Η Ευρωκοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ καταψήφισε την οδηγία για τις «δραστηριότητες και εποπτεία των ιδρυμάτων που προσφέρουν υπηρεσίες επαγγελματικών συνταξιοδοτικών παροχών», δηλαδή τα λεγόμενα «επαγγελματικά ταμεία», που υπερψηφίστηκε στις 24/11/2016 στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, από Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, Σοσιαλδημοκράτες, Φιλελεύθερους, Συντηρητικούς-Μεταρρυθμιστές και Πράσινους, ενώ η GUE και οι ευρωβουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ ψήφισαν «λευκό». Η οδηγία τροποποιεί σε ακόμη πιο αντιδραστική κατεύθυνση την προηγούμενη (2003/41/EΚ) καταφέροντας νέο ισχυρό πλήγμα σε ότι έχει απομείνει από τα δημόσια συστήματα κοινωνικής ασφάλισης στα κράτη μέλη της ΕΕ.
Η εν λόγω οδηγία «δένει» με όλες τις άγριες περικοπές συντάξεων και τα μέτρα κατεδάφισης του κοινωνικοασφαλιστικού συστήματος στην Ελλάδα και είναι αποκαλυπτική ως προς τις επιδιώξεις τους. Προωθεί παραπέρα τη στρατηγική της ΕΕ για το κοινωνικό ασφαλιστικό σύστημα στην ΕΕ και τα κράτη μέλη της στη βάση των τριών «πυλώνων» (δημόσια ασφαλιστικά συστήματα/ επαγγελματικά ταμεία /ιδιωτική ασφάλιση). Σαφής κατεύθυνση από ΕΕ και αστικές κυβερνήσεις είναι με την επίθεση στον κοινωνικό χαρακτήρα της ασφάλισης να ενισχυθούν και νομοθετικά οι δύο τελευταίοι «πυλώνες». Εκτός από την ιδιωτική ασφάλιση και τα επαγγελματικά ταμεία, ανεξάρτητα από την μορφή τους είναι κι αυτά ιδιωτικά. Στηρίζονται αποκλειστικά στην ανταποδοτικότητα και την απόδοση των επενδύσεων των κεφαλαίων τους, που καταλήγουν σε ένα σύστημα καθορισμένων εισφορών των εργαζομένων, χωρίς καμία εγγύηση για συνταξιοδοτική παροχή ή το ύψος της.
Η πτώχευση της εργοδότριας επιχείρησης που συμμετέχει στη χρηματοδότηση των επαγγελματικών ταμείων έχει σαν αποτέλεσμα οι εργαζόμενοι να χάνουν όχι μόνο τη δουλειά τους, αλλά και τις εισφορές τους στο ταμείο, όπως έχει συμβεί σε αρκετές περιπτώσεις (ENRON στις ΗΠΑ παλιότερα, British Home Stores στην Αγγλία πιο πρόσφατα). Ο έλεγχος και η εποπτεία με διάφορους μηχανισμούς που θεσπίζει η οδηγία, είναι αντικειμενικά αδύνατο να αποτρέψει τέτοιες περιπτώσεις και χρησιμεύει μόνο σαν «στάχτη στα μάτια» των εργαζομένων.
Κι αυτό γιατί η οδηγία κατοχυρώνει την «επενδυτική ελευθερία» τέτοιων ταμείων και την κατοχύρωση της ελευθερίας κίνησης των κεφαλαίων τους στην εσωτερική αγορά της ΕΕ, γεγονός που σημαίνει ότι τα ταμεία αυτά δεν κινδυνεύουν μόνο από την πτώχευση του εργοδότη, αλλά και από τον χρηματιστηριακό τζόγο στον οποίο επενδύονται τα αποθεματικά τους. Η οδηγία επιτρέπει ακόμη την ανάθεση διαχείρισης των ταμείων και των κεφαλαίων τους σε άλλες ιδιωτικές επιχειρήσεις, funds γεγονός που πολλαπλασιάζει τους κινδύνους για «κανόνι» σε βάρος με θύματα πάλι τους εργαζόμενους.
