“Για πολλά χρόνια εργάστηκα στην παρηγορητική φροντίδα. Οι ασθενείς μου ήταν αυτοί που επέστρεφαν στο σπίτι τους για να πεθάνουν εκεί. Μοιράστηκα μαζί τους πολλές ιδιαίτερες στιγμές. Ήμουν μαζί τους τις τελευταίες τρεις έως δώδεκα εβδομάδες της ζωής τους.
Οι άνθρωποι ωριμάζουν πολύ όταν βρίσκονται αντιμέτωποι με τη θνησιμότητά τους και έμαθα να μην υποτιμώ ποτέ την ικανότητα ενός ατόμου για αυτό. Κάποιες αλλαγές ήταν πρωτοφανείς. Κάθε ένας ερχόταν αντιμέτωπος με μια ποικιλία από συναισθήματα, όπως ήταν αναμενόμενο- άρνηση, φόβο, θυμό, τύψεις, περισσότερη άρνηση και τέλος, αποδοχή. Στο τέλος της ζωής τους, κάθε ασθενής ερχόταν σε συμβιβασμό με τον εαυτό του.
Όταν ρωτήθηκαν για ποιο πράγμα έχουν μετανιώσει στη ζωή τους ή οτιδήποτε που θα ήθελαν να έχουν κάνει διαφορετικά, κοινά ζητήματα έρχονταν στην επιφάνεια, ξανά και ξανά. Τα παρακάτω είναι τα πέντε πιο κοινά:
“Θα ήθελα να είχα το θάρρος να ζήσω μια ζωή αληθινή προς τον εαυτό μου, όχι την ζωή που οι άλλοι περιμέναν από εμένα”.
“Μακάρι να μη δούλευα τόσο σκληρά”.
“Θα ήθελα να είχα το θάρρος να εκφράσω τα συναισθήματά μου”.
“Θα ήθελα να είχα κρατήσει επαφή με τους φίλους μου”.
“Μακάρι να είχα αφήσει τον εαυτό μου να νιώσει πιο ευτυχισμένος.”
Οι παραπάνω γραμμές ανήκουν σε μια νοσηλεύτρια που η δουλειά της, της επέτρεψε να βρεθεί κοντά σε ανθρώπους τις δυσκολότερες ώρες τις ζωής τους, όταν εκείνοι ήταν έτοιμοι να μοιραστούν προσωπικά δεδομένα και πιο συγκεκριμένα, τη λύπη τους για συγκεκριμένες επιλογές που όρισαν τη πορεία της ζωής τους.
Η πιο κοινή ομολογία και μεταμέλεια των ανθρώπων που “συνάντησε” η φροντίστρια, είχε να κάνει με την πραγματοποίηση των ονείρων. Οι άνθρωποι τείνουν να ακολουθούν κοινωνικά πρότυπα όσον αφορά τον τρόπο ζωής τους, ακολουθώντας συγκεκριμένες επιλογές που μοιάζουν κατά τα άλλα “αποδεκτές” από το κοινωνικό σύνολο. Στην προσπάθεια τους να ανήκουν ολοκληρωτικά στο σύνολο αυτό, καταπιέζουν τις προσωπικές τους ανάγκες με αποτέλεσμα να μην καταφέρνουν να πραγματοποιούν ούτε τα μισά από τα όνειρα που θα τους έφερναν πιο κοντά στην ευτυχία, που ως κατ’επέκταση τους αντιπροσωπεύουν και τους προσδιορίζουν ως άτομα και ως προσωπικότητες.
“Μακάρι να μη δούλευα τόσο σκληρά”. Η συγκεκριμένη ομολογία ανήκει σε ένα μεγάλο-το μεγαλύτερο-ποσοστό αντρών. Το κυνήγι του χρήματος, εισβάλλει σαν ένας ιός στην ψυχοσύνθεση των ανθρώπων και εν τέλει καταφέρνει να νοσήσει το νου, “κωδικοποιώντας” την αναζήτηση του πλούτου ως μοναδικό σκοπό της ζωής. Δυστυχώς είναι πολύ αργά όταν μπορεί κανείς να συνειδητοποιήσει πως το όλο και μεγαλύτερο εισόδημα δεν μπορεί να αντικαταστήσει τις χαμένες πολύτιμες ώρες της μιας και μοναδικής ζωής μας.
Πολλοί άνθρωποι καταπιέζουν τα αισθήματα τους για πολλούς λόγους. Ένας λόγος εξ αυτών, ο οποίος αναφέρθηκε από ανθρώπους που είχαν το θάρρος να σκεφτούν το λάθος τους διανύοντας τις τελευταίες στιγμές της ζωής τους, αφορά τη σχέση τους με τους άλλους. Πολλές φορές ο άνθρωπος επιλέγει να καταπιέσει τον ίδιο του τον εαυτό προκειμένου να μη φέρει ρήξη στη σχέση του με τους ανθρώπους της ζωής του. Η αλήθεια είναι πως η ειλικρίνεια είναι τόσο απαραίτητη και ουσιαστική στη ζωή ενός ανθρώπου τόσο για τη σχέση με τον ίδιο του τον εαυτό του όσο και για τη σχέση με τους άλλους. Πρόκειται για στοιχείο που επιβάλλεται ώστε να διατηρείται μια υγιής ισορροπία.
Η αγάπη και η επαφή με τους άλλους. Αυτά είναι τα μοναδικά στοιχεία που φαίνεται να κρατά κανείς στη σκέψη του, όταν αναβιώνει το πέρας της ζωής του. Η φιλία ήταν μια κοινή απάντηση στην ερώτηση τι θα αλλάζατε στη ζωή σας, και πιο συγκεκριμένα, να είχε δωθεί περισσότερος χρόνος στους φίλους, στους ανθρώπους που αγάπησαν. Ένας απαιτητικός τρόπος ζωής συχνά εμποδίζει την επαφή με εκείνους που είναι σημαντικοί για εμάς και συνειδητοποιείται πάντα πως θα έπρεπε να προσπαθήσουμε περισσότερο για την διατηρήσουμε.
Τέλος, η ευτυχία είναι επιλογή. Ήταν πολλοί εκείνοι που ανέφεραν πως έμειναν “κολλημένοι” σε παλιές συνήθειες, σε συγκεκριμένα πρότυπα, και με τον φόβο της αλλαγής συνεννούσαν σε ένα “μίζερο” τρόπο ζωής ενώ κατά βάθος λαχταρούσαν να γελούν περισσότερο και πιο αληθινά με τη φαιδρή πλευρά της ζωής.
Πηγή: trueactivist.com
socialpolicy.gr
