Ελένη Τομπέα –
Βασανιστήρια – μια παγκόσμια κρίση
Ενώ πολλές χώρες σημειώνουν σημαντική πρόοδο όσον αφορά την καταπολέμηση των βασανιστηρίων, κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο εξακολουθούν να χρησιμοποιούν τα βασανιστήρια για να αποσπάσουν πληροφορίες, να εξαναγκάσουν ομολογίες, να σιωπήσουν εναντιώσεις ή απλά χρησιμοποιούν τα βασανιστήρια ως μια σκληρή μορφή τιμωρίας.
157 – ο αριθμός των χωρών που έχουν κυρώσει τη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών κατά των βασανιστηρίων
141 – ο αριθμός των χωρών για τις οποίες η Αμνηστία ανέφερε βασανιστήρια ή άλλες μορφές κακομεταχείρισης κατά τα τελευταία πέντε χρόνια. Σε ορισμένες χώρες είναι κάτι σπάνιο, ενώ σε άλλες είναι ευρέως διαδεδομένη. Ακόμα και μία περίπτωση είναι απαράδεκτη.
82% – το ποσοστό των βασανιστηρίων ή άλλων μορφών κακομεταχείρισης που αναφέρθηκε στα τέσσερα πέμπτα των χωρών που καλύπτονται στην ετήσια έκθεση της Διεθνούς Αμνηστίας για το 2014.
Βασανιστήρια σε αριθμούς
Από την έναρξη της εκστρατείας “Stop στα βασανιστήρια” τον Μάιο του 2014, η Διεθνής Αμνηστία εξέδωσε εκθέσεις σχετικά με τα βασανιστήρια στο Μεξικό, το Μαρόκο, τη Νιγηρία, τις Φιλιππίνες και το Ουζμπεκιστάν. Οι εκθέσεις δείχνουν ότι τα βασανιστήρια είναι ένα συχνό συμβάν σε αυτές τις χώρες, ενώ οι δράστες των βασανιστηρίων συνεχίζουν να απολαμβάνουν ατιμωρησία για τα εγκλήματά τους.
1.505 – Ο αριθμός των καταγγελιών που αναφέρθηκαν για βασανιστήρια και άλλες μορφές κακομεταχείρισης στο Μεξικό το 2013, 600% περισσότερες από ό, τι το 2003.
50% των ανθρώπων στη Νιγηρία δεν θα αισθάνονται ασφαλείς από τα βασανιστήρια εάν βρίσκονταν υπό κράτηση.
21 – ο αριθμός των επιζώντων που βασανίστηκαν κατά την παιδική τους ηλικία στις Φιλιππίνες και οι οποίοι μίλησαν στη Διεθνή Αμνηστία, από το σύνολο των 55 επιζώντων που τους πάρθηκε συνέντευξη.
13 – ο αριθμός των αιτημάτων που εκκρεμούν από εμπειρογνώμονες των Ηνωμένων Εθνών για τα ανθρώπινα δικαιώματα για να επισκεφθούν το Ουζμπεκιστάν και να αξιολογήσουν της κατάστασης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη χώρα, από το 2002.
8 – ο αριθμός των ατόμων που διώκονται ποινικά, αφού διαμαρτυρήθηκαν ή ανέφεραν βασανιστήρια στο Μαρόκο από το Μάιο του 2014, με κατηγορίες που περιλαμβάνουν την “συκοφαντική καταγγελία”, τη “διασπορά ψευδών ειδήσεων”, “δημόσια εξύβριση” και “δυσφήμηση”.
7 – ο αριθμός των καταδικαστικών αποφάσεων για βασανιστήρια που έχουν επιτευχθεί σε ομοσπονδιακό επίπεδο στο Μεξικό από το 1991, όταν τα βασανιστήρια αποτελούσαν έγκλημα. Χιλιάδες καταγγελίες κάθε χρόνο.
0 – ο αριθμός των καταδικαστικών αποφάσεων για βασανιστήρια στο πλαίσιο του νόμου κατά των βασανιστηρίων στις Φιλιππίνες, που εγκρίθηκε το 2009.
Μέθοδοι βασανιστηρίων σε όλο τον κόσμο
Τα πιο κοινά εργαλεία βασανιστηρίων είναι βασικά και βάναυσα – το χέρι, η μπότα και το γκλομπ – κάτι που μπορεί να προκαλέσει πληγές ή να σπάσει κόκαλα.
Οι παρακάτω είναι μερικές από τα πιο “προχωρημένες” μεθόδους, όπως έχει τεκμηριώση η Διεθνής Αμνηστία μέσω έρευνας :
Μεξικό: “Tehuacanazo” – ανθρακούχο νερό στα ρουθούνια του κρατουμένου.
Μαρόκο: “ψητό κοτόπουλο” – Ανάποδη θέση, όπου τα θύματα κρέμονται από μια μπάρα με τα γόνατα και τους καρπούς τους σε θέση οκλαδόν, προκαλώντας μεγάλη πίεση στα γόνατα και τους ώμους.
Νιγηρία: “Tabay” – όταν οι αστυνομικοί δένουν τους αγκώνες των κρατουμένων πίσω από την πλάτη τους και τους κρεμάνε.
Φιλιππίνες: “Τροχός των βασανιστηρίων” – η αστυνομία περιστρέφει ένα τροχό βασανιστηρίων για να αποφασίσει πώς θα βασανίσει τους κρατούμενους. Στον τροχό περιλαμβάνονται: “30 δευτερολέπτα σε θέση νυχτερίδα”, όπου ο κρατούμενος είναι κρεμασμένος ανάποδα (σαν τη νυχτερίδα) και “20 δευτερόλεπτα Manny Pacquaio” -το όνομά ενός διάσημου μπόξερ της χώρας, όπου ο κρατούμενος γροθοκοπείται χωρίς σταματημό για 20 δευτερόλεπτα.
Ουζμπεκιστάν: Ξυλοδαρμοί, ενώ οι κρατούμενοι κρέμονται από γάντζους οροφής από τα χέρια τους, συχνά με τα χέρια πίσω από την πλάτη τους ή δεμένοι με χειροπέδες στο καλοριφέρ ή σε άλλες μεταλλικές ράβδους που συνδέονται με τους τοίχους.
Πηγή: amnesty.org
socialpolicy.gr
