Μη-προγραμματισμένες εγκυμοσύνες και οικονομικές ανισότητες

Μετάφραση: Ελένη Τομπέα

Επιμέλεια: Ντούνης Ανδρέας

Οι μη-προγραμματισμένες γεννήσεις ως χάσμα μεταξύ των πιο εύπορων  και των λιγότερο εύπορων γυναικών, αποτελεί ακόμα ένα σημάδι των διευρυνόμενων οικονομικών ανισοτήτων.

Περίπου το ήμισυ του συνόλου των κυήσεων είναι μη-προγραμματισμένες, γεγονός που μπορεί να καθιστά μια ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη ως μη προβληματική, όμως ο οικονομικός αντίκτυπος των ανεπιθύμητων κυήσεων και μετέπειτα των γεννήσεων, μπορεί να είναι σημαντικός, ιδιαίτερα για τις γυναίκες με χαμηλό εισόδημα.

Σύμφωνα με στοιχεία από το μη κερδοσκοπικό ίδρυμα Guttmacher που παρέχει έρευνες και πολιτικές αναλύσεις για σεξουαλικά και αναπαραγωγικά θέματα, οι ανεπιθύμητες εγκυμοσύνες ήταν πέντε φορές πιο πιθανό να συμβούν σε εκείνες που βρίσκονταν στο ομοσπονδιακό όριο της φτώχειας ή κάτω από αυτό, το 2008.

Μελέτες έχουν δείξει ότι αυτές οι εγκυμοσύνες μπορούν να επηρεάσουν αρνητικά και το μορφωτικό επίπεδο των γυναικών. Μελέτη του 2010 από το Πανεπιστήμιο της Βοστώνης συμπεραίνει ότι οι ανεπιθύμητες εγκυμοσύνες και οι γεννήσεις μπορεί να είναι επιζήμιες για την οικονομική κατάσταση και το εισόδημα μιας γυναίκας , και μπορεί να μειώσει την πιθανότητα συμμετοχής της στο εργατικό δυναμικό σε ποσοστό 25%.

Μια πρόσφατη μελέτη από το Brookings Institution εξετάζει τις διάφορες οικονομικές τάξεις, προκειμένου να εκτιμήσει ποιοι παράγοντες παίζουν σημαντικό ρόλο στις μη-προγραμματισμένες γεννήσεις και την πρόληψή τους. Η έρευνα χρησιμοποίησε δεδομένα από την Εθνική Έρευνα Οικογενειακής Ανάπτυξης για να μελετήσει 3.885 ανύπαντρες γυναίκες μεταξύ των ηλικιών 15 και 44 ετών, που δήλωσαν ότι δεν προσπάθησαν να μείνουν έγκυες.

Οι γυναίκες χωρίστηκαν σε πέντε οικονομικές ομάδες βάσει της εγγύτητά τους  στο ομοσπονδιακό όριο της φτώχειας για το 2015, το οποίο είναι περίπου 11.770 δολάρια για ένα μεμονωμένο άτομο.  Οι ερευνητές στη συνέχεια προσπάθησαν να εξετάσουν περιπτώσεις στη χρήση αντισυλληπτικών μεθόδων, στο κίνητρο να αποκτήσουν ή να μην αποκτήσουν παιδί και αμβλώσεις, προκειμένου να αναλύσουν τους πιθανούς λόγους για τις διαφορές σε ακούσιες γεννήσεις μεταξύ των οικονομικών ομάδων.

Η έκθεση διαπίστωσε ότι για κάθε κατηγορία εισοδήματος, σχεδόν τα δύο τρίτα των γυναικών είχαν σεξουαλική επαφή το τελευταίο έτος. Στην πραγματικότητα, οι γυναίκες στο υψηλότερο εισοδηματικό κλιμάκιο ανέφεραν το υψηλότερο ποσοστό σεξουαλικής δραστηριότητας, με 71% να αναφέρουν πως ήταν σεξουαλικά ενεργές. Αυτό σημαίνει ότι το πραγματικό επίπεδο της σεξουαλικής δραστηριότητας λίγο έχει να κάνει με το γιατί οι φτωχότερες γυναίκες είναι πιο πιθανό να βρεθούν με μια ακούσια εγκυμοσύνή ή να γεννήσουν ένα παιδί.

