας όπως οικονομικές μεταβιβάσεις και φοροαπαλλαγές για γονείς με παιδιά, άδεια από την εργασία που σχετίζεται με τις οικογενειακές υποχρεώσεις (child-related-leave) καθώς και την απευθείας παροχή φροντίδας για το παιδί.
Επιπρόσθετα, τα μέτρα πολιτικής επεκτείνονται σε μέτρα που στοχεύουν στην επίτευξη του στόχου της ισότητας των φύλων, την συμφιλίωση της επαγγελματικής και οικογενειακής ζωής ή της ανεύρεσης προσιτής οικονομικά στέγασης. * Ενώ οι ειδικοί θεωρούν ως κοινά αποδεκτές και αποτελεσματικές τις πολιτικές που στοχεύουν στην ενίσχυση της οικογένειας (μέσω της ενθάρρυνσης των γυναικών να κάνουν περισσότερα παιδιά) οι εν λόγω πολιτικές είναι κοστοβόρες και η ακριβής επίδρασή τους στους δείκτες γονιμότητας ενδέχεται σε ορισμένες περιπτώσεις να μην είναι ξεκάθαρη.
Επιμέλεια: Ντούνης Ανδρέας
http://libraryeuroparl.wordpress.com
