Επιλογή: Νίκος Κουραχάνης
Ο Καθηγητής Δημήτρης Βενιέρης με το νέο του βιβλίο μας καλωσορίζει σε μια περιπλάνηση στους «συναρπαστικούς δρόμους της Κοινωνικής Πολιτικής». Πρόκειται όντως, με όρους ελληνικής βιβλιογραφίας, για μια αχαρτογράφητη περιήγηση στις «αξίες μας για τον άνθρωπο, τα οράματα μας για την κοινωνία, την ιδεολογία μας για την πολιτική, τις αντιλήψεις μας για την οικονομία». Παρακάτω παρατίθεται ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα της προβληματικής του βιβλίου (Βενιέρης 2015: 17-8), το οποίο κυκλοφόρησε στα τέλη του 2015 από τις εκδόσεις Τόπος.
***
«Ο όρος Κοινωνική Πολιτική ενσωματώνει ταυτόχρονα δύο πτυχές: τη θεωρία και την πράξη. Πρώτον, είναι το θεωρητικό αντικείμενο Κοινωνική Πολιτική (Social Policy), το ακαδημαϊκό, δηλαδή, γνωστικό αντικείμενο το οποίο δεν αποτελεί μια αυτοτελή επιστημονική περιοχή. Ενώ, όμως, η Κοινωνική Πολιτική δεν είναι αυτοτελής επιστήμη, νομιμοποιείται ως γνωστικό αντικείμενο από την ικανότητα της να αντλεί από τους κανόνες και τις μεθόδους ενός αριθμού κοινωνικών επιστημών και να τις εφαρμόζει με ένα στιβαρό και πειθαρχημένο τρόπο, έτσι ώστε να κατανοούμε το κοινωνικό πεδίο που μας ενδιαφέρει (Erskine 1998, Alckock 2004). Είναι ένα πολυεπιστημονικό και διεπιστημονικό αντικείμενο, το οποίο αναλύεται υπό το πρίσμα είτε μιας διαφορετικής επιστήμης είτε ενός συνδυασμού διαφορετικών επιστημών. Τα σύνορα μεταξύ Κοινωνικής Πολιτικής και άλλων κοινωνικών επιστημών δεν είναι ανεπηρέαστα και σταθερά (Alckock 1998), αλλά ως δυναμικό αντικείμενο μελέτης αναπροσαρμόζεται ανάλογα με την εξέλιξη των κοινωνιών και τη διαμόρφωση των κοινωνικών αναγκών. Είναι ένας όρος που γίνεται αντιληπτός ανάλογα με τον ρόλο που αποδίδει και την αποστολή που αναθέτει στην Κοινωνική Πολιτική κάθε κοινωνία.
Δεύτερον, είναι τα πρακτικά υποκείμενα της Κοινωνικής Πολιτικής, οι κοινωνικές πολιτικές (social policies), τα πεδία, δηλαδή, διαμόρφωσης και εφαρμογής της κοινωνικής παρέμβασης που αντιστοιχούν σε επιμέρους συγκεκριμένους τομείς κοινωνικών αναγκών και προβλημάτων. Οι κοινωνικές πολιτικές είναι ζωτικής σημασίας για την οργάνωση των ατομικών και κοινωνικών σχέσεων, για την κοινωνική εναρμόνιση και συνοχή. Συνδέονται με τα κοινωνικά φαινόμενα, όπως η φτώχεια και η ανισότητα, και πρέπει να προάγουν την ισότητα και την κοινωνική δικαιοσύνη. […] Χωρίς αμφιβολία, η θεωρία και η πράξη της Κοινωνικής Πολιτικής βρίσκονται σε μια αέναη διαδικασία αλληλεπίδρασης και ανατροφοδότησης».
