Του Κώστα Μυλωνά,
Απόφοιτος Τμήματος Κοινωνικής Πολιτικής,
Πάντειο Πανεπιστήμιο
Αναλογιζόμενος τα χρόνια που ήμουν στο Λύκειο και ύστερα θυμάμαι άρθρα που προέτρεπαν την νεολαία να στραφούν σε τραπεζικές και διοικητικές σχολές. Το χρηματιστήριο ήταν στα limit up του και η κοινωνία αποφάσιζε να στηρίξει την ανάπτυξη και την ευημερία της στο άυλο χρήμα, σε αριθμητικές αλχημείες και σε μονομερείς προσανατολισμούς που θα της επέφεραν πρόσκαιρα οφέλη. Η επέλαση της ευημερίας ήταν τέτοια που η ενασχόληση με τις Κοινωνικές Επιστήμες φάνταζε ως κάτι παλιακό και μουσειακό στα μάτια πολλών φοιτητών, σαν μια επιστήμη που δεν θα εξασφάλιζε κάποια επαγγελματική επιτυχία. Διαβάζοντας σήμερα για τις εκατοντάδες χιλιάδες απολύσεις στον τραπεζικό τομέα και την συρρίκνωση του κατά 3/5, για τις 200.000 χιλιάδες των αποφοίτων που δραστηριοποιούνται στο εξωτερικό και για άλλους τόσους που σκέφτονται να μεταναστεύσουν πριν καν υποβάλλουν μηχανογραφικό γεμίζω θυμό, τρομοκρατούμαι, φωνάζω, σκορπίζω ευθύνες, θλίβομαι. Αυτό που με επιβεβαίωσε όμως μέσα μου είναι η ορθή επιλογή μου να μην επιλέξω κάποια σχολή που θα μου εξασφάλιζε μια υποσχόμενη επιτυχία εκείνη την περίοδο αλλά μια σχολή που παρόλο που δεν ήξερα που θα με πήγαινε αφού αποτελούσε και σχετικά νέο τμήμα ένοιωθα πως θα μου ταίριαζε απόλυτα στην ψυχοσύνθεση και θα έδινε απαντήσεις στις ανησυχίες μου.
Το Τμήμα Κοινωνικής Πολιτικής Παντείου ήταν η πρώτη μου επιλογή.
Σήμερα η Κοινωνική Πολιτική αν και έχει τον πρώτο λόγο στην εποχή μας αφού είναι αυτή που πρέπει να επιστρατευτεί για να ανακουφίσει τους πληθυσμούς απο το παγκόσμιο ξεκλήρισμα που υφιστάμεθα, την ίδια στιγμή θεωρείται από την επικρατούσα νεοφιλελεύθερη ελίτ ως το κομμάτι εκείνο που δεν οδηγεί σε υπεραξία αλλά απομυζά πόρους που τους δίνει σε μη παραγωγικούς ανθρώπους. Αυτή η επικράτηση της Θατσερικής νοοτροπίας και των «ειδικών χωρίς πνεύμα και ηδονοθήρων χωρίς καρδιά» διαστρεβλώνει πλήρως τον ρόλο της Κοινωνικής Πολιτικής και την υποβιβάζει στον παθητικό ρόλο μεταβίβασης κάποιων παροχών.
Η Κοινωνική Πολιτική μπορεί να αποτελεί τελευταία μια αυτόνομη ενότητα στα τηλεοπτικά debate αλλά δεν θεωρείται από την κυρίαρχη αντίληψη ως μοχλός που ενεργοποιεί τις παραγωγικές δυνάμεις. Ταυτίζεται, από την κρατούσα νεοφιλελεύθερη αντίληψη,με μια τεχνοκρατικώς ορθή διαχείριση κάποιων κονδυλίων με πολύ στοχευμένες δράσεις που απευθύνονται στο πολύ φτωχό κομμάτι του πληθυσμού.
Ειδικά σε αυτή την εποχή ο ρόλος των Κοινωνικών Επιστημόνων είναι κομβικός.Έχουμε ευθύνη να επαναφέρουμε την Κοινωνική Πολιτική στο κέντρο των εξελίξεων,να ανακαλύψουμε ξανά την αλληλένδετη σχέση Πολιτικής και Οικονομίας, να κατευθυνθούμε προς σύγχρονα ανθρωποκεντρικά μοντέλα πολιτικής. Η πρόσφατη ιστορία των Σκανδιναβικών χωρών αποδεικνύει πως το Κράτος Πρόνοιας μπορεί να αποτελέσει κεντρικό πυλώνα ανάπτυξης και δημιουργίας ισχυρών κρατών και λαών που ευημερούν μέσω πραγματικής και όχι «λογιστικής» ανάπτυξης. Έχοντας αποφοιτήσει και από το μεταπτυχιακό της Κοινωνικής Πολιτικής Παντείου νοιώθω πολύ τυχερός που ήρθα σε επαφή με έναν τόσο δυναμικό κλάδο ,που απέκτησα εξοικείωση με την γνώση και τα μεθοδολογικά εργαλεία που μου επιτρέπουν να βλέπω πίσω από τα φαινόμενα χωρίς τα φίλτρα και τα ειδικά γυαλιά που η συμβατική πραγματικότητα μας επιβάλλει.
