Επιμέλεια – Μετάφραση: Τομπέα Ελένη
Η Γραμματεία της Παγκόσμιας Συνδικαλιστικής Ομοσπονδίας (World Federation of Trade Unions) επέλεξε ως κεντρικό στόχο της Διεθνούς Ημέρας Δράσης 2014, τον αγώνα κατά της ανεργίας. Η επιλογή δεν ήταν τυχαία. Η ανεργία είναι σήμερα, το μεγαλύτερο, πιο επικίνδυνο πρόβλημα για τη διεθνή εργατική τάξη σε ολόκληρο τον καπιταλιστικό κόσμο.
Εκατομμύρια άνθρωποι είναι άνεργοι, καταδικάζονται στη φτώχεια και στερούνται ακόμη και τα βασικά, εκατομμύρια εργάζονται ως σκλάβοι στην παράνομη απασχόληση, στην εργασία μερικής απασχόλησης και στην εργασία υπό άθλιες συνθήκες. Κάθε οικογένεια έχει ανέργους και αυτό την καθιστά ένα γενικό πρόβλημα.
Η αστική τάξη και οι κυβερνήσεις επωφελούνται από αυτό το πρόβλημα προς όφελος των συμφερόντων τους. Μειώνουν τους μισθούς, περικόπτουν τα κοινωνικά επιδόματα και προτείνουν μια ανάπτυξη υπέρ των μονοπωλίων, όπου οι εργαζόμενοι δεν έχουν δικαιώματα, αλλά άθλιους μισθούς, χωρίς σταθερό ωράριο εργασίας, χωρίς κοινωνική ασφάλιση, χωρίς εξειδίκευση.
Η Γραμματεία της Παγκόσμιας Συνδικαλιστικής Ομοσπονδίας επιμένει ότι η καταπολέμηση της ανεργίας αποτελεί βασικό καθήκον για την εργατική τάξη και όλες τις συνδικαλιστικές οργανώσεις. Μόνο η ταξική πάλη μπορεί να δημιουργήσει ένα διέξοδο από τη σημερινή κατάσταση υπέρ των ανέργων, των εργαζομένων, υπέρ των λαϊκών στρωμάτων.
Παρόλο που η ανεργία είναι μια μεγάλη πληγή για την εργατική τάξη σε όλο τον κόσμο, δεν μπορούμε να προσδιορίσουμε σε συγκεκριμένους αριθμούς το πρόβλημα. Οι μέθοδοι της στατιστικής παρακολούθησης της ανεργίας είναι αναξιόπιστοι, δεδομένου ότι παραμένουν ένα εργαλείο των πολιτικών και κυβερνητικών τεχνασμάτων για τη χειραγώγηση της κοινής γνώμης. Οι αριθμοί προσαρμόζονται με βάση τη ζήτηση από τις κυβερνήσεις και τους εργοδότες.
Τα επίσημα στατιστικά δεδομένα έχουν επιλεγεί με βάση τον ορισμό της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας. Σύμφωνα με τον ορισμό αυτό «το ποσοστό ανεργίας αντιπροσωπεύει τους ανέργους ως ποσοστό του εργατικού δυναμικού. Το εργατικό δυναμικό είναι ο συνολικός αριθμός των απασχολούμενων και των ανέργων.
Άνεργοι είναι τα άτομα ηλικίας 15 έως 74 ετών που:
— δεν έχουν εργασία κατά την εβδομάδα αναφοράς
– είναι διαθέσιμα να αναλάβουν εργασία εντός των επόμενων δύο εβδομάδων
– και είτε έχουν αναζητήσει ενεργά εργασία τις τελευταίες τέσσερις εβδομάδες είτε έχουν βρει μια εργασία που θα αναλάβουν μέσα τους επόμενους τρεις μήνες”
Σύμφωνα με τη Διεθνή Οργάνωση Εργασίας το 2012, περισσότεροι από 197 εκατομμύρια άνθρωποι ήταν άνεργοι σε ολόκληρο τον κόσμο, δηλαδή το 6% του συνολικού παγκόσμιου εργατικού δυναμικού. Είναι σαφές, ωστόσο, ότι ο ορισμός της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας αποκλείει ένα μεγάλο αριθμό ανέργων ή των ατόμων που στερούνται ενός μισθού διαβίωσης. Για παράδειγμα, όσοι έχουν εργαστεί έστω και μία ώρα την εβδομάδα της συλλογής των δεδομένων, οι εποχιακά εργαζόμενοι, οι εργαζόμενοι σε οικογενειακές επιχειρήσεις που δεν πληρώνονται, όσοι δήλωσαν ότι δεν θα είναι σε θέση να εργαστούν τις επόμενες δύο εβδομάδες (π.χ. για λόγους υγείας), όσοι συμμετέχουν σε προγράμματα επαγγελματικής κατάρτισης ή κάνουν πρακτική άσκηση και δεν λαμβάνουν εισόδημα διαβίωσης, εκείνους που έχουν σταματήσει να δηλώνουν ως αιτούντες εργασίας (εγγεγραμμένοι άνεργοι) δεδομένου ότι έχουν χάσει την ελπίδα τους μετά από πολύχρονη ανεργία (αποθαρυμμένοι), πρώην αγρότες που έχασαν πρόσφατα τη γη τους και αναζητούν απασχόληση.
