Η καλοσύνη είναι υπολογίσιμη: Προτρέποντας σε φιλοκοινωνική συμπεριφορά τους προεφήβους και δίνοντας ώθηση στην αποδοχή των συνομηλίκων και στην ευημερία τους

Kristin Layous1 *, S. Katherine Nelson1, Eva Oberle2, Kimberly Α. Schonert-Reichl2, Sonja Lyubomirsky1

1. Τμήμα Ψυχολογίας, Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας, Ρίβεσαϊντ, Καλιφόρνια, Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής,
2. Τομέας Εκπαιδευτικής και Συμβουλευτικής Ψυχολογίας και Ειδικής Αγωγής, Πανεπιστήμιο Βρετανικής Κολομβίας, Βανκούβερ, Βρετανική Κολούμπια, Καναδάς

 

Μετάφραση: Οδυσσέας Διαμάντης

Πτυχιούχος Ψυχολογίας Παντείου Πανεπιστημίου

Περίληψη

Στην κορυφή των πολλών επιθυμιών των γονέων είναι τα παιδιά τους να είναι ευτυχισμένα, να είναι καλά και να είναι αρεστά. Τα ευρήματά μας δείχνουν ότι αυτοί οι στόχοι μπορεί όχι μόνο να είναι συμβατοί αλλά και αμοιβαίοι. Σε ένα διαχρονικό πείραμα που διεξήχθη σε 19 αίθουσες διδασκαλίας στο Βανκούβερ, τα παιδιά ηλικίας 9 έως 11 ετών έλαβαν οδηγίες να εκτελούν τρεις πράξεις καλοσύνης (έναντι επισκέψεως τριών τοποθεσιών) ανά εβδομάδα κατά τη διάρκεια 4 εβδομάδων. Οι μαθητές σε αμφότερες τις συνθήκες βελτιώθηκαν στην ευημερία, αλλά οι μαθητές που πραγματοποίησαν καλές πράξεις γνώρισαν σημαντικά μεγαλύτερες αυξήσεις στην αποδοχή από συνομηλίκους (ή κοινωνιομετρική δημοτικότητα) από ό, τι οι μαθητές που επισκέφθηκαν διάφορα μέρη. Η αύξηση της αποδοχής από συνομηλίκους είναι ένας κρίσιμος στόχος, καθώς σχετίζεται με μια ποικιλία σημαντικών ακαδημαϊκών και κοινωνικών αποτελεσμάτων, συμπεριλαμβανομένης της μειωμένης πιθανότητας εκφοβισμού. Οι δάσκαλοι και οι παρεμβαίνοντες μπορούν να βασιστούν σε αυτή τη μελέτη εισάγοντας σκόπιμες κοινωνικές δραστηριότητες στις αίθουσες διδασκαλίας και συστήνοντας να εκτελούνται τέτοιες δραστηριότητες τακτικά και στοχευμένα.

 

Παραπομπή: Layous K, Nelson SK, Oberle E, Schonert-Reichl KA, Lyubomirsky S (2012) Kindness Counts: Prompting Prosocial Behavior in Preadolescents Boosts Peer Acceptance and Well-Being. PLoS ONE 7(12): e51380. doi:10.1371/journal.pone.0051380

Εκδότης: Frank Krueger, George Mason University/Krasnow Institute for Advanced Study, United States of America

Λήφθηκε στις 12 Αυγούστου 2012. Αποδεκτό στις 6 Νοεμβρίου 2012. Δημοσιεύθηκε 26 Δεκεμβρίου 2012 Copyright: 2012 Layous et al.

Αυτό είναι ένα άρθρο ανοιχτής πρόσβασης που διανέμεται υπό τους όρους της Άδειας Χρήσης Creative Commons, το οποίο επιτρέπει την απεριόριστη χρήση, διανομή και αναπαραγωγή σε οποιοδήποτε μέσο, ​​με την προϋπόθεση ότι πιστώνεται ο αρχικός συγγραφέας και η πηγή.

