Οι προτάσεις των θεσμών για την Αγορά Εργασίας – Σχολιασμός

Ντούνης Ανδρέας

8. Αγορά εργασίας — Έναρξη διαδικασίας διαβούλευσης παρόμοιας με εκείνη που προβλέπεται για τον προσδιορισμό του κατώτατου μισθού (άρθ. 103 του Ν. 4172/2013) για την αναθεώρηση των υφιστάμενων πλαισίων για τις ομαδικές απολύσεις, τη συνδικαλιστική δράση και τις συλλογικές διαπραγματεύσεις, λαμβάνοντας υπόψη τις βέλτιστες πρακτικές σε άλλα μέρη της Ευρώπης. Περαιτέρω συμβολή στην επανεξέταση που περιγράφεται ανωτέρω θα παρασχεθεί από διεθνείς οργανισμούς, συμπεριλαμβανομένης της ΔΟΕ. Η οργάνωση και τα χρονοδιαγράμματα θα καταρτιστούν σε διαβούλευση με τους θεσμούς. Δεν θα γίνει καμία αλλαγή στο τρέχον πλαίσιο των συλλογικών διαπραγματεύσεων πριν από την περάτωση της επανεξέτασης και, σε κάθε περίπτωση, όχι πριν από τα τέλη του 2015. Κάθε προτεινόμενη τροποποίηση του νομοθετικού πλαισίου θα γίνει μόνο σε συμφωνία με την ΕΕ/ΕΚΤ/ΔΝΤ. Οι αρχές θα λάβουν μέτρα για την καταπολέμηση της αδήλωτης εργασίας, προκειμένου να ενισχυθεί η ανταγωνιστικότητα των νόμιμων επιχειρήσεων και η προστασία των εργαζομένων, καθώς και τα φορολογικά έσοδα και οι πόροι της κοινωνικής ασφάλισης —

Στην ουσία, η ΕΕ/ΕΚΤ/ΔΝΤ έχει ως στόχευση την παγίωση της πλήρους απορρύθμισης της αγοράς εργασίας, μέσω της επικύρωσης της κατάργησης ουσιαστικότατων και θεμελιωδών εργασιακών και κοινωνικών δικαιωμάτων (πλαίσιο προστασίας από ομαδικές απολύσεις, συνδικαλιστική δράση και πλαίσιο συλλογικών συμβάσεων). Ειδικότερα, η ΕΕ/ΕΚΤ/ΔΝΤ προτείνει να μην υπάρξει καμία αλλαγή στο πλαίσιο των συλλογικών διαπραγματεύσεων πριν από τα τέλη του έτους 2015, ενώ παράλληλα – οποιαδήποτε τροποποίηση των νομοθετικών πλαισίων για την αγορά εργασίας θα πραγματοποιείται μόνο σε συμφωνία με την ΕΕ/ΕΚΤ/ΔΝΤ, γεγονός που δεν θα έδινε στην ελληνική κυβέρνηση περιθώρια για υλοποίηση μέτρων βελτίωσης των ρυθμίσεων στην αγορά εργασίας.

Το συγκεκριμένο μοντέλο αγοράς εργασίας, είναι ένα μοντέλο που κατευθύνεται ξεκάθαρα προς νεοφιλελεύθερες στοχεύσεις, δημιουργώντας ένα “πλαίσιο” “υπέρμετρης και “αφόρητης ευελιξίας”, ευνοώντας τις συνθήκες για την περαιτέρω αύξηση των ευέλικτων μορφών απασχόλησης, καταργώντας κάθε δικαίωμα συλλογικότητας, συλλογικών διεκδικήσεων και αιτημάτων ακυρώνοντας εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα, και διανοίγοντας τον δρόμο για περαιτέρω μειώσεις μισθών στον ιδιωτικό τομέα.

Αποτελεί μία ταξική έκφανση ρύθμισης των εργασιακών σχέσεων με την ακύρωση της συλλογικής αντιπροσώπευσης και την εξατομίκευση των συμβάσεων (ατομικές, επιχειρησιακές) σε ένα κλίμα άκρατου ανταγωνισμού και υπό το δεδομένο της καλπάζουσας ανεργίας.

Υπό αυτό το πλαίσιο, οι προτάσεις για τις μεταρρυθμίσεις της αγοράς εργασίας είναι ξεκάθαρα αντικοινωνικές, οδηγούν σε νέα μαζική αύξηση του φαινομένου των “εργαζόμενων φτωχών” και δημιουργούν ένα παντελώς ανίσχυρο εργατικό δυναμικό, που δεν μπορεί πλέον να αποτελέσει αντίβαρο ουδεμίας πίεσης και ουσιαστικής κοινωνικής – συλλογικής διεκδίκησης.

Tο σύνολο των Μέτρων που πρότειναν οι θεσμοί

socialpolicy.gr