Η ανεργία είναι κοινώς αντιληπτή ως ένα οικονομικό πρόβλημα, όμως συχνά η ίδια αναγκάζει τις έρευνες να στρέφονται εκτός από τις οικονομικές ανησυχίες και στο ψυχολογικό της αντίκτυπο. Η απώλεια μιας θέσης εργασίας δεν αντιστοιχεί μόνο στην απώλεια ενός μισθού, αλλά στην απώλεια μιας ρουτίνας, απώλεια της ασφάλειας και διασύνδεσης με άλλους ανθρώπους.
Μια νέα δημοσκόπηση από την Gallup επιχειρεί να αξιολογήσει τις συνέπειες των απωλειών αυτών και διαπιστώνει ότι οι άνεργοι της Αμερικής έχουν διπλάσιες πιθανότητες να ακολουθήσουν -ή ήδη ακολουθούν- θεραπεία για την κατάθλιψη, σε σχέση με τα άτομα που διατηρούν θέσεις εργασίας πλήρους απασχόλησης -12.4% έναντι 5,6% αντίστοιχα. Επιπλέον, για όσους είναι άνεργοι για 27 εβδομάδες ή μεγαλύτερο χρονικό διάστημα (μακροχρόνια άνεργοι, οι οποίοι επι του παρόντος αριθμούν 3,4 εκατομμύρια άτομα), το ποσοστό της κατάθλιψης βρίσκεται στο 18%, σχεδόν 1 στους 5.
Mελέτη του 2011 από το Κέντρο Heldrich για την Ανάπτυξη του εργατικού δυναμικού στο Πανεπιστήμιο Rutgers, διαπίστωσε ότι οι μακροχρόνια άνεργοι ήταν πολύ πιο πιθανό να αναφέρουν ότι ήταν λιγότερο ενεργοί κοινωνικά, επικοινωνώντας με άλλους ανθρώπους δύο ή λιγότερες ώρες την προηγούμενη ημέρα.
Η ίδια μελέτη διαπίστωσε πολύ υψηλότερα ποσοστά στις εξής αναφορές: “αισθάνομαι ντροπή ή αμηχανία” ή (βιώνω) “εντάσεις στις οικογενειακές σχέσεις” σε όσους η απώλεια της θέσης εργασίας είχε οδηγήσει σε καταστροφικές οικονομικές συνέπειες.
Πηγή: theatlantic.com
socialpolicy.gr