Επίσης, δεν έχει να κάνει με την έλλειψη κινήτρων για την πρόληψη της εγκυμοσύνης. Όπως ανέφερε ο Richard Reeves, συν-συγγραφέας της μελέτης και ανώτερος υπότροφος οικονομικών σπουδών στο Brookings “Νομίζω ότι επικρατεί περισσότερο η αντίληψη ότι όσο περισσότερα έχει να χάσει μια γυναίκα με μια μη-προγραμματισμένη εγκυμοσύνη, τόσο πιο αποφασισμένη είναι να χρησιμοποιήσει αντισύλληψη  ίσως και να προβεί σε έκτρωση. Υπάρχει όμως κίνδυνος με αυτή την ιδέα, να εφησυχαστούμε με το είδος των χασμάτων που βρίσκουμε. Νομίζω ότι τα στοιχεία είναι πολύ πιο έντονα από την άλλη πλευρά της εξίσωσης, που είναι η πρόσβαση σε αποτελεσματικές και ασφαλείς μορφές αντισύλληψης και άμβλωσης”.

Όσον αφορά την αντίληψη ότι οι φτωχότερες γυναίκες μπορεί να ανησυχούν λιγότερο για το αν θα μείνουν έγκυες σε σύγκριση με πιο εύπορες γυναίκες (που τις οδηγεί να είναι πιο χαλαρές στη χρήση αντισύλληψης) – η απάντηση δεν είναι ξεκάθαρη. Σε όλες τις εισοδηματικές ομάδες, η μελέτη ρώτησε τις γυναίκες που δεν προσπαθούσαν να συλλάβουν αν θα διαταράσσονταν αν έμειναν έγκυες. Για κάθε επίπεδο εισοδήματος το αποτελέσμα ήταν λίγο πολύ το ίδιο, με περίπου 1 στις 3 γυναίκες να αναφέρει ότι δεν θα αναστατωνόταν άμα έμενε έγκυος, ενώ τα δύο τρίτα να θεωρούν ένα τέτοιο ενδεχόμενο πολύ ενοχλητικό. Σύμφωνα με τον Reeves, η πρόθεση για μια εγκυμοσύνη ή το επίπεδο των κινήτρων για την πρόληψη της, είναι ιδιαίτερα δύσκολο να εκτιμηθεί. Υπάρχουν εκείνες που λένε “εγώ δεν θα ήθελα ποτέ να μείνω έγκυος, αλλά δεν χρησιμοποιώ αντισύλληψη”.

Όπως ήταν αναμενόμενο, το χάσμα στη χρήση αντισύλληψης ήταν σημαντικό μεταξύ των περισσότερο και λιγότερο εύπορων. Ανάμεσα στις πλουσιότερες γυναίκες, μόνο το 11% που είχαν σεξουαλική επαφή ανέφεραν πως δεν χρησιμοποιούν αντισύλληψη, όμως για τις γυναίκες στη φτωχότερη ομάδα το ποσοστό ήταν πάνω από το διπλάσιο. Φυσικά, αυτό οδήγησε σε ένα υψηλότερο ποσοστό εγκυμοσύνης για τις γυναίκες με χαμηλό εισόδημα: 9% έναντι μόνο 2,9% για εκείνες που είχαν τα υψηλότερα εισοδήματα.

Η μελέτη επισημαίνει ότι, ενώ η κάλυψη της αντισύλληψης είναι απαίτηση για πολλά ομοσπονδιακά ασφαλιστικά προγράμματα, η  άμβλωση (εκτός από την περίπτωση του βιασμού, της αιμομιξίας ή της απειλής για τη ζωή) απαγορεύεται από προγράμματα που χρησιμοποιούν την ομοσπονδιακή χρηματοδότηση, όπως το Medicaid, αφήνοντας τους αποδέκτες χαμηλού εισόδηματος να πληρώνουν για τη διαδικασία με τα δικά τους χρήματα.

Αυτό μπορεί να βοηθήσει στο να εξηγηθεί η άποψη του Reeves για το πιο σημαντικό στοιχείο της μελέτης: την πολύ μεγάλη διαφορά στα ποσοστά αμβλώσεων μεταξύ των χαμηλότερων και υψηλότερων εισοδημάτων. Σύμφωνα με την έρευνα, όσον αφορά στις αμβλώσεις, η πιο εύπορη ομάδα γυναικών είχε τρεις φορές περισσότερες πιθανότητες να ακολουθήσει τη διαδικασία από την ομάδα γυναικών με το χαμηλότερο εισόδημα. Από τις γυναίκες των οποίων το εισόδημα ανερχόταν στο επίπεδο του 400% συγκριτικά με το Ομοσπονδιακό όριο φτώχειας ή και μεγαλύτερο (δηλαδή περίπου 47.000 δολάρια),  32% των γυναικών ανέφεραν πως σταματούν μια ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη μέσω της άμβλωσης. Για την ομάδα που πέφτει στο όριο ή κάτω από το όριο της φτώχειας, το ποσοστό αυτό ήταν μόλις 8,9%.

