Της Maya Wang*
Μετάφραση: Ντούνης Ανδρέας
Η ανακοίνωση της Κινεζικής κυβέρνησης ότι θα επιτρέπει σε όλα τα ζευγάρια να αποκτούν δύο παιδιά δίδει επιτέλους τέρμα στην επί δεκαετίες εφαρμοζόμενη “πολιτική του ενός παιδιού”. (Αν και) αποτελεί ένα θετικό βήμα, το οποίο πιθανώς θα καλωσορισθεί από εκατομμύρια ζευγάρια, εντούτοις δεν αλλάζει το γεγονός ότι οι επιβαλλόμενες πολιτικές οικογενειακού προγραμματισμού στην Κίνα παραμένουν καταπιεστικές και καταχρηστικές.
Παρά την “χαλάρωση” της νομοθετικής ρύθμισης, το κράτος συνεχίζει να επιτελεί έναν βαθύτατο επεμβατικό ρόλο στις αναπαραγωγικές επιλογές και την αυτονομία των γυναικείων σωμάτων, ελέγχοντας τόσο τον αριθμό των παιδιών που μπορεί να αποκτήσει ένα ζευγάρι όσο και τα χρονικά διαστήματα που μπορεί αυτό να πραγματοποιηθεί. Η ανακοίνωση περιέχει ελάχιστες λεπτομέρειες, αλλά αναφέρει (χαρακτηριστικά) ότι το κράτος “επιμένει στην βασική εθνική πολιτική περί οικογενειακού προγραμματισμού” – υποδεικνύοντας ότι οι ευρύτερες πολιτικές οικογενειακού προγραμματισμού παραμένουν δίχως αλλαγή. Έτσι, είναι πιθανό οι αξιωματούχοι του τομέα οικογενειακού προγραμματισμού να συνεχίσουν να επιβάλλουν συχνές γυναικολογικές εξετάσεις ώστε να ελέγχουν για περιπτώσεις κυήσεων εκτός ποσοστώσεων και να πιέζουν πολλές γυναίκες να χρησιμοποιήσουν ενδομήτρια σπειράματα (Intra-Uterine Devices) για την αποτροπή των κυήσεων αυτών (αμβλώσεις).
Οι αξιωματούχοι έχουν επιβάλλει ποσοστώσεις γεννήσεων προς τα ζευγάρια μέσω της επιβολής αυστηρών προστίμων, που έχουν ονομαστεί κατ’ ευφημισμόν ως “τέλη κοινωνικής συντήρησης”. Κατά τη διάρκεια του έτους 2012 και μόνον, τα 2/3 των επαρχιών και των Δήμων της Κίνας συσσώρευσαν υπέρογκα χρηματικά ποσά που ανήλθαν σε περισσότερα από 2,7 δισεκατομμύρια δολάρια ΗΠΑ έπειτα από την επιβολή προστίμων σε ζευγάρια που παραβίαζαν την πολιτική οικογενειακού προγραμματισμού. Επίσης, οι γονείς καταναγκάζονται μέσω τιμωρητικών πολιτικών συμμόρφωσης με την κρατικά επιβαλλόμενη πολιτική οικογενειακού προγραμματισμού: η πρόσβαση των παιδιών σε υπηρεσίες ζωτικής σημασίας συνδέεται με τη συμμόρφωση αυτή, όπως το σύστημα καταγραφής του νοικοκυριού (“hukou”), το οποίο αποτελεί προαπαιτούμενο στοιχείο για την πρόσβαση σε δημόσιες υπηρεσίες όπως αυτή της εκπαίδευσης.
Η αλλαγή της πολιτικής δεν πρόκειται να ανακουφίσει αναρίθμητες οικογένειες οι οποίες υπέφερεαν από τις τιμωρητικές ποινές για παρελθούσες παραβάσεις. Ο Wang Guangrong, 37 ετών και πατέρας 4 παιδιών, αυτοκτόνησε τον Μάρτιο του 2014, όταν του ανακοινώθηκε ότι τα παιδιά του δεν μπορούσαν να εγγραφούν και να παρακολουθήσουν μαθήμα στο τοπικό δημόσιο δημοτικό σχολείο εκτός και αν πληρωνόταν το υπέρογκο ποσό των 22,5000RMB (3.600 δολάρια Αμερικής) ως πρόστιμο για την παραβίαση των πολιτικών. Η αλλαγή αυτή δεν πρόκειται, επίσης, να ανακουφίσει τις αναρίθμητες γυναίκες που υπέμειναν τον πόνο και το τραύμα των εξαναγκαστικών εκτρώσεων…
*China Researcher -> via Human Rights Watch.
Πηγή: hrw.org
socialpolicy.gr
