Η εισήγηση του Howard Zinn σε μια δημόσια συζήτηση για το θέμα της πολιτικής ανυπακοής, που διεξήχθη στο Πανεπιστήμιο Johns Hopkins της Βοστώνης το 1970.
“Ξεκινάω από την θέση ότι στον κόσμο έχουν έρθει τα πάνω κάτω. Ότι τα πράγματα είναι ανάποδα, ότι οι λάθος άνθρωποι είναι στη φυλακή και οι λάθος άνθρωποι είναι έξω από τη φυλακή. Ότι οι λάθος άνθρωποι έχουν εξουσία και λάθος άνθρωποι δεν έχουν εξουσία. Ότι ο πλούτος κατανέμεται σε αυτή την χώρα, και στο πλανήτη, με τέτοιο τρόπο ώστε να μην απαιτείται πια μια μικρή μεταρρύθμιση, αλλά μια δραστική ανακατανομή του πλούτου.
Ξεκινάω από την θέση ότι δε χρειάζεται να πούμε πολλά για το θέμα αυτό γιατί το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να αναλογιστούμε την κατάσταση του κόσμου μας σήμερα, και να συνειδητοποιήσουμε ότι τα πάντα είναι άνω-κάτω. Και αν δεν σκέφτεσαι και απλά ακούς την τηλεόραση και διαβάζεις επιστημονικοφανή κείμενα τότε αρχίζεις να πιστεύεις ότι τα πράγματα δεν είναι και τόσο άσχημα, ή ότι μόνο κάποια μικρά πράγματα πάνε στραβά, αλλά αν αποστασιοποιηθείς λιγάκι και μετά γυρίσεις και ξανακοιτάξεις τον κόσμο, θα τρομάξεις. Οπότε πρέπει να ξεκινήσουμε από την θέση ότι τα πράγματα έχουν πραγματικά έρθει πάνω κάτω. Και το θέμα μας είναι επίσης αναποδογυρισμένο: πολιτική ανυπακοή.
Τώρα, με το που λες ‘το θέμα μας είναι η πολιτική ανυπακοή’ είναι σαν να λες ότι το πρόβλημά μας είναι η πολιτική ανυπακοή. Δεν είναι αυτό το πρόβλημά μας. Το πρόβλημά μας είναι η πολιτική υπακοή. Το πρόβλημά μας είναι ο αριθμός των ανθρώπων σε όλο τον κόσμο, που υπάκουσαν στις επιταγές των ηγετών των κυβερνήσεών τους και πήγαν στον πόλεμο. Και εκατομμύρια έχουν σκοτωθεί εξαιτίας αυτής της υπακοής. Το αναγνωρίζουμε αυτό για την Ναζιστική Γερμανία. Γνωρίζουμε ότι το πρόβλημα εκεί ήταν η υπακοή. Ότι ο κόσμος υπάκουσε τον Χίτλερ. Ο κόσμος υπάκουσε. Αυτό ήταν λάθος. Θα έπρεπε να είχαν αμφισβητήσει και να είχαν αντισταθεί. Και αν είμασταν εμείς εκεί θα τους δείχναμε πως γίνεται. Ακόμα και στην Σταλινική Ρωσία μπορούμε να το καταλάβουμε αυτό. Ο κόσμος είναι υπάκουος. Σαν κοπάδι πρόβατα. Θυμάστε εκείνες τις παλιές άσχημες μέρες που η φεουδαρχία εκμεταλλευόταν τους λαούς; Όλα ήταν χάλια τον Μεσαίωνα. Αλλά τώρα έχουμε τον δυτικό πολιτισμό. Έχουμε την ισχύ του νόμου, η ισχύς του νόμου ‘κανονικοποίησε’ και αύξησε την αδικία που προϋπήρχε του κανόνα δικαίου. Αυτό έγινε με την ισχύ του νόμου. Όταν σε όλα τα έθνη του κόσμου οι νόμοι είναι η αγάπη των ηγετών και η μάστιγα των λαών, τότε πρέπει να αρχίσουμε να το αναγνωρίζουμε αυτό και να υπερβούμε τα εθνικά όρια στην σκέψη μας.
H παγκόσμια αφοσίωση στον νόμο και την τάξη είναι που δένει τους ηγέτες του κόσμου με συναδελφικούς δεσμούς. Για αυτό εκπλησσόμαστε κάθε φορά όταν συναντιούνται. Χαμογελούν, κάνουν χειραψίες, καπνίζουν πούρα… στην πραγματικότητα αρέσουν ο ένας στον άλλο άσχετα με το τι λένε. Αυτό που προσπαθούμε να κάνουμε, φαντάζομαι, είναι να γυρίσουμε πίσω στις αξίες, τους στόχους, και το πνεύμα της Διακήρυξης της Ανεξαρτησίας. Αυτό το πνεύμα είναι η αντίσταση στην παράνομη εξουσία και στις δυνάμεις που στερούν από τον λαό την ζωή και την ελευθερία του, και το δικαίωμα στην ευτυχία. Και υπό αυτές τις συνθήκες, γίνεται επιτακτικό το δικαίωμα για αλλαγή ή κατάργηση της σημερινής μορφής διακυβέρνησης. Και η έμφαση είναι στην λέξη ‘κατάργηση’. Αλλά για να εδραιωθούν οι αρχές της Διακήρυξης της Ανεξαρτησίας, θα πρέπει να βγούμε εκτός νόμου. Να σταματήσουμε να υπακούμε νόμους που απαιτούν σκοτωμούς, ή που καταμερίζουν τον πλούτο όπως γίνεται σήμερα, ή βάζουν ανθρώπους στη φυλακή για μικρής σημασίας τεχνικά αδικήματα, και αφήνουν απ’ έξω άλλους που έχουν διαπράξει τεράστια εγκλήματα.
Η ελπίδα μου είναι ότι αυτού του είδους το πνεύμα θα καταλάβει όχι μόνο αυτό το κράτος αλλά και άλλες χώρες γιατί το χρειάζονται. Οι άνθρωποι σε όλες τις χώρες έχουν ανάγκη του πνεύματος της ανυπακοής προς το κράτος -το οποίο δεν είναι καμιά μεταφυσική έννοια, αλλά ένα πράγμα με δύναμη και πλούτο. Και χρειαζόμαστε κάποιου είδους διακήρυξη ‘αλληλο-εξάρτησης’ ανάμεσα στους ανθρώπους σε όλα τα κράτη του κόσμου που αγωνίζονται για το ίδιο πράγμα”.
Howard Zinn (24 Αυγ 1922 – 27η Ιανουαρίου, 2010): Αμερικανός ιστορικός, συγγραφέας και κοινωνικός ακτιβιστής. Καθηγητής πολιτικών επιστημών στο Πανεπιστήμιο της Βοστώνης για 24 χρόνια, δίδαξε ιστορία στο Spelman College για 7 χρόνια. Έγραψε περισσότερα από 20 βιβλία, συμπεριλαμβανομένου του best-seller “A People’s History of the United States”.Έγραψε εκτενώς για τα πολιτικά δικαιώματα και τα αντιπολεμικά κινήματα και την ιστορία της εργατικής τάξης των Ηνωμένων Πολιτειών.
socialpolicy.gr
