Τελικά, τι έγινε στην τελευταία Ολομέλεια του Ευρωκοινοβουλίου (11-15/9) με την έκθεση για την προσβασιμότητα προϊόντων και υπηρεσιών που θα μπορούσαν να βελτιώσουν τη ζωή των ανθρώπων με αναπηρίες;
Εισακούστηκαν οι ανάγκες των τουλάχιστον 80 εκατομμυρίων Ευρωπαίων με κάποιας μορφής αναπηρία; Αραγε τι σηματοδοτεί για το Ευρωπαϊκό Φόρουμ των ΑμεΑ (EDF), που περίμενε εδώ και 8 χρόνια την Ευρωπαϊκή Πράξη Προσβασιμότητας, η υπερψήφιση -με 537 ψήφους υπέρ, μόλις 2 κατά και 19 αποχές- της έκθεσης της Επιτροπής Εσωτερικής Αγοράς που συνέταξε για λογαριασμό της ο Δανός φιλελεύθερος, Μόρτεν Λόκεργαντ (πολιτική ομάδα ALDE);
Πράγματι, στο Στρασβούργο ήλθε προς ψήφιση μια πολύ σημαντική έκθεση που αφορούσε το πώς θα εναρμονιστούν οι εθνικές νομοθεσίες όλων των χωρών της Ε.Ε. στην προσβασιμότητα χιλιάδων ψηφιακών προϊόντων και υπηρεσιών που θα μπορούσαν να βελτιώσουν την ποιότητα ζωής και την ελευθερία κυκλοφορίας των αναπήρων.
Δυστυχώς η διαδικασία – παρά τις θετικές τροπολογίες που υπερψηφίστηκαν και βελτίωσαν την έκθεση σε πολλά σημεία, με τις συντονισμένες παρεμβάσεις της ευρωπαϊκής Αριστεράς, GUE/NGL – αποδεικνύει ότι στο τελικό αποτέλεσμα κυριάρχησαν οι δυνάμεις της αγοράς. Και αντιλαμβάνεστε ότι στην ψηφιακή οικονομία αυτές οι δυνάμεις δεν είναι άλλες από ελάχιστες πολυεθνικές που τη μονοπωλούν.
Γιατί; Διότι ο εισηγητής της έκθεσης, αν και πέρασε τις θέσεις των επιχειρηματικών λόμπι σε βασικά σημεία της, αλλοιώνοντας προς το χειρότερο ακόμη και το αρχικό σχέδιο της Κομισιόν, θεώρησε ότι οι τροπολογίες που προωθήθηκαν από την Αριστερά, τους Σοσιαλιστές και τους Πράσινους και υπερψηφίστηκαν από το σώμα δεν δίνουν έναν καθαρό νεοφιλελεύθερο χαρακτήρα στο νομοθέτημα.
Δημιουργούν περιορισμούς στις επιχειρήσεις. Γι’ αυτόν τον λόγο, δευτερόλεπτα μετά την υπερψήφιση της έκθεσης με μεγάλη πλειοψηφία, ο φιλελεύθερος ευρωβουλευτής κ. Λόκεργαντ δήλωσε πως την αναπέμπει στην Επιτροπή Εσωτερικής Αγοράς. Γιατί, όπως είπε, «η εξουσιοδότηση που πήρε από την τελική ψηφοφορία δεν είναι ξεκάθαρη για να του επιτρέψει έναν καλό “τρίλογο” με το Συμβούλιο και την Ευρωπαϊκή Επιτροπή».
Πρόκειται για ένα -δυστυχώς νόμιμο- «πραξικόπημα». Η άρνηση ενός εισηγητή να αποδεχτεί το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας ακόμη και μετά την υιοθέτηση του κειμένου από την Ολομέλεια προβλέπεται στο άρθρο 59 του Κανονισμού του Ευρωκοινοβουλίου. Και αυτό ακριβώς επικαλέστηκε.
Αυτό σημαίνει ότι το νομοθέτημα ξαναγράφεται περίπου από την αρχή. Δηλαδή, επαναλαμβάνεται η διαδικασία συζήτησής του στην αρμόδια Επιτροπή του Ευρωκοινοβουλίου (την Επιτροπή Εσωτερικής Αγοράς), προκειμένου το νέο σημείο συμβιβασμού ανάμεσα στις πολιτικές ομάδες να μετακινηθεί -για να το πω πολύ απλά- ακόμη πιο μακριά από τις ανάγκες της κοινωνίας και των αναπήρων, ακόμη πιο κοντά στις ανάγκες της αγοράς. Είναι καθαρή πολιτική ομηρία διότι, προκειμένου να αποφευχθεί νέα πολύχρονη καθυστέρηση, οι συμβιβασμοί μπορεί να είναι και περισσότεροι και χειρότεροι.
Επιτρέψτε μου ένα παράδειγμα: Μία από τις επίμαχες τροπολογίες που υπερψηφίστηκε αφορά το λεγόμενο «δομημένο περιβάλλον». Ως ευρωπαϊκή Αριστερά υποστηρίξαμε την αυτονόητη πρόταση του Ευρωπαϊκού Φόρουμ Αναπηρίας (EDF) και προωθήσαμε τροπολογία που επί της ουσίας λέει ότι δεν αρκεί να είναι προσβάσιμα π.χ. τα ATM των τραπεζών, αλλά πρέπει και ο χώρος του ATM να είναι προσβάσιμος, να μπορεί να φτάσει σ’ αυτόν ο άνθρωπος με αναπηρία.
Η τροπολογία υπερψηφίστηκε. Υποθέτω ότι, κατά τη γνώμη του εισηγητή της έκθεσης, αλλοιώνει την «καθαρότητα» της εντολής του. Και το ίδιο μπορεί να πιστεύει για τις τροπολογίες που περάσαμε ώστε η νομοθεσία να αφορά και τους ηλικιωμένους, όχι μόνο τους ανθρώπους με μόνιμες αναπηρίες, ή για να διευρυνθεί το πεδίο εφαρμογής στις υπηρεσίες τουρισμού και εστίασης.
Η εξέλιξη αυτή, την οποία δεν νομίζουμε ότι έχουν αποτιμήσει ακόμη οι αναπηρικές οργανώσεις, αναδεικνύει τα σοβαρά εσωτερικά εμπόδια που θέτει ο ίδιος ο Κανονισμός του Ευρωκοινοβουλίου. Αλλοιώνοντας ακόμη και την καθαρή θέληση του μόνου αιρετού οργάνου της Ε.Ε. να διαφωνήσει, να συμπληρώσει και να προτάξει, έστω και μερικώς, το κοινωνικό πάνω από το αγοραίο, τον άνθρωπο πάνω από τα εμπορεύματα.
Για μένα προσωπικά η τύχη της Ευρωπαϊκής Πράξης Προσβασιμότητας, για την οποία δουλέψαμε με τους συνεργάτες μου πάνω από έναν χρόνο, είναι ένα μεγάλο μάθημα για τα όρια ακόμη και των μικρών ρωγμών που μπορούμε να προκαλέσουμε στα λόμπι της αγοράς που κατακλύζουν τις Βρυξέλλες. Ενα μάθημα και για το τι απαιτεί ο αληθινός εκδημοκρατισμός της Ε.Ε.
Και, εκτός από μάθημα, είναι ένα έναυσμα να συνεχίσουμε με πείσμα να υπερασπίζουμε τον κόσμο των αναπήρων, στον οποίο οφείλουμε να δώσουμε την κανονικότητα μιας ζωής που έχουν όσοι απλώς έτυχε να είναι «αρτιμελείς».
efsyn.gr
