Το Μεσογειακό μοντέλο πρόνοιας κατά Ferrera

Ντούνης Ανδρέας

Το σχήμα των μοντέλων πρόνοιας του Ferrera, λαμβάνει υπόψιν ως σχήμα ταξινόμησης: τους κανόνες επιλεξιμότητας των παροχών, την δομή των επιδομάτων, την χρηματοδότηση και τις οργανωτικές και διοικητικές ρυθμίσεις [1] παρέχοντας μεγαλύτερη εξηγητική δυναμική για την σύγκριση των Μεσογειακών χωρών από την τυπολογία του Esping-Andersen.

Οι χώρες του μεσογειακού νότου αντιπροσωπεύουν, σύμφωνα με τον Ferrera, το Λατινικό ή Μεσογειακό μοντέλο υπολειμματικής κάλυψης [2]. Τα κοινά στοιχεία των χωρών του Μεσογειακού μοντέλου υπολειμματικής κάλυψης (Λατινικό μοντέλο) είναι: οι κοινωνικές ανισότητες, η θεσμοθέτηση και λειτουργία Εθνικών Συστημάτων Υγείας που (θεωρητικά) παρέχουν καθολική υγειονομική κάλυψη, η έλλειψη προγραμμάτων εισοδηματικής στήριξης μέσω προνοιακών φορέων του δημόσιου τομέα για τους άπορους και η ανάπτυξη πελατειακών σχέσεων κατά την οργάνωση, διαχείριση και παροχή των κοινωνικών προγραμμάτων και παροχών [3].

· Ο Deacon βρίσκει κοινά στοιχεία μεταξύ Βουλγαρίας και Γερμανίας καθώς τοποθετεί και τις δύο χώρες ως καθεστώτα συντηρητικού κορπορατισμού [4]. Σύμφωνα με την τυπολογία του Esping- Andersen [5] τα συντηρητικά-κορπορατιστικά καθεστώτα βασίζονται στην απονομή προνομίων με κριτήριο την κοινωνική τάξη και θέση υπό το πλαίσιο της τριμερούς διαπραγμάτευσης των εργοδοτών, των εργαζομένων και του κράτους. Η περίπτωση της Βουλγαρίας είναι περισσότερο ιδιότυπη καθώς αποτελεί χώρα μετα-κομμονιστική.

Διαβάστε Επίσης Σημείωμα Πολιτικής για τις Στεγαστικές Συνθήκες των παιδιών στην Ε.Ε

[1]Βλέπε Arcanjo Manuela, «Ideal (and Real) Types of Welfare State», Technical Univesity of Lisbon Department of Economics, 2006.

[2] Βλέπε Αμίτσης Ν. Γαβριήλ, Αρχές Οργάνωσης και Λειτουργίας του Συστήματος Κοινωνικής Πρόνοιας, Το Ελληνικό Μοντέλο των Κοινωνικών Υπηρεσιών και η Ευρωπαϊκή Έμπειρία, Αθήνα (Εκδόσεις Παπαζήση) 2001, σελ. 92-93.

[3] Βλέπε Αμίτσης Ν. Γαβριήλ, Αρχές Οργάνωσης και Λειτουργίας του Συστήματος Κοινωνικής Πρόνοιας, Το Ελληνικό Μοντέλο των Κοινωνικών Υπηρεσιών και η Ευρωπαϊκή Έμπειρία, Αθήνα (Εκδόσεις Παπαζήση) 2001, σελ. 92-93.

[4] Στην ουσία ο Deacon χτίζει πάνω στο έργο του Esping-Andersen για τα καθεστώτα προνοιακού καπιταλισμού.

[5] Βλέπε αναλυτικότερα για την τυπολογία του Andersen – Στασινοπούλου Όλγα, Ζητήματα Σύγχρονης Κοινωνικής Πολιτικής, Από το κράτος πρόνοιας στο «νέο» προνοιακό πλουραλισμό, Φροντίδα και Γήρανση – Η σύγχρονη πλουραλιστική πρόκληση, Αθήνα (Εκδόσεις Gutenberg) 2002, 37-39.