Βιβλιοθεραπεία: Όταν οι γιατροί συνταγογραφούν βιβλία για να θεραπεύσουν την κατάθλιψη

Ένα νέο πρόγραμμα ξεκίνησε στο Ηνωμένο Βασίλειο φέτος τον Ιούνιο, με τους γιατρούς να συνταγογραφούν τίτλους βιβλίων αυτοβοήθειας (“Overcoming Depression,” “Mind Over Mood,” “Break Free from OCD”, κ.α.) στους ασθενείς που πάσχουν από ήπια έως μέτρια κατάθλιψη.

Το 2003, ένας ψυχίατρος από την Ουαλία, ο Δρ. Neil Frude, παρατήρησε πως ορισμένοι ασθενείς, απογοητευμένοι από την μακρά αναμονή τους για θεραπεία, διάβαζαν βιβλία αυτοβοήθειας για την κατάθλιψη, με μερικούς από τους 100.000 τίτλους που κυκλοφορούν να φαίνονται να επιδρούν θετικά. Έτσι αυτόν τον Ιούνιο, το πρόγραμμα που ξεκίνησε επιτρέπει στους γιατρούς του Εθνικού Συστήματος Υγείας σε ολόκληρη την Αγγλία να ενεργούν σύμφωνα με τη διορατικότητα του Δρ.Frude και όχι απλώς να συστήνουν βιβλία αλλά και να τα συνταγογραφούν.

Αυτό το είδος θεραπείας, ονομαζόμενο ως “βιβλιοθεραπεία” (bibliotherapy) δεν είναι μια εντελώς νέα ιδέα. Η λέξη επινοήθηκε το 1916 από έναν κληρικό που ονομαζόταν Samuel Crothers, που όμως σίγουρα δεν αναφερόταν σε βιβλία αυτοβοήθειας, ενώ το 1966 η American Library Association ξεκίνησε να αναφέρεται στη βιβλιοθεραπεία.

Σήμερα η λέξη βιβλιοθεραπεία ορίζεται ως εξής:

“Η χρήση βιβλίων που επιλέγονται με βάση το περιεχόμενο τους για ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα ανάγνωσης, σχεδιασμένο για να διευκολύνει την αποκατάσταση των ασθενών που πάσχουν από ψυχική ασθένεια ή συναισθηματική διαταραχή. Ιδανικά, η διαδικασία περιλαμβάνει τρεις φάσεις: την αποκάλυψη της ταυτότητας του αναγνώστη με συγκεκριμένο χαρακτήρα στη συνιστώμενη εργασία, η οποία φέρει ως αποτέλεσμα την ψυχολογική κάθαρση και η οποία οδηγεί σε ορθολογική κατανόηση σχετικά με την καταλληλότητα της λύσης που προτείνεται στο κείμενο με την εμπειρία του αναγνώστη. Συνιστάται η βοήθεια ενός εκπαιδευμένου ψυχοθεραπευτή”.

Σε πολλές περιπτώσεις, η βιβλιοθεραπεία επιλέγεται και για παιδιά κατά τη διάρκεια δύσκολων περιόδων της ζωής τους (βιβλία για τα παιδιά για το πώς να χειριστούν το θάνατο ενός κατοικίδιου ζώου ή του παππού και της γιαγιάς). Όμως, το νέο αυτό πρόγραμμα στο Ηνωμένο Βασίλειο προχωρά ένα βήμα παρακάτω, ελπίζοντας ότι τα βιβλία αυτοβοήθειας μπορούν να βοηθήσουν και τους ενήλικες που έχουν ανάγκη.

Πηγές: bostonglobe.com,  smithsonianmag.com

socialpolicy.gr