Απόδοση – Επιμέλεια: Ελένη Τομπέα
Mark Twain
Ο Αμερικανός συγγραφέας Mark Twain, πιο γνωστός για τα βιβλία του “Οι περιπέτειες του Τομ Σόγιερ” και “Οι Περιπέτειες του Χάκλμπερι Φιν”, προς το τέλος της ζωής του, είχε αρκετά ριζοσπαστικές απόψεις. Καταδίκασε τους καπιταλιστές ως δυνάστες, λέγοντας:
«Ποιοι είναι οι καταπιεστές; Οι λίγοι: ο βασιλιάς, ο καπιταλιστής και μια χούφτα άλλοι επόπτες και επιθεωρητές.»
Θεωρούσε τον εαυτό του πως είναι “πάντα με το μέρος των επαναστατών” γιατί “ποτέ δεν υπήρξε επανάσταση εάν δεν υπήρχαν καταπιεστικές και απαράδεκτες συνθήκες για τις οποίες να επαναστατήσεις“.
Υποστήριξε έντονα τα εργατικά συνδικάτα και πίστευε ότι πρέπει να υπάρχει περισσότερo ίση κατανομή του πλούτου. Ήταν υπερ της ψήφου των γυναικών και αντιτάχθηκε στη σκλαβιά. Ήταν επίσης ένα ισχυρός αντι-ιμπεριαλιστής. Διατέλεσε Αντιπρόεδρος της Αμερικανικής αντι-ιμπεριαλιστικής Ομάδας, που ήταν αντίθετη προς την προσάρτηση των Φιλιππίνων στις ΗΠΑ. Καταδίκασε σφαγές που διέπραξαν οι δυνάμεις των ΗΠΑ στη χώρα, καθώς και ευρωπαϊκές αποικιακές προσπάθειες στην Αφρική.
Oscar Wilde
Ο Oscar Wilde, ο γνωστός Ιρλανδός συγγραφέας για τα έργα του ” Η σημασία του να είναι κανείς σοβαρός” και “Το πορτραίτο του Ντόριαν Γκρέυ”, ήταν επίσης ένας ένθερμος σοσιαλιστής. Στο δοκίμιό του «Η ψυχή του ανθρώπου στον σοσιαλισμό», ο Ουάιλντ υποστήριξε την οργάνωση της κοινωνίας με σοσιαλιστικές βάσεις. Ανέφερε ότι :
“Ο σοσιαλισμός θα αποκαταστήσει την κοινωνία φέρνοντας την στην κατάλληλη κατάσταση ενός υγιούς εις βάθος οργανισμού με την κατάργηση της ατομικής ιδιοκτησίας. Κανείς δεν θα σπαταλά τη ζωή του συσσωρεύοντας υλικά αγαθά, και σύμβολα των πραγμάτων. Αντί να ανταγωνίζονται ο ένας τον άλλο, οι άνθρωποι θα συνεργαστούν, γεγονός που θα δώσει στη ζωή τη σωστή της βάση και το κατάλληλο περιβάλλον”.
Ο Ουάιλντ υποστήριξε μια σοσιαλιστική κοινωνία που ευνοούσε τον ατομικισμό αντί για τον αυταρχισμό. Πίστευε ότι μια σοσιαλιστική κοινωνία που βασίζεται σε αυταρχικές αρχές, θα συνέτριβε τον γνήσιο σοσιαλισμό και το πνεύμα του ατόμου. Ως καλλιτέχνης, ο Ουάιλντ ήθελε ο καθένας να είναι ελεύθερος να εκπληρώσει στο έπακρο τις δυνατότητες του αντί να είναι γρανάζι σε μια μηχανή. Πίστευε ότι ο καπιταλισμός κάνει τη ζωή άσχημη και βαρετή. Μόνο υπό τον σοσιαλισμό, με τους ανθρώπους να δουλεύουν μαζί αντί εναντίον ο ένας του άλλου, η ζωή θα γίνει πιο όμορφη.