Χρηματοδότηση: Αυτοί οι συντάκτες δεν έχουν καμία υποστήριξη ή χρηματοδότηση για την εργασία.

Συγκρουόμενα συμφέροντα: Οι συγγραφείς έχουν δηλώσει ότι δεν υπάρχουν ανταγωνιστικά συμφέροντα.

* Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο: klayo001@ucr.edu

 

Εισαγωγή

Στην κορυφή των επιθυμιών των γονέων είναι τα παιδιά τους να είναι ευτυχισμένα, να είναι καλά και να έχουν θετικές σχέσεις με τους άλλους [1-2]. Ευτυχώς, η έρευνα δείχνει ότι οι στόχοι για την ευτυχία, την κοινωνικότητα και τη δημοτικότητα μπορεί όχι μόνο να είναι συμβατοί αλλά και αμοιβαίοι. Οι ευτυχισμένοι άνθρωποι είναι πιο πιθανό να συμμετάσχουν στη φιλοσοφική συμπεριφορά [3-4] και να έχουν ικανοποιητικές φιλίες [5]. Ομοίως, οι σπουδαστές που αγαπιούνται από τους συνομηλίκους (δηλ. Κοινωνιομετρικά δημοφιλείς) είναι επίσης χρήσιμοι, συνεταιριστικοί και καλά προσαρμοσμένοι συναισθηματικά [6-8]. Οι προηγούμενες μελέτες δείχνουν ότι η σχέση μεταξύ ευτυχίας και φιλοσοφικότητας είναι αμφίδρομη – όχι μόνο οι ευτυχισμένοι άνθρωποι έχουν τους προσωπικούς πόρους για να κάνουν καλό για τους άλλους, αλλά ωθώντας τους ανθρώπους να συμμετάσχουν στη φιλοσοφική συμπεριφορά αυξάνουν επίσης την ευημερία [9-12]. Βάσει αυτής της προηγούμενης έρευνας – η οποία είναι κατά κύριο λόγο διατομεακή – προβλέψαμε ότι η προτροπή προς τους προεφήβους να εμπλακούν σε φιλοκοινωνική συμπεριφορά θα ενισχύσει όχι μόνο την ευτυχία τους αλλά και τη δημοτικότητά τους. Από τη δική μας γνώση, αυτή η μελέτη είναι η πρώτη διαχρονική πειραματική επέμβαση της φιλοκοινωνικής συμπεριφοράς στους προεφήβους  και η πρώτη που συνδέει τον χειρισμό μιας απλής συμπεριφοράς βοηθείας με την αύξηση της κοινωνιομετρικής δημοτικότητας. Για να διερευνήσουμε αν το να κάνουμε καλό για τους άλλους (σε αντίθεση με την απλή ευχάριστη δραστηριότητα) πάνω από 4 εβδομάδες θα αυξήσει ταυτόχρονα την ευτυχία και θα προωθήσει θετικές σχέσεις με τους συνομηλίκους, επιλέξαμε τυχαία παιδιά από εννέα έως ένδεκα χρονών είτε για να κάνουν πράξεις καλοσύνης («καλοσύνη») κάθε εβδομάδα ή για να καταγράφουν σημειώσεις για τα μέρη που επισκέφτηκαν αυτή την εβδομάδα (”τόπος”). Παρόλο που η αποτελεσματικότητα των στρατηγικών για την αύξηση της ευτυχίας είναι καλύτερα τεκμηριωμένη στους ενήλικες [13], ορισμένες παρεμβάσεις έχουν ενισχύσει την ευημερία των παιδιών και των εφήβων, ενθαρρύνοντας την ευγνωμοσύνη [14-15].