Όσον αφορά την σταδιοδρομία μου, αποφοίτησα από το προπτυχιακό το 2006 και από το μεταπτυχιακό το 2009. Μέσα στην εβδομάδα απόκτησης του πτυχίου το 2006 αποφάσισα να δώσω στις εξετάσεις που διεξήχθησαν για αξιωματικός του Λιμενικού σώματος. Ακόμα και σήμερα ευγνωμονώ την σχολή μου για την δυνατότητα που μου έδωσε να συμμετέχω και να βιώσω αυτή την 2μηνη εμπειρία με τις τόσες δοκιμασίες. Μάλιστα ήμουν στους πρώτους επιλαχόντες. Ασφαλώς η επιτυχία μου εκει θα χαρακτηριζόταν από πολλούς ως ύψιστο παράδειγμα ετεροαπασχόλησης. Ωστόσο οι Κοινωνικές επιστήμες ανέκαθεν διοχέτευαν εργαζομένους στα σώματα ασφαλείας και στο δημόσιο. Είναι και αυτό ένας από τους τρόπους διοχέτευσης του πτυχίου και μερικές από τις επιλογές και αποφάσεις που είχα μπροστά μου και μπορούσα να πάρω και αυτό συγκαταλέγεται στα θετικά. Γέμισα με θετικά συναισθήματα μιας και η συμμετοχή σε αυτές τις εξετάσεις ήταν το βάπτισμα του πυρός στην διαδικασία ανεύρεσης εργασίας.
Ένα άλλο κομμάτι στο οποίο θέλω να σταθώ είναι η επιλογή της πρακτικής άσκησης πριν την απόκτηση του πτυχίου. Απασχολήθηκα ως ερευνητής για 5 μήνες στο Ινστιτούτο Αγροτικής Κοινωνιολογίας του Εθνικού Κέντρου Κοινωνικών Ερευνών μια πολύ σημαντική εμπειρία που άρχισε να διαμορφώνει μέσα μου την ταυτότητα του επιστήμονα. Εκείνη την εποχή τα ερευνητικά κέντρα και τα ιδρύματα είχαν ακόμα δυναμική. Στη μνημονιακή εποχή πολλά ερευνητικά κέντρα τερμάτισαν την λειτουργία τους, επομένως σήμερα που η διοχέτευση των κονδυλίων για την εφαρμογή κοινωνικών προγραμμάτων δίνονται κυρίως σε ημικρατικούς, ιδιωτικούς φορείς και ΜΚΟ οι φοιτητές θα πρέπει να στραφούν στο να εμπλουτίσουν το βιογραφικό τους με πρακτική έρευνα και εθελοντισμό σε αυτούς τους φορείς. Παράλληλα να επιδιώκουν καθοδήγηση από τους καθηγητές τους επιδιώκοντας να συμμετέχουν στις ομάδες τους. Η απόκτηση του πτυχίου μου έδωσε επίσης την δυνατότητα να αποκτήσω την εργασιακή εμπειρία 1,5 έτους σε πρόγραμμα του ΟΑΕΔ στην Επιτροπή Ανταγωνισμού ως βοηθός Γραμματείας.
Η επιλογή του θέματος της διπλωματικής εργασίας στο μεταπτυχιακό είναι καθοριστική για την επιστημονική ταυτότητα που μίλησα προηγουμένως .Διαπίστωσα πως αρκετοί οργανισμοί στους οποίους εργάστηκα ή απλά πέρασα από συνέντευξη έδωσαν βαρύτητα σε αυτό. Το θέμα της διπλωματικής μου ήταν «Πρόσβαση και Παροχή Υπηρεσιών κοινωνικής προστασίας σε μετανάστες και μετανάστριες στην Ελλάδα» όπου εξέτασα την σχέση των δημόσιων λειτουργών και τις άτυπες πρακτικές που υιοθετούν στην διαχείριση των μεταναστευτικών πληθυσμών. Κομμάτι αυτής της εργασίας εντάχθηκε και σε μετέπειτα επιστημονικό πόνημα που εκδόθηκε από μεγάλο Εκδοτικό Οίκο.
Επιπλέον συμμετείχα στα πλαίσια της Έρευνας του ΚΕΚΜΟΚΟΠ για 2 χρόνια στην ομάδα του καθηγητή μου για την έκδοση πολυσυλλεκτικού τόμου με θέμα τις επιπτώσεις της κρίσης στους μεταναστευτικούς πληθυσμούς μια πολύτιμη εμπειρία που με κράτησε κοντά στις τρέχουσες εξελίξεις του κλάδου και με βοήθησε στην περαιτέρω κατάρτιση μου.
Από ένα σημείο και μετά τα πράγματα άρχισαν να γίνονται κάπως από μόνα τους με την έννοια πως πλέον δεν με επέλεγαν μόνο αλλά με βάση την επιστημονική εμπειρία που είχα ήμουν σε θέση να επιλέγω πλέον που θα πάω και να αποφασίζω που θα διοχετεύσω τον χρόνο και την ενέργεια μου.
Το σύνολο της μέχρι τότε εμπειρίας μαζί με τα απαραίτητα προσόντα και τις δεξιότητες της Πληροφορικής και των Ξένων Γλωσσών μου εξασφάλισαν για 2,5 έτη θέση Εργασιακού συμβούλου σε Ευρωπαϊκό Πρόγραμμα αντιμετώπισης φτώχειας που εφαρμόστηκε στην Δυτική Αττική από Οργανισμό προστασίας Ευπαθών Ομάδων ενώ σήμερα εργάζομαι επίσης ως εργασιακός σύμβουλος σε Μη Κυβερνητική Οργάνωση σε πρόγραμμα στήριξης άνεργων Οικογενειών. Η συσσώρευση αυτής της εμπειρίας σε συνδυασμό με την μόνιμη ευελιξία, την όρεξη και την ανάγκη μου για συνεχή επανακατάρτιση πάνω στο αντικείμενο συνεχίζει να μου αποφέρει σημαντικές επαγγελματικές επιτυχίες σε προκηρύξεις Δήμων και Οργανώσεων.
