Της Ελένης Τομπέα – Τραγικό γεγονός η απώλεια μιας ανθρώπινης ζωής. Τραγικό να ακούμε μέσα σε αυτό το πένθιμο κλίμα να στοχοποιείται ένας νεκρός ως κατά “επιλογήν θύμα”. Τι εννοώ με αυτό; Θα έχετε ακούσει ως τώρα εκφράσεις και απόψεις του στυλ “δεν ξέρουμε που και κατά πόσο ήταν και ο ίδιος μπλεγμένος”. Είναι απαράδεκτο και συνάμα αποτελεί προσβολή για όλους μας. Καμία ζωή δεν αξίζει έναν άδικο, βίαιο και απάνθρωπο θάνατο.
Και σκέφτομαι, ποιος είναι αυτός ο μηχανισμός που μας κάνει να σκεφτόμαστε κατά αυτόν τον τρόπο. Είναι μια άμυνα; Ένας τρόπος εξήγησης μιας καθόλα παράλογης πράξης και προστασίας του ανθρώπινου νου; Είναι εμποτισμένες και εγγεγραμμένες στο πνεύμα μας οι λαϊκές και “σοφές” παροιμίες – καθόλου σοφές στην προκειμένη περίπτωση- “καθένας παίρνει ότι του αξίζει” ή “όποιος ανακατεύεται με τα πίτουρα τον τρώνε οι κότες”; Και εντέλει μήπως είναι μια τρανή απόδειξη για το πόση αξία δίνει ο ίδιος ο άνθρωπος στην ανθρώπινη ζωή;
Μέσα σε όλες τις πολιτικές αναλύσεις και κουβέντες για διάφορα φαινόμενα της εποχής, ας δώσουμε βάση στο γεγονός πως χάθηκε ένας άνθρωπος…Ας δώσουμε βάση στο γεγονός της εξάπλωσης της βίας με έναν τρόπο τόσο αισχρό και απροκάλυπτο -η βία από μόνη της είναι αισχρή με όποιο τρόπο και αν εκδηλώνεται-και ας ψάξουμε να βρούμε τους πραγματικούς εχθρούς. Τις ιδέες εκείνες που προάγουν τη βία, το μίσος και το φόβο,τις ιδεολογίες αυτές που πατάνε επί πτωμάτων, είτε κυριολεκτικά είτε μεταφορικά.
Τραγικό γεγονός η απώλεια μιας ανθρώπινης ζωής…Τραγικό γεγονός να αναφέρω τα αυτονόητα.
socialpolicy.gr