Το μέγεθος των κεφαλαίων των επαγγελματικών ταμείων στην ΕΕ είναι σημαντικό (2,5 τρις. ευρώ και 75 εκατομμύρια ασφαλισμένοι), γι’ αυτό ΕΕ, κυβερνήσεις και κεφάλαιο ενδιαφέρονται και για την επενδυτική πλευρά της δράσης τους (επενδύσεις σε μετοχές, ομόλογα κ.ά.). Ένας από τους κύριους στόχους της αναδιατύπωσης της οδηγίας είναι η απαλλαγή των επιχειρηματικών ομίλων προοπτικά από κάθε ασφαλιστική εισφορά, για την ανταγωνιστικότητα και κερδοφορία τους.
Να διευκολυνθεί ακόμη περισσότερο η διασυνοριακή δράση των ταμείων αυτών, δίνοντας μάλιστα δυνατότητα μεταφοράς όχι απλά συνταξιοδοτικών παροχών, αλλά ολόκληρου του συνταξιοδοτικού καθεστώτος από ένα κράτος μέλος σε άλλο, καθώς και τη χρηματοδότηση τέτοιων ταμείων από επιχειρήσεις με έδρα σε άλλα κράτη μέλη. Όλα τα παραπάνω συνδέονται με συνολικότερες ανακατατάξεις στο τραπεζικό τομέα σε επίπεδο ΕΕ καθώς και με την προώθηση της λεγόμενης Ευρωπαϊκής Τραπεζικής Ένωσης προς όφελος του κεφαλαίου που θα πληρώσουν πολλαπλά οι εργαζόμενοι.
Παρεμβαίνοντας στη σχετική συζήτηση ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ Σωτήρης Ζαριανόπουλος τόνισε για το ζήτημα τα εξής:
«Οι εξελίξεις στο συνταξιοδοτικό με την «Πράσινη Βίβλο» της ΕΕ και τη νομοθεσία των κυβερνήσεων αποδεικνύουν ότι τα επαγγελματικά ταμεία που ενισχύετε παντοιοτρόπως (φοροαπαλλαγές στους εργοδότες κ.λπ.) είναι μέθοδος κατεδάφισης της κοινωνικής ασφάλισης που εξελίσσεται σε όλα τα κράτη μέλη.
Προϋπόθεση είναι η ουσιαστική κατάργηση της επικουρικής ασφάλισης, ο περιορισμός της κύριας σε επίπεδα πτωχοκομείου, όπως συμβαίνει στην Ελλάδα και με το τρίτο «αριστερό» μνημόνιο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ.
Είναι μορφή ανταποδοτικής ιδιωτικής ασφάλισης όπου άμα έχεις, συμμετέχεις – αποκλείονται βέβαια εκατομμύρια άνεργοι, απλήρωτοι, χαμηλόμισθοι, ευέλικτα απασχολούμενοι – χωρίς να ξέρεις πότε, αν και πόσα θα πάρεις. Τα αποθεματικά παίζονται από τα κοράκια της ιδιωτικής ασφάλισης στα χρηματιστήρια, ενισχύοντας τις επιχειρήσεις ενώ πολλά δισεκατομμύρια χάθηκαν ή συντάξεις πετσοκόβονται, όπως στην Ελλάδα.
Το ασφαλιστικό δεν κλείνει, όπως ισχυρίζεται η Ελληνική κυβέρνηση, όσο εργοδοσία και κράτος θα ζητούν νέες απαλλαγές χάριν της καπιταλιστικής ανταγωνιστικότητας.
Ένας δρόμος υπάρχει για τους εργαζόμενους : οργάνωση και πάλη για αποκλειστικά δημόσια καθολική ασφάλιση με βάση τις σύγχρονες ανάγκες τους».
europarl.gr