Francis Bellamy
Ο συγγραφέας του Αμερικανικού όρκου, γνωστός και ως Pledge of Allegiance, ήταν χριστιανός σοσιαλιστής που πίστευε ότι οι διδασκαλίες του Ιησού ήταν σύμφωνες με τον σοσιαλισμό. Ως ιερέας, έδωσε κηρύγματα υποστηρίζοντας μια περισσότερο ισότιμη κατανομή του πλούτου και γι ‘ αυτό, δέχθηκε πιέσεις για να εγκαταλείψει τη θέση του. Όταν έγραψε τον όρκο, αρχικά ήθελε να συμπεριλάβει το σύνθημα από τη γαλλική επανάσταση, «Ελευθερία, Ισότητα, Αδελφοσύνη» αλλά αυτό θα αποδεικνυόταν αδύνατο πολιτικά. Έτσι επέλεξε να συμπεριλάβει μόνο το αδιαμφισβήτητο «ελευθερία και δικαιοσύνη.» Ο αρχικός όρκος αναφέρει: «Δεσμεύομαι υποταγή στη σημαία μου και στην Δημοκρατία την οποία αντιπροσωπεύει, ένα έθνος αδιαίρετο, με ελευθερία και δικαιοσύνη για όλους» (δεν υπήρχε το “υπό τον Θεό”).
Η σκοτεινή πλευρά στις απόψεις του Bellamy ήταν ο εθνικισμός του. Αν και ήταν σοσιαλιστής που ήθελε να βοηθήσει τους ανθρώπους της εργασίας, έκανε επίσης εκστρατεία για να μπουν οι αμερικανικές σημαίες σε κάθε σχολείο της χώρας μαζί με τον νέο του όρκο, που προοριζόταν να είναι «ένας «εμβολιασμός» που θα προστάτευε τους μετανάστες και τους γηγενείς Αμερικάνους αλλά ανεπαρκώς πατριώτες από τον «ιό» του ριζοσπαστισμού και της ανατροπής».
Bertrand Russell
Ο Μπέρτραντ Ράσελ ένας από τους πιο επιφανείς φιλοσόφους του 20ού αιώνα, είναι ίσως πιο γνωστός για το δοκίμιό του «Γιατί δεν είμαι Χριστιανός» στο οποίο καταδικάζει τη θρησκεία — και το Χριστιανισμό ειδικότερα — ως «τoν θεμελιώδη εχθρό της ηθικής προόδου στον κόσμο.»
Ο Ράσελ ήταν επίσης υποστηρικτής του σοσιαλισμού. Στο δοκίμιό του «The case of socialism», διαφωνεί ότι ο σοσιαλισμός είναι «προσαρμογή της μηχανής παραγωγής που απαιτήθηκε από το σκεπτικό της κοινής λογικής». Πίστευε ότι τα πλεονεκτήματα που αναμένονται από την εγκαθίδρυση του σοσιαλισμού… είναι πολλά και διαφορετικών ειδών, και σε καμία περίπτωση δεν περιορίζονται για την τάξη των μισθωτών.»
Μεταξύ αυτών των πλεονεκτημάτων είναι ο περισσότερος ελεύθερος χρόνος, η οικονομική ασφάλεια, η χειραφέτηση των γυναικών, οι βελτιώσεις στην τέχνη και την αρχιτεκτονική, και η κατάργηση των περισσότερων πολέμων. Όπως ο Oscar Wilde, έτσι και ο Russell ήθελε μια Σοσιαλιστική κοινωνία με βάση τον ατομικισμό και την ελευθερία, και όχι ένα αυταρχικό κράτος σαν την Σοβιετική Ένωση. Όταν επισκέφθηκε τη Σοβιετική Ένωση, ένιωσε “πάρα πολύ δυσαρεστημένος” και “καταπιεσμένος από τον ωφελιμισμό της, την αδιαφορία της για την αγάπη και την ομορφιά και την παρόρμηση της ζωής”.
Albert Einstein
Περισσότερο γνωστός για το έργο του στη φυσική, ο Αϊνστάιν δεν ήταν ξένος πρoς τους πολιτικούς αγώνες. Ήταν ένας πρώιμος υπερασπιστής των δικαιωμάτων των πολιτών, αναφέροντας το 1946 ότι για τους Αμερικανούς «η έννοια της ισότητας και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας περιορίζονται κυρίως στους άνδρες με λευκό δέρμα».
Ήταν επίσης ένας μεγάλος επικριτής του καπιταλισμού και τάχθηκε υπέρ του σοσιαλισμού. Στο δοκίμιό του “Γιατί σοσιαλισμός;”, εξήγησε πώς ο καπιταλισμός καθιστά τα ανθρώπινα όντα σε «διαδικασία φθοράς, ανασφαλή, μοναχικά, στερούμενα την αφελή, απλή, και ανεπιτήδευτη απόλαυση της ζωής.» Κατά την άποψη του:
“Η οικονομική αναρχία της καπιταλιστικής κοινωνίας όπως ισχύει σήμερα είναι… η πραγματική πηγή του κακού. Το αποτέλεσμα του καπιταλισμού είναι μια ολιγαρχία του ιδιωτικού κεφαλαίου, της οποίας η τεράστια δύναμη δεν μπορεί να ελεγχθεί αποτελεσματικά ακόμη και από μια πολιτικά δημοκρατική οργανωμένη κοινωνία”.
