Παναγιώτα Σφακτού,
Φοιτήτρια Τμήματος Κοινωνικής και Εκπαιδευτικής Πολιτικής,
Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου
Η οικονομική κρίση χτύπησε την πόρτα της Ελλάδας το 2008 και άγγιξε όλες τις πτυχές της καθημερινής ζωής. Όπως όλοι έτσι και εμείς ως φοιτητές, αντιμετωπίζουμε με δυσκολία την σημερινή πραγματικότητα καθώς βρισκόμαστε στην φάση της ζωής μας όπου πρέπει να σταθούμε στα πόδια μας , να τα βγάλουμε πέρα μόνοι μας. Ο δύσκολος δρόμος της επιβίωσης γίνεται ακόμα πιο δύσκολος τώρα.
Πολλοί αναρωτιούνται πως είναι να είσαι φοιτητής σήμερα, πως θα καταφέρουνε οι φοιτητές να ανταπεξέλθουν στην αγορά εργασίας όταν τίποτα δεν είναι δεδομένο πιά. Η αλήθεια είναι πως και εμείς το ίδιο αναρωτιόμαστε, δεν ξέρουμε που θα μας βγάλει αυτός ο δρόμος απλά τον ακολουθούμε και μαζεύουμε τα κατάλληλα εφόδια έτσι ώστε να είμαστε έτοιμοι να ξεπεράσουμε το επόμενο εμπόδιο που θα συναντήσουμε.
Η λεγόμενη φοιτητική ζωή με τα ατελείωτα πάρτυ, καθημερινές εξόδους και ανεμελειά την οποία κάθε 18χρονος ονειρεύεται να ζήσει, δεν είναι εφικτή για όλους. Παράλληλα η παρακολούθηση των μαθημάτων δεν είναι εύκολη καθώς ο μέσος φοιτητής σήμερα προσπαθεί να ανταπεξέλθει στις φοιτητικές του υποχρεώσεις ενώ ταυτόχρονα ασκεί ένα με δύο επαγγέλματα ώστε να καταφέρει να καλύψει τα έξοδα του.
Τα φοιτητικά χρόνια αν και έχουν ταυτιστεί με την ανεμελειά αυτό πλέον δεν ισχύει, όσο περνάει ο καιρός μεγαλώνει ολοένα και περισσότερο η αγωνία για το τι πρόκειται να ακολουθήσει μετά τις σπουδές. Είναι γνωστό άλλωστε οτί τα πτυχία κορνιζάρονται στους τοίχους και το μεγαλύτερο ποσοστό φοιτητών απασχολείται επαγγελματικά με εργασίες άσχετες με το αντικείμενο τους και το προσωπικό τους ενδιαφέρον, μπορεί όμως κανείς να υπολογίσει ποιές είναι οι επιπτώσεις αυτού στην αγορά εργασίας; Άνθρωποι που σιχαίνονται την δουλειά τους και χάνουν κάθε ενδιαφέρον με αποτέλεσμα να ελαχιστοποιείται η αποδοτικότητα τους.
Αυτό όμως είναι το θετικό σενάριο. Χειρότερο είναι αυτό που συμβαίνει κατά την διάρκεια συμπλήρωσης μηχανογραφικού. Τα παιδιά μάχονται με τις επιθυμίες τους . Ως κύριο κριτήριο επιλογής επαγγέλματος δεν θέτουν τα ενδιαφέροντα τους αλλά την προοπτική επαγγελματικής αποκατάστασης. Αυτό έχει ως ολέθρια συνέπεια να βρίσκονται παγιδευμένοι σε έναν κλάδο που τους είναι αδιάφορος.
Η αποκαλούμενη δωρεάν παιδεία ορισμένες φορές μετατρέπεται σε πολύ ακριβή. Αυτό ισχύει για φοιτητές οι οποίοι σπουδάζουν σε πόλη μακριά από την γενέτειρα τους, όπως στην περίπτωση των τμημάτων της Κορίνθου .Η μειωμένη δυνατότητα μετακίνησης από και προς τον προαστιακό εξαιτίας της απόστασης εξαναγκάζει τους φοιτητές να χρησιμοποιούν ταξί ,ακόμη οι τιμές στις κάρτες και στα εισιτήρια στα κτελ και στον προαστιακό είναι αρκετά υψηλές σε σχέση με τα φοιτητικά εισοδήματα. Επί προσθέτως , δεν υπάρχει δυνατότητα διαμονής στην περιοχή καθώς δεν έχει υπάρξει μέριμνα κατασκευής εστιών.
Συνοψίζοντας, το να είσαι φοιτητής σήμερα δεν ταυτίζεται με τα ξέγνοιαστα χρόνια, κάτι που ίσχυε μέχρι σήμερα. Οι ρόλοι έχουν ανατραπεί. Φοιτητής σημαίνει να βρίσκεσαι σε μία συνεχή αγωνία για το μέλλον. Σημαίνει να αγωνίζεσαι για ένα αμφίβολο αύριο, ένα αύριο που μέχρι πριν μερικά χρόνια θεωρούσες ασφαλές. Οι φοιτητές λόγω της δεδομένης κατάστασης εξαναγκάζονται να ωριμάσουν γρηγορότερα , να αναλάβουν ευθύνες και να κρατήσουν το μέλλον στα χέρια τους και όλα αυτά γιατί η μοναδική ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο, όχι μόνο δικό τους αλλά και των οικογενειών τους, βρίσκεται στα χέρια τους.