Εντούτοις, η προτροπή της νεολαίας για ανάληψη ευγενών πράξεων μπορεί να έχει οφέλη πέρα ​​από την προσωπική ευτυχία, καθώς η κοινωνική συμπεριφορά προβλέπει την ακαδημαϊκή επιτυχία και την κοινωνική αποδοχή στους εφήβους [16]. Η έλλειψη εργασίας για την ενίσχυση της ευτυχίας και της κοινωνικοποίησης στη νεολαία, σε συνδυασμό με την απόδειξη των πολλών ωφελειών τους, υπογραμμίζει την επιθυμία να επεκταθεί η έρευνα σε αυτήν την ηλικιακή ομάδα. Προβλέψαμε ότι η επιτέλεση καλών πράξεων (π.χ. η μεταφορά ειδών παντοπωλείου) και η καταγραφή του τόπου (π.χ. επίσκεψη το σπίτι της γιαγιάς ή το εμπορικό κέντρο) θα αποτελούσαν αμφότερες πρόσχαρες δραστηριότητες που θα αυξήσουν την ευημερία των προεφήβων.

Πράγματι, ο στόχος εντοπισμού ήταν σχεδιασμένος να είναι μια ήπια ευχάριστη και αποσπασματική δραστηριότητα ελέγχου (για παρόμοια οφέλη που προωθούν τη διάθεση αυτών των δραστηριοτήτων, βλ. [17-18]). Για ηθικούς και ρεαλιστικούς λόγους, θέλαμε να αποφύγουμε πιθανές βλάβες ή απόρριψη, διότι δεν διαχειριζόμαστε τους τύπους των «ουδέτερων» δραστηριοτήτων που προηγουμένως χρησιμοποιήθηκαν ως καθήκοντα ελέγχου (π.χ. αναφέροντας καθημερινές ενοχλήσεις ή γραπτά δοκίμια), που οι προέφηβοι μπορεί να βρουν βαρετά, ή ακόμα και δυσάρεστα. Θέλαμε επίσης να συμπεριλάβουμε μια ήπια θετική ομάδα σύγκρισης για να αποκλείσουμε το ενδεχόμενο η ευγένεια να αυξάνει τη δημοτικότητα απλώς και μόνο επειδή αισθάνονται καλά. Ως εκ τούτου, αναμένουμε από τους μαθητές που ασκούν καλές πράξεις – μια δραστηριότητα που προωθεί θετικές σχέσεις – να βιώνουν αυξήσεις στην αποδοχή από τους συνομιλήκους, επιπλέον των αυξήσεων στην ευημερία. Διακεκριμένοι από άλλα ζώα, οι άνθρωποι ηλικίας έως 18 μηνών ασκούν ενθουσιωδώς αλτρουιστικές πράξεις [19], υποδεικνύοντας ότι η κοινωνικοποίηση έχει ένα μοναδικό εξελικτικό πλεονέκτημα για την ανθρώπινη κοινωνική συμπεριφορά.

Πράγματι, η φιλοκοινωνική συμπεριφορά έχει μια ισχυρή θετική συνάφεια με την πιο πρόσφατη αποδοχή από συνομηλίκους  [16] και αυτή η σχέση είναι πιθανώς αμφίδρομη, καθώς τα παιδιά που αισθάνονται αποδεκτά είναι πιο πιθανό να κάνουν πράγματα για τους άλλους [20] και, με τη σειρά τους, τα παιδιά που κάνουν πράγματα για άλλους μπορεί να κερδίσουν την αποδοχή των συνομηλίκων τους. Αυτή η τελευταία πορεία δεν έχει μελετηθεί πειραματικά. Η αύξηση της αποδοχής από τους συνομηλίκους είναι ένας κρίσιμος στόχος, καθώς συνδέεται με μια ποικιλία σημαντικών ακαδημαϊκών [21] και κοινωνικών [22] αποτελεσμάτων, συμπεριλαμβανομένης της μειωμένης πιθανότητας εκφοβισμού [23].

