Μετάφραση: Ελένη Τομπέα
Το σύνδρομο Asperger (AS) χρονολογείται από το 1944. Ο Αυστριακός παιδίατρος Hans Asperger περιέγραψε το σύνδρομο όταν θεράπευε τέσσερα αγόρια με παρόμοια συμπτώματα. Τα γραπτά του όμως παρέμειναν σχετικά άγνωστα μέχρι και το 1981. Εκείνη την εποχή, η Βρετανή ιατρός Lorna Wing δημοσίευσε μελέτες σχετικά με παιδιά που εμφάνιζαν τα ίδια συμπτώματα.
Παρόλα αυτά, το 1992 έγινε η επίσημη διάγνωση του συνδρόμου και η προσθήκη του στη Διεθνή Στατιστική Ταξινόμηση Νόσων και Συναφών Προβλημάτων Υγείας (ICD) (ICD-10) και δύο χρόνια αργότερα, διαγνώστηκε επίσημα και από το Διαγνωστικό και Στατιστικό Εγχειρίδιο των Ψυχικών Διαταραχών (DSM-IV).
Το σύνδρομο Asperger είναι μια αναπτυξιακή διαταραχή. Τα άτομα με AS δεν έχουν γνωστικά ή γλωσσικά ελλείμματα, (αν έχουν, τότε η διάγνωση είναι αυτισμός), αλλά δυσκολεύονται να αλληλεπιδρούν, να επικοινωνούν, να συνδέονται με τους άλλους και να εκφράζουν τα συναισθήματά τους.
Επίσης, συχνά, σύμφωνα με την Ψυχολόγο Ph.D Valerie Gaus, τα άτομα με AS είναι πολύ οργανωτικά και αναστατώνονται αν τα πράγματα δεν πάνε έτσι όπως τα είχαν υπολογίσει ή έχουν μέρες όπου βρίσκονται σε σύγχυση και αντιμετωπίζουν πολλές δυσκολίες με τις καθημερινές ευθύνες.
Το Asperger έχει λάβει περισσότερη προσοχή τα τελευταία χρόνια, αλλά εξακολουθούν να υπάρχουν πολλοί μύθοι που περιβάλλουν το σύνδρομο. Παρακάτω, η Ψυχολόγος Valerie Gaus απομυθοποιεί έξι από αυτούς.
- Μύθος: Τα παιδιά με σύνδρομο Asperger μπορούν να το ξεπεράσουν.
Όπως στο σύνδρομο ADHD (ΔΕΠΥ), υπάρχει ένας διαδεδομένος μύθος ότι το σύνδρομο Asperger αποτελεί αυστηρά μια διαταραχή της παιδικής ηλικίας που εξαφανίζεται με την ενηλικίωση. Πρόκειται όμως για μια δια βίου κατάσταση, η οποία βελτιώνεται μέσω της ειδικής αγωγής, αλλά ποτέ δεν εξαφανίζεται.
2. Μύθος: Οι ενήλικες με Asperger δεν παντρεύονται.
Ακόμα και οι επαγγελματίες ψυχικής υγείας συμβάλουν σε αυτό το μύθο. Η πραγματικότητα είναι ότι ορισμένοι ενήλικες με AS παντρεύονται και κάνουν οικογένειες ενώ μερικοί άλλοι δεν είχαν ποτέ μια σχέση. Σύμφωνα με την Gaus, υπάρχει μεγάλη μεταβλητότητα σε σχέση με την εκδήλωση του Asperger. (Υπάρχει μεγάλη μεταβλητότητα στα κριτήρια του Διαγνωστικού και Στατιστικού Εγχειρίδιου των Ψυχικών Διαταραχών).
“Δεν υπάρχει ούτε ένα προφίλ που θα μπορούσα να περιγράψω, γιατί η προσωπικότητα επηρεάζει το πώς το άτομο παρουσιάζεται. Μερικοί άνθρωποι με AS είναι εξαιρετικά ντροπαλοί, ενώ άλλοι είναι “πολυλογάδες.”