Οι ερευνητές λένε ότι, ενώ αυτό το χάσμα δεν εξηγεί το σύνολο του χάσματος μεταξύ των εισοδηματικών ομάδων, είναι ωστόσο σημαντικό, και οι αριθμοί θα μπορούσαν να βοηθήσουν να μάθουμε περισσότερα πράγματα σχετικά με τα ποσοστά των αθέλητων γεννήσεων για τις ομάδες: 7,2% για τις φτωχές γυναίκες και 1,5% για τις γυναίκες με υψηλά εισοδήματα. Ενώ υπάρχουν πολλοί παράγοντες που μπορούν να εξηγήσουν τη διαφορά στα ποσοστά των αμβλώσεων, όπως οι διαφορετικές πολιτισμικές ή θρησκευτικές απόψεις, η συσχέτιση με την οικονομική κατάσταση δεν μπορεί εύκολα να αγνοηθεί.

Σύμφωνα με την έκθεση, εκτός από τα θέματα της χρήσης ομοσπονδιακών κονδυλίων για τις διαδικασίες άμβλωσης, υπάρχουν πολιτικές σε κρατικό επίπεδο που μπορούν επίσης να καταστήσουν την πρόσβαση σε μια διαδικασία άμβλωσης δαπανηρή και δύσκολη. Για παράδειγμα, σε ορισμένες ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες απαγορεύεται η κάλυψη της διαδικασίας και έτσι αυτοί οι αυστηροί κανονισμοί οδηγούν σε λιγότερες παρόχους σε ορισμένες Πολιτείες, όπως το Τέξας, πράγμα που σημαίνει ότι εκείνες που αναζητούν να κάνουν μια άμβλωση, έρχονται αντιμέτωπες με υψηλότερες οικονομικές επιβαρύνσεις λόγω ταξιδίων.

Οι εύπορες γυναίκες είναι πιο πιθανό να έχουν μια καλύτερη βάση γνώσεων για πιο αποτελεσματικές μεθόδους αντισύλληψης (όπως π.χ. τα ενδομήτρια σπειράματα), αλλά είναι επίσης πιο πιθανό να έχουν και τους πόρους για να αποκτήσουν πρόσβαση σε αυτές τις μορφές ελέγχου γεννήσεων, οι οποίες ενώ είναι φθηνότερες σε μακροπρόθεσμη βάση -γενικά έχουν υψηλότερο κόστος σε σύγκριση με τις λιγότερο αξιόπιστες επιλογές, όπως είναι τα προφυλακτικά ή τα αντισυλληπτικά χάπια / τα χάπια οιστρογόνων και προγεστερόνης.

Σύμφωνα με τη μελέτη, αν οι γυναίκες που βρίσκονται κάτω από το όριο της φτώχειας είχαν χρησιμοποιήσει την αντισύλληψη στον ίδιο βαθμό που οι πλούσιες γυναίκες το πραγματοποιούσαν, το ποσοστό των γεννήσεων από ανεπιθύμητες εγκυμοσύνες θα είχε μειωθεί στο 3,4%. Επίσης αν τα ποσοστά αμβλώσεων ήταν  παρόμοια με εκείνα των πλούσιων γυναικών, το ποσοστό των γεννήσεων για την ομάδα θα πέσει στο 4,9%.

Αυτό σηματοδοτεί ότι αν και η αυξημένη διαθεσιμότητα και χρήση της αντισύλληψης είναι φαινομενικά ο πιο σημαντικός παράγοντας για τη γεφύρωση του χάσματος μεταξύ των πλουσιότερων και των φτωχότερων γυναικών, η αύξηση της πρόσβασης σε ασφαλείς, οικονομικές και προσιτές αμβλώσεις μπορεί να αποτελεί μέρος μιας συνολικότερης και αποτελεσματικής λύσης.

Πηγή: theatlantic.com

 socialpolicy.gr

Κράτα το