 

Μέθοδος

Έντυπα συγκατάθεσης που περιγράφουν τη μελέτη στέλνονται στο σπίτι με φοιτητές και υπογράφονται από τους κηδεμόνες τους. Αν οι μαθητές έφερναν ένα υπογεγραμμένο έντυπο συγκατάθεσης, τους δινόταν στη συνέχεια το δικό τους έντυπο συγκατάθεσης για να υπογράψουν κατά την πρώτη επίσκεψη των ερευνητών στην τάξη. Το έντυπο συγκατάθεσης του μαθητή εξηγήθηκε προφορικά στους μαθητές από τους ερευνητές και έπειτα οι μαθητές έδωσαν γραπτή συγκατάθεση. Η συγκατάθεση των κηδεμόνων και των μαθητών καταγράφηκε σε κατάλογο μαθημάτων. Μόνο εάν και ο κηδεμόνας και ο μαθητής έδιναν την συγκατάθεσή τους, δίνονταν στον μαθητή τα βασικά εργαλεία μέτρησης.

Η διαδικασία συγκατάθεσης και η συλλογή όλων των στοιχείων εγκρίθηκαν από το Συμβούλιο Ηθικής Συμπεριφοράς της Βρετανικής Κολομβίας (H11-00271) και από την Επιτροπή Δεοντολογίας του Σχολικού Συμβουλίου του Βανκούβερ. Δεκαεννέα τάξεις στην σχολική συνοικία του Βανκούβερ, ανατέθηκαν τυχαία σε μία από τις δύο συνθήκες στο δεύτερο μισό της σχολικής χρονιάς. Κάθε εβδομάδα μέσα σε 4 εβδομάδες, οι μαθητές (N = 415, Mage = 10,6), που είχαν ενταχθεί μέσα στις αίθουσες διδασκαλίας, λάμβαναν εντολή είτε να κάνουν 3 πράξεις ευγένειας (για όποιον επιθυμούσαν) είτε να επισκεφθούν 3 μέρη (οπουδήποτε επιθυμούσαν). Κατά τη διάρκεια της παρέμβασης των 4 εβδομάδων, οι μαθητές και στις δύο συνθήκες ανέφεραν τι έκαναν κάθε εβδομάδα σε επιτόπιες έρευνες. Παραδείγματα καλών πράξεων που συμπεριλήφθηκαν! «έδωσα στη μαμά μου αγκαλιά όταν πιέσθηκε από τη δουλειά της», «έδωσα σε μερικούς το μεσημεριανό γεύμα μου» και «σκούπισα το πάτωμα».

Παραδείγματα τοποθεσιών που επισκέφτηκαν περιελάμβαναν «ψώνια στο κέντρο», «το γήπεδο του μπέιζμπολ» και «το σπίτι της γιαγιάς». Όλοι οι μαθητές είχαν ενημερωθεί ότι η μελέτη αφορούσε στις εμπειρίες και τα συναισθήματα των παιδιών. Πριν και μετά την παρέμβαση, οι μαθητές ανέφεραν την ικανοποίηση από τη ζωή τους (ικανοποίηση με κλίμακα ζωής προσαρμοσμένη για τα παιδιά, [24]), ευτυχία (υποκειμενική κλίμακα ευτυχίας προσαρμοσμένη για τα παιδιά, [25]) και θετική επίδραση (παιδική εκδοχή του Διαγράμματος Θετικής και Αρνητικής Διάθεσης [26]). Εκτός από τα μέτρα αυτοελέγχου, οι μαθητές έλαβαν ένα κατάλογο των συμμαθητών τους και ζήτησαν από τους μαθητές κύκλους (συνάδελφοι συμμετέχοντες) που «θα ήθελαν να είναι σε σχολικές δραστηριότητες [δηλαδή να περνούν το χρόνο τους] με» (ένα μέτρο της αποδοχής από συνομηλίκους).

Οι μαθητές ενημερώθηκαν ότι μπορούσαν να κυκλώσουν τόσα πολλά ή όσα λίγα ονόματα επιθυμούσαν. Σε εκ των υστέρων εξέταση, οι μαθητές παρουσιάστηκαν με μια λευκή λίστα των συμμαθητών τους, οπότε έγραψαν τις νέες υποψηφιότητες από το μηδέν. Επειδή η μελέτη διεξήχθη κατά το δεύτερο μισό του σχολικού έτους, οι μαθητές σε κάθε τάξη γνώριζαν ήδη ο ένας τον άλλον και ήταν σχετικά απίθανο να συνεχίσουν να κάνουν νέους φίλους αυθόρμητα. Οι προγενέστερες και ύστερες αλλαγές στις αναφορές αυτοαξιολόγησης και στους συνομηλίκους υποψηφίους αναλύθηκαν χρησιμοποιώντας πολυεπίπεδη μοντελοποίηση για να ληφθούν υπόψη οι διασταυρούμενες ομάδες των μαθητών μέσα στις τάξεις. Δεν διαπιστώθηκαν διαφορές συνθηκών βάσης σε καμία μεταβλητή έκβασης. Περισσότερες λεπτομέρειες σχετικά με τη μέθοδο και τα αποτελέσματα διατίθενται από τον πρώτο συγγραφέα.