Ο Αϊνστάιν ήταν πεπεισμένος πως υπάρχει μόνο ένας τρόπος για να εξαλειφθούν αυτά τα σοβαρά κακά, δηλαδή μέσω της καθιέρωσης μιας σοσιαλιστικής οικονομίας, που να συνοδεύεται από ένα εκπαιδευτικό σύστημα που θα είναι προσανατολισμένο σε κοινωνικούς στόχους.
Helen Keller
Η συγγραφέας και ακτιβίστρια Keller (ίσως περισσότερο γνωστή από την ιστορία της δασκάλας της Anne Sullivan και πως αυτή της έμαθε να επικοινωνεί διότι ήταν τυφλή και κουφή) στην ενήλικη ζωή της, ήταν επίσης σοσιαλίστρια και μέλος των Βιομηχανικών Εργατών του Κόσμου. Πραγματοποίησε εκστρατείες κατά του πολέμου, για το δικαίωμα ψήφου των γυναικών, για τον έλεγχο των γεννήσεων και για τα άτομα με αναπηρίες. Είπε ότι “η πραγματική δουλειά είναι να ενώσεις και να οργανώσεις όλους τους εργαζόμενους σε μια οικονομική βάση”, δεν ενδιαφερόταν καθόλου για τους ημι-ριζοσπαστικούς και είχε δεσμευτεί στην «επανάσταση».
Πίστευε ότι το αμερικανικό πολιτικό σύστημα ήταν κατασκευασμένο και είχε αναφέρει πως «η δημοκρατία μας είναι μονάχα κατ’όνομα.» Πίστευε ότι η ψηφοφορία ήταν άχρηστη και ότι σήμαινε μόνο πως “έχουμε να επιλέξουμε μεταξύ δύο πραγματικών σωμάτων, εν τούτοις όχι αναγνωρισμένων, τους Tweedledum και Tweedledee (μεταφορικά=δύο άνθρωποι που μοιάζουν και ενεργούν με τους ίδιους τρόπους.)» Η Keller βοήθησε να ιδρυθεί η Αμερικανική Αστική Ένωση Ελευθεριών και υποστήριξε τον υποψήφιο του Σοσιαλιστικού κόμματος V. Debs σε όλες του τις προεδρικές εκστρατείες.
Pablo Picasso
Ο Πάμπλο Πικάσο ζωγράφισε την περίφημη Γκουέρνικα, που αναπαριστά το γερμανικό βομβαρδισμό της πόλης κατά τη διάρκεια του ισπανικού εμφυλίου πολέμου και συν-ίδρυσε το στυλ της κυβιστικής ζωγραφικής, η οποία έφερε την επανάσταση στην τέχνη στην Ευρώπη στις αρχές του 20ου αιώνα. Μεγάλο μέρος της δουλειάς του σχετίζεται με αντιφασιστικά και αντιπολεμικά θέματα και ήταν επίσης μόνιμο μέλος του Γαλλικού Κομμουνιστικού Κόμματος. Όπως είχε ο ίδιο πει: «είμαι κομμουνιστής και η ζωγραφική μου είναι κομμουνιστική ζωγραφική.»
Η πρώτη σημαντική του πολιτική εργασία ήταν το “Όνειρο και ψέμα του Φράνκο”, που απεικονίζει την καταστροφή που επέφερε ο δικτάτορας Francisco Franco στην Ισπανία. Αυτά τα σχέδια είχαν ως στόχο να βοηθήσουν τη συγκέντρωση κεφαλαίων για το Ρεπουμπλικανική Ισπανική κυβέρνηση, η οποία πολεμούσε τον φασίστα Franco. Ο Πικάσο ήταν επίσης αντίθετος με την αμερικανική παρέμβαση στην Κορέα και δημιούργησε έναν πίνακα που ονομάζεται “Σφαγή στην Κορέα”, ο οποίος απεικονίζει ένα εκτελεστικό απόσπασμα να σκοτώνει αμάχους.
George Orwell
Ο George Orwell, συγγραφέας και δημοσιογράφος, είναι περισσότερο γνωστός για τα δύο βιβλία του “Η φάρμα των ζώων” και “1984”. Αυτό που συχνά δεν αναφέρεται είναι ότι ο Όργουελ ήταν σοσιαλιστής, αντίθετος με την ολοκληρωτική παραλλαγή του «σοσιαλισμού» της Σοβιετικής Ένωσης, αλλά όχι με τον ίδιο τον σοσιαλισμό. Ο Όργουελ πίστευε ότι «το μοναδικό καθεστώς που, μακροπρόθεσμα, θα τολμήσει να επιτρέψει την ελευθερία του λόγου είναι ένα σοσιαλιστικό καθεστώς» και ότι “θα πρέπει κάποιος να είναι ενεργός σοσιαλιστής και όχι απλά να συμπαθεί τον σοσιαλισμό”.