Γιατί υπάρχει η ανεργία;
Η ανεργία αποτελεί εγγενές χαρακτηριστικό του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής. Η καπιταλιστική παραγωγή είναι οργανωμένη με το κέρδος ως το μόνο και αποκλειστικό στόχο της και όχι για τις ανάγκες των ανθρώπων. Η ανεργία είναι χρήσιμη στο κεφάλαιο καθώς χρησιμοποιείται για να διατηρήσει τον φόβο της απόλυσης και να εκβιάσει την εργατική τάξη σε μείωση των δεδομένων και απαιτήσεων της στο πλαίσιο των διαπραγματεύσεων της για την τιμή πώλησης του εργατικού δυναμικού της.
Επίσης, στο όνομα της ανεργίας, τα εργασιακά και συνδικαλιστικά δικαιώματα παραβιάζονται και καταργούνται, το 8ώρο ανά ημέρα εργασίας παραβιάζεται, προωθούνται οι ευέλικτες συνθήκες εργασίας, συμβάσεις εργασίας υλοποιούνται ανά μήνα, ανά εβδομάδα, ανά ημέρα, η υπό-εργολαβική εργασία νομιμοποιείται ως ένα σύστημα σύγχρονης δουλείας, προσφέρονται κρατικές επιχορηγήσεις στις επιχειρήσεις για την πρόσληψη προσωπικού, παρέχονται τεράστιες φοροαπαλλαγές σε επιχειρήσεις.
Επιπλέον, η ανεργία είναι αναγκαία στον καπιταλισμό, καθώς τα αποθέματα ανέργων είναι μια ανεξάντλητη πηγή εργατικού δυναμικού, που μπορεί να διατεθεί για όλες τις πιθανές επιλογές της καπιταλιστικής επένδυσης.
Γιατί υπάρχει ραγδαία αύξηση της ανεργίας;
Σε συνθήκες διεθνούς καπιταλιστικής κρίσης, το ποσοστό του κέρδους που αναμένουν οι καπιταλιστές από τις επενδύσεις τους είναι λιγότερο από ό, τι σε περίοδο ανάπτυξης ή δεν είναι τόσο υψηλές όσο είναι επιθυμητό. Αυτός είναι ένας από τους βασικούς λόγους για τους οποίους οι επιχειρήσεις συγχωνεύθηκαν ή εξαγοράστηκαν, οι επενδύσεις σταμάτησαν ή μετακινήθηκαν, υπάρχει μια γενική αναδιάταξη, συγκέντρωση και συγκεντροποίηση της παραγωγής στο πλαίσιο του ανταγωνισμού π.χ. μεταφορά των επενδύσεων σε άλλες χώρες με φθηνότερο εργατικό δυναμικό ή αλλαγή του τομέα των επενδύσεων.
Πολλές μεσαίου μεγέθους ή μεγαλύτερες επιχειρήσεις κλείνουν. Σε γενικές γραμμές, η καταστροφή των παραγωγικών δυνάμεων λαμβάνει χώρα σε μεγάλο βαθμό επηρεάζοντας τη μεγαλύτερη παραγωγική δύναμη: την εργατική τάξη. Εκατομμύρια μισθωτοί ωθούνται στην ανεργία από το κλείσιμο των επιχειρήσεων ή την εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων στο δημόσιο τομέα. Περισσότεροι επηρεάζονται από τις στοχευμένες πολιτικές για την εργατική τάξη, περικοπές μισθών και συντάξεων, επίθεση σε εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα. Επιπλέον, οι ιμπεριαλιστικές επιθέσεις, οι πόλεμοι των ιμπεριαλιστών εντείνουν το πρόβλημα και επιδεινώνουν την κατάσταση.
Οι εργαζόμενοι και οι οικογένειές τους δεν έχουν καμία ευθύνη για το φαινόμενο της ανεργίας και επηρεάζονται σε μεγάλο βαθμό από αυτό. Ως εκ τούτου, η Παγκόσμια Συνδικαλιστική Ομοσπονδία απαιτεί τα ακόλουθα μέτρα προστασίας για τους ανέργους:
- επιδοτήσεις ανεργίας από τον κρατικό προϋπολογισμό που θα εξασφαλίσουν αξιοπρεπή επίπεδα διαβίωσης για τους ανέργους και τις οικογένειές τους για όσο χρονικό διάστημα παραμένουν άνεργοι.
- Δωρεάν υγειονομική περίθαλψη για τους ανέργους και τις οικογένειές τους.
- Γενναιόδωρες εκπτώσεις στις τιμές της ηλεκτρικής ενέργειας, ύδρευσης και θέρμανσης, καθώς και οικονομικά προσιτή πρόσβαση στα μέσα μαζικής μεταφοράς.
- Επιδοτήσεις στέγασης (ενοίκια).
- Δωρεάν πρόσβαση στην εκπαίδευση για τα παιδιά των ανέργων.
- Πάγωμα των πληρωμών των δανείων.
- Η περίοδος ανεργίας να υπολογίζεται ως συντάξιμος χρόνος.
Τα συνδικάτα, ιδίως κατά τη διάρκεια της διεθνούς καπιταλιστικής κρίσης, έχουν ένα ιδιαίτερο καθήκον να διατηρούν επαφή με τους ανέργους, να βρουν τρόπους για να οργανώσουν τους αγώνες τους και να ενωθούν στον αγώνα των εργαζομένων για την αντιμετώπιση των προβλημάτων των ανέργων.
Πηγή: wftucentral.org
socialpolicy.gr
