Απόδοση/Επιμέλεια: Τομπέα Ελένη
Τα τελευταία δύο χρόνια, η φωτογράφος Smita Sharma καταγράφει γυναίκες στην Ινδία που έχουν δεχθεί σεξουαλική επίθεση. Σύμφωνα με την Εθνική Υπηρεσία Καταγραφής Εγκλημάτων, τα καταγεγραμμένα περισταστικά βιασμών στην Ινδία αυξήθηκαν από 22.000, που ήταν το 2010, σε περισσότερα από 36.000 το 2014 – αύξηση μεγαλύτερη του 30% μέσα σε πέντε χρόνια.
Η σχέση της Smita με το θέμα είναι βαθιά προσωπική. Ως έφηβη, κακοποιήθηκε από ένα δάσκαλο, γεγονός που κρατούσε κρυμμένο μέχρι το 2011 όταν, σύμφωνα με την Smita, η 13χρονη ξαδέλφη της Kamalika Das κακοποιήθηκε από έναν συμμαθητή της. Μετά την αναφορά του περιστατικού, η Kamalika θυματοποιήθηκε ξανά βιώνοντας τον σχολικό εκφοβισμό. Αυτοκτόνησε το 2015.
Ο θάνατος της ξαδέρφης της έδωσε κίνητρο στη Smita να δώσει όλη την προσοχή της στο φωτογραφικό της project. Από τότε αποκάλυψε «μια σιωπηλή γλώσσα ανοχής» στην Ινδία. «Στα μέσα ενημέρωσης, υπάρχουν αναφορές για βιασμούς. Αλλά αφορούν πάντα τις λεπτομέρειες. Ποιος, πού, τι. Ένιωσα ότι δεν υπήρχε καμία κατανόηση. Κανείς δεν ήξερε τι συνέβη στα κορίτσια μετά το έγκλημα.»
Τα τελευταία δύο χρόνια η Smita έχει ταξιδέψει στην πατρίδα της, παίρνοντας συνεντεύξεις και φωτογραφίζοντας 42 θύματα και τις οικογένειες τους που βίωσαν τη σεξουαλική κακοποίηση.
Για να προστατεύσει την ταυτότητα των θυμάτων, η Smita κράτησε τα πρόσωπα τους κρυφά κατά ένα μεγάλο βαθμό και αντικατέστησε τα ονόματά τους με ψευδώνυμα. Ανέπτυξε μια σειρά από τεχνάσματα για να διατηρήσει την ανωνυμία τους, όπως να φωτογραφίζει σε σκοτεινές αίθουσες, χρησιμοποιώντας μόνο το φως από το παράθυρο ή ένα μικρό φως που φώτιζε μονάχα το προφίλ των γυναικών.
Η Smita βρήκε μία πηγή του προβλήματος σε περιοχές της Ινδίας όπου υπάρχουν πολύ περισσότεροι άντρες από ότι γυναίκες. Αυτό είναι εν μέρει αποτέλεσμα της γυναικείας εμβρυοκτονίας, της παράνομης πρακτικής της άμβλωσης θηλυκών εμβρύων. Σύμφωνα με την απογραφή του 2011 στην Ινδία, υπάρχουν 940 γυναίκες ανά 1.000 άνδρες. Το πρόβληµα αυτό επιδεινώνεται σε περιοχές όπως η πολιτεία Haryana όπου υπάρχουν μόνο 877 γυναίκες ανά 1.000 άνδρες.
«Σε αυτές τις κοινωνίες οι άντρες μεγαλώνουν σαν να είναι βασιλιάδες. Δεν μεγαλώνουν ώστε να σέβονται τις γυναίκες. Πήγα σε ένα μέρος της Βόρειας Ινδίας. Παρατήρησα ότι τα αγόρια και τα κορίτσια κάθονταν ξεχωριστά. Ρώτησα ένα επτάχρονο αγόρι και μου απάντησε «τα κορίτσια είναι κατώτερα από εμάς, γιατί πρέπει να καθόμαστε μαζί τους;» Η νοοτροπία αυτή πρέπει να αλλάξει».
Εκτός από τους άντρες, η Smita πιστεύει ότι και οι γυναίκες στην Ινδία θα πρέπει επίσης να εκπαιδευτούν περαιτέρω σχετικά με αυτά τα θέματα. «Δεν το συνειδητοποιούν καν», είπε. «Δεν έχει να κάνει με την εκπαίδευσή τους ή από που προέρχονται. Συχνά οι γυναίκες αισθάνονται πως αν φοράς φαρδιά ρούχα, αποκαλείσαι χαλαρή γυναίκα, δίχως ηθική ή καλό χαρακτήρα»
Η Smita συνεχίζει να εργάζεται για το project της. Το έργο της παρουσιάστηκε πρόσφατα στο φόρουμ νεολαίας CSW στα Ηνωμένα Έθνη στη Νέα Υόρκη και εκείνη συνεχίζει να καταγράφει τις ιστορίες θυμάτων. Παράλληλα εργάζεται και με την αστυνομία της Δυτικής Βεγγάλης στην εκστρατεία τους «Swayangsiddha», καταγράφοντας το sex trafficking σε ολόκληρη την Ινδία.
Πηγή: time.com
socialpolicy.gr
