Στις αρχές Νοεμβρίου, το Ανώτατο Δικαστήριο της Μεγάλης Βρετανίας αποφάσισε ότι το “bedroom tax” παραβιάζει τα ανθρώπινα δικαιώματα, διότι φέρει διάκριση εις βάρος εκείνων που έχουν ιατρική ανάγκη για ένα επιπλέον δωμάτιο.
Τι είναι το Bedroom tax?
Η κυβέρνηση καταβάλει στεγαστικό επίδομα σε άτομα με χαμηλό εισόδημα για να τους ενισχύσει για την κάλυψη του κόστους του ενοικίου. Το 2013, ανακοίνωσε την εισαγωγή του νέου φόρου “bedroom tax”. Αυτό σήμαινε ότι όσοι/ όσες διέθεταν επιπρόσθετο δωμάτιο (spare room) θα δικαιούντο χαμηλότερο στεγαστικό επίδομα – 14 τοις εκατό χαμηλότερο για ένα επιπλέον δωμάτιο ή 25 τοις εκατό χαμηλότερο επίδομα για δύο ή περισσότερα πλεονάζοντα δωμάτια.
Τι σημαίνει “spare room”?
Στο πλαίσιο του φόρου bedroom tax, ένα ζευγάρι δικαιούται μόνο ένα δωμάτιο. Δύο παιδιά κάτω των δέκα ετών και δύο παιδιά του ιδίου φύλου έχουν “δικαίωμα” μόνο για ένα δωμάτιο. Σε περίπτωση περισσότερων υπνοδωματίων, τίθεται σε ισχύ ο φόρος.
Ο πληθυσμός της Βρετανίας αμφισβήτησε γρήγορα και επιτυχώς το νέο φόρο δικαστικώς. Οι δικαστές συμφώνησαν ότι ο φόρος ήταν παράλογος για ορισμένες περιπτώσεις οικογενειών. Ως αποτέλεσμα προηγούμενων περιπτώσεων, οι φορολογικές ρυθμίσεις άλλαξαν. Οι ενήλικες, που είχαν ένα επιπλέον δωμάτιο για φροντιστή που διανυκτέρευε, απαλλάχθηκαν (εφ ‘ όσον ένας ενήλικας και όχι παιδί χρειαζόταν την φροντίδα). Το Δικαστήριο έκρινε επίσης ότι θα ήταν λάθος τα παιδιά με σοβαρές αναπηρίες να μοιράζονται ένα δωμάτιο. Αυτή η απόφαση, όμως, επηρέασε μόνο τα παιδιά και δεν έγινε καμία εξαίρεση για ένα ζευγάρι ενηλίκων που θα μπορούσε να διαβιεί σε μια παρόμοια κατάσταση.
Η υπόθεση των αρχών του μήνα, ήταν μια ακόμη πρόκληση για τον bedroom tax σε τρεις διαφορετικές ομάδες πολιτών. Οι ενήλικες με αναπηρίες, οι ενήλικες με παιδιά με αναπηρία και τα σπίτια που έχουν συσταθεί για τις γυναίκες που έχουν διαφύγει από ενδοοικογενειακή βία, δεν θα πρέπει να υπόκεινται στον bedroom tax καθώς πρόκειται για παραβίαση του ανθρώπινου δικαιώματος τους στη στέγη και σαφής διάκριση. Ο κόσμος ισχυρίστηκε επίσης ότι τα τοπικά συμβούλια έπαιρναν αποφάσεις σχετικά με την κάθε υπόθεση ξεχωριστά, ενώ οι ίδιοι είχαν το δικαίωμα να γνωρίζουν ποιές ακριβώς ήταν οι ρυθμίσεις, υποστηρίζοντας ότι οι ρυθμίσεις που αφορούν τον bedroom tax δεν είναι αρκετά σαφείς.
Η απόφαση του Δικαστηρίου
Η έκβαση της υπόθεσης ήταν τόσο θετική όσο και αρνητική. Το δικαστήριο απεφάνθη πως δεν υπάρχει καμία διαφορά μεταξύ ενηλίκων με σοβαρή αναπηρία και παιδιών που χρειάζονται φροντιστή κατά τη διάρκεια της νύχτας. Και στις δύο περιπτώσεις, έχουν το δικαίωμα για ένα επιπλέον δωμάτιο και δεν θα πρέπει να καταβάλουν τον bedroom tax.
Οι άλλοι ισχυρισμοί απέτυχαν. Οι δικαστές ανέφεραν ότι ο τρόπος που λειτουργεί ο bedroom tax είναι ζήτημα πολιτικής. Το Κοινοβούλιο και η κυβέρνηση εξέτασαν την πολιτική σε βάθος και δεν θα μπορούσε να ειπωθεί ότι σε αυτές τις περιπτώσεις, ο φόρος είναι «προδήλως χωρίς εύλογη βάση».
Επόμενα βήματα
Η κυβέρνηση της Βρετανίας θα πρέπει να αλλάξει τις ρυθμίσεις σχετικά με τον φόρο και να τον καταστήσει δίκαιο τόσο σε ενήλικες όσο και σε παιδιά που έχουν ιατρικό λόγο να μην μπορούν να μοιραστούν ένα δωμάτιο ή που χρειάζονται ολονύκτια φροντίδα.
Πηγή: rightsinfo.org
socialpolicy.gr