Υπάρχουν αισθητές διαφορές στα εκπαιδευτικά συστήματα σε ολόκληρη την ΕΕ. Στην Ανατολική Ευρώπη, για παράδειγμα, υπάρχει ένα πολύ παλιό σύστημα, το οποίο θέτει υποχρεωτικές εξετάσεις, διαγωνίσματα, βαθμολογίες, καθώς και ένα πρόγραμμα το οποίο είναι προσεκτικά επιλεγμένο για τους νέους, ώστε να μπορούν να προετοιμάζονται για το μελλοντικό τους επάγγελμα.
Ωστόσο, πόσο καλά λειτουργεί το συγκεκριμένο εκπαιδευτικό σύστημα; Ένας παράγοντας που συνήθως ξεχνιέται και στέκεται εμπόδιο στο δρόμο των αποφοίτων είναι οι τεχνολογίες και οι εν γένει γνώσεις που συνεχώς εξελίσσονται, που αναγκάζουν τους νέους να εκπαιδευτούν οι ίδιοι έξω από το πανεπιστήμιο, προκειμένου να καλύψουν τις γίγαντιες απαιτήσεις των εργοδοτών. Χωρίς τις εξωσχολικές δραστηριότητες, που πραγματικά μετράνε, και στη σκιά των προγραμμάτων της ΕΕ για την τοποθέτηση στην αγορά, οι χώρες της Ανατολικής Ευρώπης θεωρούνται συνήθως αδύναμες, όσον αφορά τις ευκαιρίες που δίδει το σύστημα εκπαίδευσης για την ένταξη στην αγορά εργασίας.
Αυτός είναι και ο λόγος που το δυτικό μοντέλο της εκπαίδευσης είναι γενικά αποδεκτό στις περισσότερες χώρες, στα σχολεία ή τα πανεπιστήμια. Για παράδειγμα στην Αγγλία υπάρχει μία ισχυρά δομημένη υπηρεσία επαγγελματικού προσανατολισμού, όπου οι νέοι μαθαίνουν τι θα χρειαστούν στο πραγματικό περιβάλλον αγοράς. Οι σύμβουλοι επαγγελματικού προσανατολισμού στα πανεπιστήμια βοηθούν τους φοιτητές να επιλέξουν την καλύτερη εκπαίδευση για τις ανάγκες τους, λαμβάνοντας υπόψη τα ενδιαφέροντα τους αλλά και όλα εκείνα που δεν τους αρέσουν. Εκτούς αυτού, το γεγονός ότι μπορεί κανείς να επιλέξει τι ακριβώς θα μελετήσει όλο το χρόνο, εφ ‘όσον καλύπτει τις υποχρεωτικές πιστώσεις που απαιτούνται για τις βαθμολογήσεις, δημιουργεί ένα αρκετά σταθερό σύστημα. Ακόμη και στην Ανατολική Ευρώπη υπάρχουν ορισμένα πανεπιστήμια που έχουν υιοθετήσει ένα τέτοιου είδους σύστημα και έρευνες έχει αποδείξει ότι είναι ιδιαίτερα αποτελεσματικό.
Είναι εμφανές ότι οι νέοι πρέπει να λαμβάνουν κάποια καθοδήγηση, έτσι ώστε να κατανοούν την αλήθεια για την εύρεση εργασίας και να είναι σε θέση να κάνουν τις σωστές αποφάσεις σε μακροπρόθεσμη βάση. Ωστόσο, ο πραγματικός παράγοντας που βρίσκεται πίσω από ένα επιτυχημένο σύστημα εκπαίδευσης είναι η ελευθερία, και τα πανεπιστήμια και τα σχολεία, τα οποία δίνουν τη μεγαλύτερη ελευθερία επιλογών, θεωρούνται τα καλύτερα. Ένα καλό παράδειγμα είναι η Φινλανδία, που σήμερα κατατάσσεται ως η χώρα νούμερο ένα στον τομέα της εκπαίδευσης σε όλο τον κόσμο.
Ο μοναδικός λόγος είναι η ελευθερία που προσφέρει η χώρα στους μαθητές. Στην ηλικία των 7 ετών, τα παιδιά πηγαίνουν σε σχολεία υποχρεωτικής εκπαίδευσης λαμβάνοντας όλα την ίδια εκπαίδευση, χωρίς να ανησυχούν για τις επιδόσεις τους. Η μόνη υποχρεωτική εξέταση έρχεται μετά από τα σχολεία της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, και από τότε, οι μαθητές είναι ελεύθεροι να εισέλθουν στα πανεπιστήμια που θέλουν με βάση αυτή την εξέταση. Η εκπαίδευση είναι εντελώς δωρεάν, το οποίο επιτρέπει στους μαθητές να επικεντρώνονται στην μάθηση αντί για την εργασία. Το σύστημα βαθμολόγησης έρχεται με τη μορφή της σταδιακής ανατροφοδότησης από τους εκπαιδευτικούς και τους καθηγητές, αντί των υποχρεωτικών τεστ/εξετάσεων και βαθμών αξιολόγησης.
Πηγή: news.euspert.com
socialpolicy.gr