 

Αποτελέσματα

Σύμφωνα με τις προηγούμενες έρευνες, συνολικά, οι μαθητές τόσο στις ομάδες ευγένειας όσο και στις ομάδες εντοπισμού εμφάνισαν σημαντικές αυξήσεις στη θετική επίδραση (c00 = 0.15, SE = 0.04, t (17) = 3.66, p, .001) c00 = 0,09, S.E. = 0,05, t (17) = 1,73, ρ = .08) και ευτυχία (c00 = 0,11, S.E. = 0,08, t (17) = 1,50, ρ = .13). Δεν εντοπίστηκαν σημαντικές διαφορές μεταξύ των ομάδων καλοσύνης και εντοπισμού σε οποιαδήποτε από αυτές τις μεταβλητές (όλες οι ps..18). Τα αποτελέσματα των t-εξετάσεων αντικατόπτριζαν αυτές τις αναλύσεις, με αμφότερες τις ομάδες να δείχνουν ανεξάρτητα την αύξηση της θετικής επίδρασης, της ευτυχίας και της ικανοποίησης από την ζωή (όλα ts.1.67, all ps, .10). Όλοι οι μαθητές αυξήθηκαν στον ακατέργαστο αριθμό διακρίσεων που έλαβαν από συμμαθητές (c00 = 0.68, SE = 0.27, t (17) = 2.37, p = .02), αλλά οι αναφορές για εκείνους που εκτέλεσαν καλές πράξεις (M = 1,90) αυξήθηκαν σημαντικά περισσότερο από όσους επισκέφθηκαν θέσεις (M = + 0,71, SD = 2,17), c01 = 0,83, SE = 0,39, t (17) = 2,10, p = 0,05, κερδίζοντας κατά μέσο όρο 1,5 φίλους. Το μοντέλο απέκλειε έναν μη σημαντικό όρο που ελέγχει το μέγεθος της τάξης (p = .12), που δεν επηρέασε τη σημασία του όρου ευγένειας.

Οι επιδράσεις των αλλαγών στη ικανοποίηση της ζωής, την ευτυχία και τη θετική επίδραση στην αποδοχή από συνομηλίκους δοκιμάστηκαν σε μετέπειτα μοντέλα και όλα βρέθηκαν μη σημαντικά (όλα ps..54). Όταν ελέγχονταν για αλλαγές στην ευημερία, η επίδραση της προϋπόθεσης ευγένειας στην αποδοχή από συνομηλίκους παρέμεινε σημαντική. Ως εκ τούτου, οι αλλαγές στην ευημερία δεν προέβλεπαν αλλαγές στην αποδοχή από συνομηλίκους και το αποτέλεσμα της εκτέλεσης πράξεων καλοσύνης στην αποδοχή από συνομηλίκους υπερέβαινε την επίδραση των αλλαγών στην ευημερία.

