Tο τραύμα κατά την παιδική ηλικία επηρεάζει τη συναισθηματική ρύθμιση και μπορεί να οδηγήσει το άτομο να ταλαντεύεται μεταξύ θυμού και “απάθειας” (υπερ- και υπο-διέγερση). Ποια είναι όμως τα άλλα συμπτώματα του τραύματος;
Στο παρακάτω infographic θα διαβάσετε μερικούς από τους τρόπους που το παιδικό τραύμα μπορεί να αφήσει το σημάδι του.
Απώλεια της ασφάλειας: Ο κόσμος γίνεται ένα μέρος όπου μπορεί να συμβεί οτιδήποτε. |
Απώλεια της αίσθησης του κινδύνου: Πώς μπορεί κανείς να γνωρίζει τι είναι επικίνδυνο όταν του κάνει κακό κάποιος που εμπιστεύεται και αυτό είναι ότι γνωρίζει ως “φυσιολογικό”; |
Απώλεια εμπιστοσύνης: Αυτό ισχύει ιδιαίτερα εάν το άτομο που κακοποιεί είναι μέλος της οικογένειας ή ένας στενός οικογενειακός φίλος. |
Ντροπή: Τεράστια, συντριπτική, εξουθενωτική ντροπή. Ως παιδί, ακόμη και ένα λάθος σε μια άσκηση στο σχολείο μπορεί να οδηγήσει σε αίσθημα ντροπής. Το παιδί μπορεί να μεγαλώσει και να γίνει ενήλικας που δεν μπορεί να αντέξει να κάνει λάθη επειδή αυτό αποτελεί έναυσμα για το αίσθημα της ντροπής. |
Απώλεια της οικειότητας: Για τους επιζώντες/ επιζήσασες σεξουαλικής κακοποίησης, οι σεξουαλικές σχέσεις είτε αποφεύγονται είτε γίνονται ένας τρόπος αποδοχής (αφού το παιδί μαθαίνει ότι το σεξ είναι ένας τρόπος για να λάβει την προσοχή που επιθυμεί) και το άτομο μπορεί να φέρει την ετικέτα του “επιπόλαιου” με εvαλλασσόμεvες σεξoυαλικές επαφές. |
Αποσύνδεση/ Διάσχιση: Συχνά, για να αντιμετωπίσει αυτό που συμβαίνει στο σώμα κατά τη διάρκεια της κακοποίησης, το παιδί αποσυνδέεται (αποσυνδέει / αποκόπτει τη συνείδηση του από αυτό που συμβαίνει). Αργότερα, αυτό γίνεται μια στρατηγική αντιμετώπισης που χρησιμοποιείται κάθε φορά που το θύμα αισθάνεται συντετριμμένο. |
Απώλεια φυσικής σύνδεσης με το σώμα: Οι επιζώντες και επιζήσασες σεξουαλικής και σωματικής κακοποίησης έχουν συχνά δυσκολία με το σώμα τους. Κατά ένα βαθμό θεωρούν ότι το σώμα τους, τους απογοήτευσε και έτσι μειώνουν όσο μπορούν τις σωματικές αισθήσεις. Για παράδειγμα, τα θύματα κακοποίησης μπορεί να περάσει πολύς καιρός μέχρι να συνειδητοποιήσουν ότι χρειάζονται να κάνουν μπάνιο. |
Απώλεια της αίσθησης του εαυτού: Ένας από τους ρόλους των κηδεμόνων μας είναι να μας βοηθήσουν να ανακαλύψουμε την ταυτότητά μας αντανακλώντας ποιοι είμαστε μέσα μας. Εάν ο θύτης ήταν ο γονέας ή κάποιος άλλος κηδεμόνας, τότε αυτή η αίσθηση του εαυτού δεν είναι καλά αναπτυγμένη και μπορεί να οδηγήσει το άτομο να αισθάνεται ψεύτικο. |
Απώλεια της αυτοεκτίμησης: Οι επιζώντες / επιζήσασες μιας τραυματικής εμπειρίας, ειδικά οι επιζώντες / επιζήσασες σεξουαλικής κακοποίησης, συχνά βρίσκονται μεταξύ της αίσθησης ότι είναι ξεχωριστοί, με μεγάλη ιδέα για τον εαυτό τους, και της αίσθησης ότι είναι “βρώμικοι” και “κακοί”. Αυτή η “μεγάλη ιδέα για τον εαυτό” είναι μια περίπλοκη άμυνα ενάντια στο αφόρητο συναίσθημα ότι είναι απόκληροι και ανάξιοι αγάπης. |
Αναπαράσταση: Πρόκειται για την αναπαραγωγή της δυναμικής της παιδικής ηλικίας αναμένοντας το ίδιο αποτέλεσμα, αλλά ελπίζοντας για ένα διαφορετικό, όπως η πρόβλεψη και ακόμη και η πρόκληση της «προδοσίας» του συντρόφου τους, ώστε με αυτόν τον τρόπο να επιλυθεί το παιδικό τους δίλημμα. Αυτή η στρατηγική είναι καταδικασμένη σε αποτυχία επειδή η ανάγκη βρίσκεται στο παρελθόν και δεν μπορεί να επιλυθεί. |
Πηγή: echoparenting.org
Απόδοση/Επιμέλεια: Τομπέα Ελένη
socialpolicy.gr
[irp]
Discover more from socialpolicy.gr
Subscribe to get the latest posts sent to your email.