Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα των Αυτόχθονων Λαών του Κόσμου (9 Αυγούστου).
Βία, αναγκαστική αφομοίωση, κακοποίηση. Παρά τις θετικές εξελίξεις στα διεθνή πρότυπα περί των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, οι αυτόχθονες λαοί συνεχίζουν να αντιμετωπίζουν σοβαρές παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων τους σε καθημερινή βάση.
Καταστάσεις βίας και βαρβαρότητας, συνεχείς πολιτικές αφομοίωσης, περιθωριοποίηση, αποστέρηση των γαιών τους, αναγκαστική απομάκρυνση ή μετεγκατάσταση, άρνηση των δικαιωμάτων επί της γης, επιπτώσεις της ανάπτυξης μεγάλης κλίμακας, κακοποιήσεις από τις ένοπλες δυνάμεις και τις ένοπλες συγκρούσεις, και μια σειρά από άλλες κακοποιήσεις, είναι μια πραγματικότητα που αντιμετωπίζουν οι αυτόχθονες κοινότητες σε όλο τον κόσμο. Παραδείγματα βίας και βαρβαρότητας έχουν ακουστεί από κάθε γωνιά του κόσμου, τις περισσότερες φορές εις βάρος των αυτοχθόνων που υπερασπίζονται τα δικαιώματά τους, τα εδάφη και τις κοινότητές τους.
Βία κατά των γυναικών. Μια ιθαγενής γυναίκα είναι πιο πιθανό να βιαστεί, με ορισμένες εκτιμήσεις να δείχνουν ότι περισσότερες από μία στις τρεις αυτόχθονες γυναίκες βιάζονται κατά τη διάρκεια της ζωής τους.
Συστημικός ρατσισμός. Αυτόχθονες λαοί συχνά εγείρουν ανησυχίες για τις συστημικές διακρίσεις και τον προφανή ρατσισμό από το κράτος και τις αρχές. Η διάκριση αυτή εκδηλώνεται με διάφορους τρόπους, όπως με τη συχνή και άσκοπη ανάκριση από την αστυνομία, την αρνητική στάση των εκπαιδευτικών προς τους μαθητές ή την αγένεια από υπαλλήλους σε ένα κυβερνητικό οργανισμό. Στις πιο ακραίες περιπτώσεις, αυτές οι μορφές διακρίσεων και ρατσισμού οδηγούν σε κατάφωρες παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, όπως ανθρωποκτονίες, βιασμούς και άλλες μορφές βίας ή εκφοβισμού. Αυτές οι μορφές διακρίσεων είναι συχνά είτε δύσκολο να ποσοτικοποιηθούν και να επαληθευτούν ή απλά δεν τεκμηριώνονται από τις αρχές ή δεν κατανέμονται με βάση την εθνικότητα.
Ποινικοποίηση της διαμαρτυρίας. Οι αυτόχθονες λαοί συχνά αντιμετωπίζουν ποινές κράτησης λόγω της ποινικοποίησης της κοινωνικής τους διαμαρτυρίας. Μία από τις πιο σοβαρές ελλείψεις στον τομέα της προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων τα τελευταία χρόνια είναι η τάση προς την χρήση της νομοθεσίας και του δικαστικού συστήματος για την επιβολή κυρώσεων και την ποινικοποίηση των δραστηριοτήτων κοινωνικής διαμαρτυρίας για νόμιμα αιτήματα από τις ιθαγενικές οργανώσεις και τα κινήματα που υπερασπίζονται τα δικαιώματα τους.
Παρά τις προσπάθειες των τελευταίων 40 ετών για τη βελτίωση των συνθηκών και της μεγαλύτερης αναγνώρισης των δικαιωμάτων των ιθαγενών μέσω νομοθετικών παρεμβάσεων και μέτρων πολιτικής, η πλήρης εκπλήρωση των δικαιωμάτων των ιθαγενών παραμένει απραγματοποίητη.
Πηγή: undesadspd.org
socialpolicy.gr
[irp]
Discover more from socialpolicy.gr
Subscribe to get the latest posts sent to your email.