Όλα τα βιβλία του είναι στην πραγματικότητα υπέρ του σοσιαλισμού. Η φάρμα των ζώων και το 1984 γράφτηκαν για να επισημάνουν πως η Σοβιετική Ένωση ήταν μια διαστροφή του σοσιαλισμού. O ίδιος ανέφερε ότι:
«Κάθε γραμμή σοβαρής δουλειάς που έχω γράψει από το 1936, έχει γραφτεί, άμεσα ή έμμεσα, εναντίον του ολοκληρωτισμού, και υπερ του δημοκρατικού σοσιαλισμού.»
Nelson Mandela
Συνδέουμε πάντα τον Νέλσον Μαντέλα με την ειρηνική συμφιλίωση και τον αγώνα κατά του απαρτχάιντ, ο ίδιος όμως ήταν επίσης υποστηρικτής της βίαιης αντίστασης. Στην ομιλία που έδωσε στη δίκη του πριν από την φυλάκισή του, συνέδεσε τον εαυτό του «με κανένα άλλο υπάρχον κοινωνικό σύστημα εκτός του σοσιαλισμού». Ήθελε να δώσει ένα τέλος σε κάθε κυριαρχία — τόσο φυλετική όσο και καπιταλιστική και ήταν μέλος της Κεντρικής Εκτελεστικής Επιτροπής του Κομμουνιστικού Κόμματος της Νότιας Αφρικής για ένα χρόνο.
Ο Μαντέλα τώρα εγκωμιάζεται παγκοσμίως, όμως τα ισχυρά θεσμικά όργανα που τότε τον είχαν καταγγείλει τώρα προσποιούνται ότι ήταν στο πλευρό του από την αρχή. Η κυβέρνηση των ΗΠΑ θεωρούσε την πολιτική του ομάδα, το Αφρικανικό Εθνικό Κογκρέσο, μια από τις πιο διαβόητες τρομοκρατικές ομάδες παγκοσμίως. Ο ίδιος ο Μαντέλα, ήταν στον κατάλογο των τρομοκρατών επί παρακολούθηση μέχρι το 2008 και έπρεπε να παίρνει ειδική άδεια για να ταξιδέψει στις ΗΠΑ. Είναι αρκετά πιθανό ενδεχομένως η CIA να εμπλέκεται στη σύλληψή του.
Martin Luther King Jr.
Ο Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ έχει γίνει παγκοσμίως σεβαστός για τον αγώνα του κατά του διαχωρισμού και υπέρ των πολιτικών δικαιωμάτων. Η πλήρης εικόνα του όμως παραβλέπεται… Σε επιστολή του προς τη μέλλουσα σύζυγό του, Κορέττα Σκοτ,ο Κινγκ έγραψε :
«Θα πρέπει ήδη να ξέρεις ότι είμαι περισσότερο σοσιαλιστής στην οικονομική θεωρία μου από ότι καπιταλιστής… Ο καπιταλισμός ξεκίνησε με ένα ευγενή και υψηλό κίνητρο… αλλά σαν όλα τα ανθρώπινα συστήματα έπεσε θύμα στο ίδιο το πράγμα για το οποίο διαμαρτυρόταν. Έτσι σήμερα ο καπιταλισμός έχει ξεπεράσει την χρησιμότητα του.»
Ο Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ καλούσε επίσης και για αναδιανομή του πλούτου:
«Πρέπει να υπάρξει καλύτερη κατανομή του πλούτου και ίσως η Αμερική να πρέπει να προχωρήσει προς ένα δημοκρατικό σοσιαλισμό επειδή το ένα δέκατο του 1% του πληθυσμού αυτού του έθνους ελέγχει σχεδόν 50% του πλούτου.»
Πριν δολοφονηθεί, ο Κίνγκ οργάνωνε μια “εκστρατεία των φτωχών”, στόχος της οποίας ήταν να διαμορφώσει μια τεράστια ομάδα φτωχών που θα συμμετείχαν σε πολιτική ανυπακοή στο Καπιτώλιο, έως ότου το Κογκρέσο έκανε περισσότερα για να καταπολεμήσει τη φτώχεια στην Αμερική.
socialpolicy.gr