 

Συζήτηση

Η μελέτη μας καταδεικνύει ότι η παροχή βοήθειας σε άλλους ωφελεί τους δωρητές, κερδίζοντας όχι μόνο βελτιωμένη ευεξία αλλά και δημοτικότητα. Λαμβάνοντας υπόψη τη σημασία της ευτυχίας [27-28] και της αποδοχής από τους συνομηλίκους στη νεολαία [21-22], αξίζει να σημειωθεί ότι επιτύχαμε την αύξηση αμφοτέρων μέσω μιας απλής κοινωνικής δραστηριότητας. Παρόμοια με το να είναι χαρούμενοι [29], η ικανοποίησή τους από τους συμμαθητές έχει συνέπειες όχι μόνο για το άτομο αλλά και για την κοινότητα γενικότερα. Για παράδειγμα, οι αρεστοί προέφηβοι παρουσιάζουν περισσότερες συμπεριφορές χωρίς αποκλεισμούς και λιγότερες συμπεριφορές εξωτερίκευσης (δηλαδή λιγότερο εκφοβισμό) ως έφηβοι [20]. Έτσι, η ενθάρρυνση των κοινωνικών δραστηριοτήτων μπορεί να έχει επεκτατικές επιδράσεις πέρα ​​από την αύξηση της ευτυχίας και της δημοτικότητας αυτών που τις κάνουν (βλέπε [30]).

Επιπλέον, οι τάξεις με ομοιόμορφη κατανομή της δημοτικότητας (δηλαδή όχι με τα μεν ευνοημένα παιδιά και τα δε περιθωριοποιημένα παιδιά) δείχνουν καλύτερη μέση ψυχική υγεία από τις στρωματοποιημένες αίθουσες διδασκαλίας [8], γεγονός που υποδηλώνει ότι ολόκληρες τάξεις που ασκούν φιλοκοινωνική συμπεριφορά μπορούν να αποκομίσουν οφέλη, όπως η αυξημένη αποδοχή υπέρ όλων των συμμαθητών. Οι δάσκαλοι και οι παρεμβαίνοντες μπορούν να βασιστούν στην εργασία μας εισάγοντας σκόπιμες κοινωνικές δραστηριότητες στις αίθουσες διδασκαλίας και συνιστώντας την τακτική και σκόπιμη διεξαγωγή των δραστηριοτήτων αυτών.

 

Συνεισφορές συγγραφέων

Συνέλαβε και σχεδίασε τα πειράματα: KL SKN EO KAS SL. Πραγματοποίηση των πειραμάτων: KL EO. Ανάλυση των δεδομένων: KL SKN. Συνεισφορά σε αντιδραστήρια / υλικά / εργαλεία ανάλυσης: KL SKN EO KAS SL. Συγγραφή: KL SKN EO KAS SL.

 

