Έως τις 30 Οκτωβρίου 2017, θα φιλοξενείται στην έδρα του Εκπαιδευτικού, Επιστημονικού και Πολιτιστικού Οργανισμού του Συστήματος του ΟΗΕ (UNESCO) στη γαλλική πρωτεύουσα η φωτογραφική έκθεση με τίτλο «Η δύναμη της ενσυναίσθησης – The power of empathy». Η έκθεση εγκαινιάστηκε κατά τη διάρκεια της Δεύτερης Διεθνούς Διάσκεψης για τον Εθελοντισμό και τον Διάλογο μεταξύ των Νέων για την πρόληψη του βίαιου εξτρεμισμού και την ενδυνάμωση της κοινωνικής συνοχής (Παρίσι, 25-27/9/2017).
Ως ενσυναίσθηση ορίζεται η συναισθηματική ταύτιση με την ψυχική κατάσταση ενός άλλου ατόμου και η κατανόηση της συμπεριφοράς και των κινήτρων του. Τα συστατικά της λέξης αποτελούνται από τις λέξεις εν, συν και αίσθηση, υποδηλώνοντας την επέκταση της αίσθησης του ατόμου πέρα από τον εαυτό του. Δεν είναι απαραίτητη η προφορική επικοινωνία για να επιτευχθεί ενσυναίσθηση, η οποία μπορεί και να έρθει μέσω του συνδυασμού της οπτικής και ηχητικής παρατήρησης ενός ατόμου (γενικότερη γλώσσα του σώματος και παρουσία εκφράσεων) και τον τρόπο που αντιδρά.
Ο φωτογραφικός φακός αποτυπώνει στιγμές της σκληρής πραγματικότητας συνανθρώπων μας σε διάφορες περιοχές του πλανήτη, οι οποίοι βρέθηκαν να διαβιούν σε επίπονες συναισθηματικά συνθήκες χωρίς τη δική τους επιλογή. Πρόσφατα κυκλοφόρησε από την UNESCO μία ειδική έκδοση με επιλεγμένες φωτογραφίες, οι οποίες διακρίθηκαν σε σχετικό διεθνή νεανικό διαγωνισμό στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης:
http://unesdoc.unesco.org/images/0025/002591/259191e.pdf
Στο λεύκωμα συνολικής έκτασης 32 σελίδων στις γλώσσες αγγλικά, γαλλικά και αραβικά παρουσιάζονται χαρακτηριστικές σκηνές ατόμων όλων των ηλικιών και από τα δύο φύλα. Οι πολλαπλές αντιξοότητες των γυναικών εξακολουθούν να αποτελούν έμπνευση για τον φωτογραφικό φακό, όπως αποδεικνύεται από τη σύνοψη που ακολουθεί:
1) σελ. 16-17 της έντυπης έκδοσης: η δίψα για μάθηση από ένα νεαρό κορίτσι σε αγροτική επαρχία της Νιγηρίας, όπου το κοινωνικό περιβάλλον θεωρεί το σχολείο χάσιμο χρόνου.
2) σελ. 18-19: η δύσκολη απόφαση μίας νεαρής μητέρας από το Νεπάλ, η οποία αναγκάστηκε να μεταναστεύσει εντελώς μόνη της σε άλλη χώρα, προκειμένου να βρει δουλειά ως οικιακή βοηθός και να συντηρήσει την οικογένειά της
3) σελ. 24-25: η σπίθα της ελπίδας για ένα καλύτερο αύριο δεν σβήνει στην ψυχή ενός κοριτσιού από το Αφγανιστάν («Εγώ μπορώ να αλλάξω τον κόσμο»), το οποίο τώρα είναι αναγκασμένο να διαβιεί στις δύσκολες συνθήκες ενός κέντρου φιλοξενίας εκτοπισθέντων στην ίδια της τη χώρα.
4) σελ. 26-27: η αφόρητη μοναξιά και ο αποκλεισμός της Ralia από τον κοινωνικό περίγυρο, η οικογένεια της οποίας ξεκληρίστηκε από ένοπλους εξτρεμιστές της Νιγηρίας και τώρα η ίδια αισθάνεται ως πρόσφυγας, αφού είναι αναγκασμένη να δημιουργήσει μία νέα καθημερινότητα σε άλλη περιοχή της χώρας της.
5) σελ. 28-29: η τελευταία φωτογραφία του λευκώματος τιτλοφορείται «Ίδιο μέρος, διαφορετικές πραγματικότητες» και αποτυπώνει την αποφασιστικότητα στο έντονο βλέμμα μίας νεαρής μουσουλμάνας να βρει τη δική της θέση σε ένα νέο περιβάλλον με ανεκτικότητα, χωρίς προκαταλήψεις και με σεβασμό της διαφορετικότητας, υπέρ της ειρηνικής συνύπαρξης όλων των λαών.
Πηγή: isotita.gr