Η συννοσηρότητα είναι ένας ακόμα λόγος που οι ενήλικες με AS μπορεί να διαφέρουν. Η Gaus βλέπει συχνά πελάτες τόσο με Asperger όσο και με θέματα άγχους ή διαταραχές της διάθεσης. Είναι δύσκολο να γνωρίζουμε πως ήταν το άτομο, πριν αρχίσει να αντιμετωπίζει την συνυπάρχουσα διαταραχή.
3. Μύθος: Οι ενήλικες με Asperger έχουν κοινωνική φοβία.
Ενώ οι ενήλικες με Άσπεργκερ παλεύουν με το άγχος, δεν έχουν κοινωνική φοβία. H ψυχολόγος Gaus αναφέρει ότι οι άνθρωποι με κοινωνική φοβία έχουν τις κοινωνικές δεξιότητες για να αλληλεπιδρούν και να επικοινωνούν με τους άλλους, αλλά φοβούνται να χρησιμοποιήσουν αυτές τις δεξιότητες. Με άλλα λόγια, έχουν κοινωνικές ικανότητες αλλά έχουν μια διαστρεβλωμένη πεποίθηση ότι η έκβαση των αλληλεπιδράσεών τους θα είναι κακή.
Για τα άτομα με Άσπεργκερ, ωστόσο, η αποφυγή των αλληλεπιδράσεων γίνεται περισσότερο για αυτοσυντήρηση. Γνωριζουν πολύ καλά ότι δεν είναι σε θέση να διαβάζουν τα σήματα που στέλνουν οι άλλοι μέσω της γλώσσας του σώματος και τις εκφράσεις ή ότι δεν γνωρίζουν ποιο είναι το το κατάλληλο πράγμα που πρέπει να πούν. Έχουν επίσης κάνει λάθη στο παρελθόν και έχουν την εμπειρία της απόρριψης.
4. Μύθος: Οι ενήλικες με AS είναι απόμακροι και αδιαφορούν για τους άλλους.
“Οι περισσότεροι άνθρωποι που συναντώ ενδιαφέρονται πολύ να έχουν ανθρώπους στη ζωή τους” δήλωσε η γιατρός. “Ορισμένοι μάλιστα αισθάνονται απελπισμένοι που δεν μπόρεσαν να συνδεθούν με άλλους. Όμως πολλές φορές, τα ελλείμματα των κοινωνικών δεξιοτήτων τους, μεταφέρουν το μήνυμα ότι απλά δεν νοιάζονται. Αυτό συμβαίνει επειδή οι άνθρωποι με Άσπεργκερ δεν εντοπίζουν εύκολα τα σήματα που στέλνουν οι άλλοι, δεν ξέρουν πότε πρέπει να σταματήσουν να μιλάνε για τον εαυτό τους και δεν μπορούν να συνειδητοποιήσουν ότι οι άλλοι έχουν διαφορετικές σκέψεις και συναισθήματα”.
5. Μύθος: Δεν κάνουν καμία επαφή με τα μάτια.
Σύμφωνα με τη γιατρό Gaus, πολλά άτομα με Asperger επικοινωνούν με τα μάτια, αλλά αυτό μπορεί να γίνει φευγαλέα ή με ασυνήθιστο τρόπο.
6. Μύθος: Τους λείπει η ενσυναίσθηση.
Η ενσυναίσθηση είναι μια περίπλοκη έννοια. Μερικοί ερευνητές έχουν διαιρέσει την ενσυναίσθηση σε τέσσερις συνιστώσες: Δύο από αυτές ονομάζονται “Συναισθηματική ενσυναίσθηση” και οι άλλες δύο “Γνωστική ενσυναίσθηση”. Οι άνθρωποι με Άσπεργκερ δυσκολεύονται με τη Γνωστική ενσυναίσθηση, αλλά δεν έχουν κανένα πρόβλημα με την συναισθηματική.
Πηγή: psychcentral.com
socialpolicy.gr