Βιβλιογραφία

1. Diener ML, Lucas RE (2004) Adults’ desires for children’s emotions across 48 countries. J Cross Cult Psychol 35: 525–547.
2. Wang S, Tamis-Lemonda CS (2003) Do child-rearing values in Taiwan and the United States reflect cultural values of collectivism and individualism? J Cross Cult Psychol 34: 629–642.
3. Aknin LB, Dunn EW, Norton MI (2012) Happiness runs in a circular motion: Evidence for a positive feedback loop between prosocial spending and happiness. J Happiness Stud 11: 347–355.
4. Krueger RF, Hicks BM, McGue M (2001) Altruism and antisocial behavior: Independent tendencies, unique personality correlates, distinct etiologies. Psychol Sci 12: 397–402. 5. Lyubomirsky S, Tkach C, DiMatteo MR (2006) What are the differences between happiness and self-esteem? Soc Indic Res 78: 363–404. 6. Cillessen AHN, Rose AJ (2005) Understanding popularity in the peer system. Curr Dir Psychol Sci 14: 102–105. 7. Holder MD, Coleman B (2008) The contribution of temperament, popularity, and physical appearance to children’s happiness. J of Happiness Stud 9: 279– 302.
5. Ostberg V (2003) Children in classrooms: Peer status, status distribution and mental well-being. Soc Sci and Med 56: 17–29.
6. Aknin LB, Hamlin JK, Dunn EW (2012) Giving leads to happiness in young children. PLoS ONE 7: e39211. 1
7. Dunn EW, Aknin LB, Norton MI (2008) Spending money on others promotes happiness. Science 319: 1687–1688.
8. Lyubomirsky S, Sheldon KM, Schkade D (2005) Pursuing happiness: The architecture of sustainable change. Rev Gen Psychol 9: 111–131.
9. Weinstein N, Ryan RM (2010). When helping helps: Autonomous motivation for prosocial behavior and its influence on well-being for the helper and recipient. J Pers Soc Psychol 98: 222–244.
10. Sin NL, Lyubomirsky S (2009) Enhancing well-being and alleviating depressive symptoms with positive psychology interventions: A practice-friendly metaanalysis. J Clin Psychol 65: 467–487.
11. Froh JJ, Kashdan TB, Ozimkowski KM, Miller NM (2009) Who benefits the most from a gratitude intervention in children and adolescents? Examining positive affect as a moderator. J Posit Psychol 4: 408–422.
12. Froh JJ, Sefick WJ, Emmons RA (2008) Counting blessings in early adolescents: An experimental study of gratitude and subjective well-being. J Sch Psychol 46: 213–233.
13. Caprara CV, Barabaranelli C, Pastorelli C, Bandura A, Zimbardo PG (2000) Prosocial foundations of children‘s academic achievement. Psychol Sci 11: 302– 306.
14. Rottenberg J, Ray RD, Gross JJ (2007). Emotion elicitation using films. In Coan JA, Allen JJB, eds. Handbook of Emotion Elicitation and Assessment. New York: Oxford University Press. 9–28.
15. Van Dillen LF, Koole SL (2007) Clearing the mind: A working memory model of distraction from negative mood. Emotion 7: 715–723.
16. Warneken F, Tomasello M (2006) Altruistic helping in human infants and young chimpanzees. Science 311: 1301–1303.
17. Sandstrom MJ, Cillessen AHN (2006) Likeable versus popular: Distinct implications for adolescent adjustment. Int J Behav Dev 30: 305–314.
18. Wentzel KR (2005) Peer relationships, motivation, and academic performance at school. In: Elliot A, Dweck C, eds. Handbook of Competence and Motivation. New York: Guilford. 279–296.
19. Wentzel KR, Baker S, Russell S (2009) Peer relationships and positive adjustment at school. In Gilman R, Huebner ES, Furlong MJ, eds. Handbook of Positive Psychology in Schools. New York: Routledge. 229–243.
20. de Bruyn EH, van den Boom DC (2005) Interpersonal behavior, peer popularity, and self-esteem in early adolescence. Soc Dev 14: 555–573.
21. Gaderman AM, Schonert-Reichl KA, Zumbo BD (2010) Investigating validity evidence of the Satisfaction With Life Scale adapted for children. Soc Indic Res 96: 229–247.
22. Holder MD, Klassen A (2010) Temperament and happiness in children. J Happiness Stud 11: 419–439.
23. Laurent J, Cantanzaro SJ, Joiner TE Jr, Rudolph KD, Potter KI, et al. (1999) A measure of positive and negative affect for children: Scale development and preliminary validation. Psychol Assess 11: 326–338.
24. Suldo S, Thalji A, Ferron J (2011) Longitudinal academic outcomes predicted by early adolescents’ subjective well-being, psychopathology, and mental health status yielded from a dual factor model. J Posit Psychol 6: 17–30.
25. Richards M, Huppert FA (2011) Do positive children become positive adults? Evidence from a longitudinal birth cohort study. J Posit Psychol 6: 75–87.
26. Lyubomirsky S, King LA, Diener E (2005) The benefits of frequent positive affect: Does happiness lead to success? Psychol Bull 131: 803–855.
27. Fowler JH, Christakis NA (2010). Cooperative behavior cascades in human social networks. Proc Natl Acad Sci U S A 107: 5334–5338.
28. Richards M, Huppert FA (2011) Do positive children become positive adults? Evidence from a longitudinal birth cohort study. J Posit Psychol 6: 75–87.
29. Lyubomirsky S, King LA, Diener E (2005) The benefits of frequent positive affect: Does happiness lead to success? Psychol Bull 131: 803–855.
30. Fowler JH, Christakis NA (2010). Cooperative behavior cascades in human social networks. Proc Natl Acad Sci U S A 107: 5334–5338.