Η περίπτωση της Anna O (πραγματικό όνομα Bertha Pappenheim) σηματοδότησε μια στροφή στην καριέρα του βιεννέζου νευροπαθολόγου Sigmund Freud . Παρολίγο να επηρεάσει ακόμη και την μελλοντική κατεύθυνση της ψυχολογίας στο σύνολο της.
Η Anna O. υπέφερε από υστερία, μια κατάσταση κατά την οποία ο ασθενής παρουσιάζει σωματικά συμπτώματα (π.χ. παράλυση, σπασμούς, παραισθήσεις, απώλεια της ομιλίας) χωρίς προφανή φυσική αιτία. Ο γιατρός της Josef Breuer πέτυχε στη θεραπεία του, βοηθώντας την Anna να θυμηθεί ξεχασμένες μνήμες τραυματικών γεγονότων.
Κατά τις συζητήσεις μαζί της, έγινε φανερό ότι είχε αναπτύξει ένα φόβο να πίνει, όταν ένα σκυλί που μισούσε ήπιε από το ποτήρι της. Άλλα συμπτώματα της προήλθαν από την χρονική περίοδο που φρόντιζε τον άρρωστο πατέρα της. Την ανησυχία της για την ασθένειά του θα την εκφράσει μόνο αργότερα, κατά τη διάρκεια της ψυχανάλυσης.
Η ασθενής του Δρ Breuer ήταν ένα κορίτσι είκοσι ενός ετών, υψηλής πνευματικής ικανότητας. Η ασθένειά της διήρκεσε πάνω από δύο χρόνια, και κατά τη διάρκεια της ανέπτυξε μια σειρά από σωματικές και ψυχολογικές διαταραχές, οι οποίες αναμφισβήτητα αξίζει να ληφθούν σοβαρά υπόψη. Υπέφερε από παράλυση, η οποία συνοδευόταν από απώλεια της αίσθησης και των δύο άκρων στη δεξιά πλευρά του σώματος της. Το ίδιο πρόβλημα επηρέαζε συχνά και την αριστερή πλευρά της. Οι κινήσεις των ματιών της είχαν διαταραχθεί και οι δυνατότητες της όρασης της είχαν υποστεί πολλούς περιορισμούς. Αντιμετώπιζε δυσκολίες κατά τη στάση του κεφαλιού της και είχε έναν έντονο νευρικό βήχα. Είχε μια αποστροφή στη λήψη τροφής, και σε μία περίπτωση για αρκετές εβδομάδες δεν μπορούσε να πιεί παρά την βασανιστική της δίψα. Οι δυνάμεις της ομιλίας της μειώθηκαν, ακόμη και στο σημείο να μην είναι σε θέση να μιλήσει ή να καταλάβει τη μητρική της γλώσσα. Τέλος, βρισκόταν σε κατάσταση σύγχυσης, παραληρήματος και αλλοίωσης ολόκληρης της προσωπικότητάς της, στο οποίο, προς το παρόν, θα στρέψουμε την προσοχή μας. –Sigmund Freud: Five Lectures on Psychoanalysis-
Ο Breuer συζήτησε την υπόθεση με τον φίλο του Freud. Από τις συζητήσεις αυτές δημιουργήθηκε ο σπόρος εκείνης της ιδέας, την οποία ο Freud συνέχισε να αναζητά για το υπόλοιπο της ζωής του. Στις “Μελέτες για την Υστερία”(1895), ο Freud ανέφερε ότι τα σωματικά συμπτώματα είναι συχνά οι επιφανειακές εκδηλώσεις βαθύτερων καταπιεσμένων συγκρούσεων. Ωστόσο, o Freud δεν πραγματοποιούσε μια εξέλιξη στην εξήγηση μιας συγκεκριμένης ασθένειας. Έμμεσα είχε προτείνει μια νέα επαναστατική θεωρία για την ίδια την ανθρώπινη ψυχή.
Αυτή η θεωρία προέκυψε σιγά-σιγά, ως αποτέλεσμα των κλινικών ερευνών του Freud, οδηγώντας τον στην πρόταση πως υπήρχαν τουλάχιστον τρία επίπεδα του νου.
Το Εκείνο ή Προεγώ – επικεντρώνεται γύρω από τις αρχέγονες παρορμήσεις, απολαύσεις, επιθυμίες, ανεξέλεγκτες ορμές και επιθυμίες.
Το Εγώ – σχετίζεται με το συνειδητό, το ορθολογικό, το ηθικό και τη συνείδηση του εαυτού.
Το Υπερεγώ – είναι ο λογοκριτής του Προεγώ και υπεύθυνο για την επιβολή του ηθικού κώδικα του Εγώ.
Πηγή: simplypsychology.org , freudfile.org
socialpolicy.gr
