Η σημαντική άνοδος της φτώχειας στους πληθυσμούς που βρίσκονται σε ηλικία κατάλληλη για εργασία αποτελεί μία από απτές κοινωνικές συνέπειες της οικονομικής κρίσης. Μία σταδιακή μείωση των επιπέδων ανεργίας μπορεί να μην είναι αρκετή για να ανατρέψει αυτή την κατάσταση εάν συνεχισθεί η πόλωση των μισθών, που οφείλεται κυρίως στην αύξηση των θέσεων εργασίας μερικής απασχόλησης.
Αυτό το συμπέρασμα αποτελεί ένα από τα κύρια ευρήματα της Ανασκόπησης των Εξελίξεων στην Απασχόληση και των Κοινωνικών Εξελίξεων στην Ευρώπη για το 2013 (2013 Employment and Social Developments in Europe Review), που εξετάζει επίσης το θετικό αντίκτυπο των κοινωνικών επιδομάτων στην πιθανότητα επιστροφής στην απασχόληση, τις συνέπειες των επίμονων ανισοτήτων κατά φύλο (persistent gender imbalances), και την κοινωνική διάσταση της Οικονομικής και Νομισματικής Ένωσης.
Η έκθεση καταδεικνύει ότι η εύρεση απασχόλησης μπορεί να βοηθήσει μόνο το 50% των ανθρώπων να διαφύγουν από τον κύκλο της φτώχειας καθώς πολλά εξαρτώνται από: τον τύπο της εργασίας/ μορφή της νέας απασχόλησης, καθώς επίσης και από την σύνθεση του νοικοκυριού και την κατάσταση απασχόλησης του/της συντρόφου.
Η Έκθεση υπογραμμίζει τα εξής σημεία:
- Αντίθετα με τις παγιωμένες αντιλήψεις, όσοι άνθρωποι λαμβάνουν επιδόματα ανεργίας συγκεντρώνουν μεγαλύτερες πιθανότητες να βρουν δουλειά από όσους δεν λαμβάνουν επιδόματα.
- Σε ορισμένες χώρες, όπως στην Ελλάδα, η Πολωνία και τη Βουλγαρία, σημαντικό ποσοστό των ανέργων δεν καλύπτονται από τα τυπικά δίχτυα ασφαλείας (επιδόματα ανεργίας, επιδόματα κοινωνικής βοήθειας) και τείνουν να στηρίζονται στην αλληλεγγύη της οικογένειας και την ανεπίσημη εργασία.
- Παρόλο που σε συνθήκες κρίσης συρρικνώθηκαν ορισμένα έμφυλα χάσματα που αντιμετώπιζαν ιστορικά οι γυναίκες (που εξηγείται σε μεγάλο βαθμό από την κρίση που περνούν παραδοσιακά ανδροκρατούμενα επαγγέλματα), οι έμφυλες διαφοροποιήσεις συνεχίζουν να εμμένουν αναφορικά με τη συμμετοχή των γυναικών στην αγορά εργασίας, των αμοιβών τους και τον κίνδυνο φτώχειας που διατρέχουν.
- Οι ολοένα και αυξανόμενες μακροοικονομικές αποκλίσεις, κοινωνικές αποκλίσεις και αποκλίσεις στην απασχόληση απειλούν τους κύριους στόχους της Ε.Ε. όπως αυτοί οριοθετήθηκαν στις Συνθήκες, και πιο συγκεκριμένα «να ωφεληθούν όλα τα μέλη της Ένωσης μέσω της προώθησης της οικονομικής σύγκλισης και να βελτιωθεί η ζωή των πολιτών στα κράτη-μέλη”.
