Απόδοση/Επιμέλεια: Τομπέα Ελένη
Οι κοινωνιολόγοι έχουν αναγνωρίσει πώς η μητρότητα φυλετικοποιείται και ταξικοποιείται, αλλά λίγες μελέτες αναγνωρίζουν τους τρόπους με τους οποίους οι κατασκευές της μητρότητας εξαρτώνται από την κατάσταση των σωματικών ικανοτήτων. Σε νέο άρθρο της, η Angela Frederick (Assistant Professor at the Department of Sociology and Anthropology in University of Texas at El Paso) ισχυρίζεται ότι οι δημοφιλείς ιδέες σχετικά με «τις καλές μητέρες» προϋποθέτουν τις γυναίκες να είναι αρτιμελείς. Ως αποτέλεσμα, οι μητέρες με αναπηρίες εξαιρούνται από τις κοινές εικόνες και τις γονεϊκές συμβουλές, εκλαμβάνονται ως απειλές για την ευημερία των παιδιών τους, και πειθαρχούνται από τους επαγγελματίες υγείας εξαιτίας αυτού του εκλαμβανόμενου ως κινδύνου.
Η Frederick διεξήγαγε 42 συνεντεύξεις με γυναίκες που είχαν αισθητηριακές (τυφλές, κωφές ή βαρύκοοες) ή σωματικές αναπηρίες. Στις συνεντεύξεις, οι γυναίκες επεσήμαναν τους τρόπους κατά τους οποίους οι γιατροί τις αντιλαμβάνονταν ως κίνδυνο για τα παιδιά τους. Για παράδειγμα, ένας γιατρός εκκίνησε μια έρευνα κοινωνικών υπηρεσιών επειδή υπέθεσε πως μια μητέρα που ήταν μερικώς παράλυτη δεν θα μπορούσε να φροντίσει το παιδί της. Γιατροί πίεσαν επίσης γυναίκες να υποβάλλουν τα παιδιά τους σε γενετικές εξετάσεις, ακόμα και όταν η αναπηρία των μητέρων δεν ήταν γενετική.
Ενώ κατά κάποιο τρόπο οι αναπηρίες καθιστούσαν αυτές τις γυναίκες αντικείμενο μεγαλύτερης προσοχής από τους γιατρούς, από την άλλη πλευρά ιατρικές μονάδες τις κατέστησαν αόρατες αγνοώντας τις ανάγκες τους. Γυναίκες με προβλήματα όρασης, για παράδειγμα, αναγκάζονταν συχνά να παρέχουν προφορικά εμπιστευτικές ιατρικές πληροφορίες, επειδή το ιατρείο δεν διέθετε μια on line επιλογή συμπλήρωσης εγγράφων. Επίσης, υλικό συμβουλευτικής, όπως περιοδικά και βιβλία συμβουλευτικής γονέων, συχνά αγνοούν τις εμπειρίες των μητέρων με αναπηρίες στις συμβουλές που προσφέρουν.
Ο τρόπος με τον οποίο αλληλεπιδρούν οι επαγγελματίες υγείας με τις μητέρες που έχουν αναπηρίες και ο τρόπος με τον οποίο κατασκευάζονται οι μητέρες στα εγχειρίδια συμβουλευτικής για γονείς, αντικατοπτρίζουν ένα «έργο ομαλότητας», σύμφωνα με την Frederick. Η «καλή» μητρότητα έχει γίνει συνώνυμο με τις αρτιμελείς μητέρες. Ακόμη και όταν οι γυναίκες με αναπηρίες ακολουθούν τις προκαθορισμένες προσδοκίες μιας «κανονικής» μητρότητας, παραμένουν ύποπτες ως δυνητικός κίνδυνος για τα παιδιά τους.
Angela Frederick, “Risky Mothers and the Normalcy Project: Women with Disabilities Negotiate Scientific Motherhood,” Gender & Society, 2017
Πηγή: thesocietypages.org
socialpolicy.gr
