Της Μαριανέλλας Κλώκα
Είναι απεργία και όχι αργία, λέμε και ξαναλέμε πάντα, για να θυμόμαστε ότι γιορτάζουμε το δικαίωμα σε αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας και το ίδιο το δικαίωμα στην εργασία. Όμως οι προβλέψεις μιλούν για όλο και λιγότερες θέσεις εργασίας τα επόμενα χρόνια. Η τεχνολογία, μπορεί να αντικαταστήσει πολλά από τα σημερινά επαγγέλματα και μάλιστα με αλματώδεις ρυθμούς. Το έχει ήδη κάνει και θα συνεχίσει, το θέμα είναι ποιοι θα ωφεληθούν από αυτό. Μπορεί το κεφάλαιο. Μπορεί όμως και οι άνθρωποι.
Σήμερα, περισσότερο από ποτέ, έχουμε παράξει πλούτο. Κατά τη διάρκεια των τελευταίων 200 χρόνων εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι τρέφονται επαρκέστερα, είναι πιο καθαροί και έχουν εκτεταμένη πρόσβαση σε υπηρεσίες υγείας και σε εκπαιδευτικά προγράμματα από ότι πριν.
Το 1820, το 84% του πληθυσμού παγκοσμίως ζούσε σε συνθήκες ακραίας φτώχειας, στις αρχές του 1980 έπεσε στο 44% και στις μέρες μας το ποσοστό βρίσκεται στο 10%.[1]
Μέχρι το 2013, 6 δις ανθρώπων παγκοσμίως (από τα 7 δις στο σύνολο) είχαν στην κατοχή τους κινητό τηλέφωνο, ενώ μόνο 4.5 δις είχαν τουαλέτα.[2]
Από το 1994 μέχρι το 2014 ο αριθμός των ανθρώπων που είχαν πρόσβαση στο διαδίκτυο παγκοσμίως έφτασε από 0,4% το 40,4%.[3]
Σύμφωνα δε με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας η κατάθλιψη, ειδικά στους νέους, θα είναι η νούμερο 1 ασθένεια παγκοσμίως μέχρι το 2030[4].
Γιατί δουλεύουμε όλο και πιο σκληρά από τις αρχές του 1980 και μετά, παρά το γεγονός ότι γινόμαστε πλουσιότεροι;
Γιατί ακόμα υπάρχουν εκατομμύρια ανθρώπων που ζουν σε συνθήκες φτώχειας ενώ είμαστε πλουσιότεροι από ποτέ και – αν θέλουμε – μπορούμε αυτό να το αλλάξουμε και μάλιστα για όλους/ες;
Γιατί να είναι συνδεδεμένο το εισόδημά μας με τη χώρα στην οποία απλά έτυχε να γεννηθούμε; [5]
Η Πρωτομαγιά που ονειρεύομαι θα γιορτάζει την εφαρμογή του Βασικού Καθολικού Εισοδήματος. Ένα δικαίωμα που θα εφαρμοστεί παγκοσμίως χωρίς κανένα κριτήριο παρά μόνο το γεγονός ότι είμαστε άνθρωποι. Μέχρι τότε η Πρωτομαγιά θα είναι απεργία. Όμως το Βασικό Καθολικό Εισόδημα είναι εφικτό και θα βοηθήσει – όπως μέχρι στιγμής δείχνουν οι μελέτες – να υποχωρήσει η κατάθλιψη, η ενδοοικογενειακή βία, οι κακές συνθήκες υγιεινής και να προχωρήσει η εκπαίδευση και η μετεκπαίδευση. Δεν θα ωθήσει απαραίτητα τους ανθρώπους να μην εργάζονται – όπως δείχνουν οι μελέτες – και θα πρέπει η νέα συνθήκη να εξασφαλίζει και θέσεις εργασίας σε όσους/ες επιθυμούν επιπλέον να εργάζονται. Σίγουρα όμως θα μας δώσει αξιοπρέπεια και πίσω τον χρόνο και τη ζωή μας. Δεν θα λύσει όλα τα προβλήματά μας. Θα μας βοηθήσει να τα σκεφτούμε σε διαφορετικές διαστάσεις.
Ακούγεται ουτοπικό; Εκατοντάδες ιστορικοί, οικονομολόγοι, αναλυτές αλλά και πολιτικοί που εφαρμόζουν πιλοτικά ήδη το βασικό εισόδημα, αποδεικνύουν με έρευνες, προγράμματα και βιβλία ότι δεν είναι. Η πρόοδος είναι πάντα «εκτός πραγματικότητας» και ότι είναι εξωπραγματικό, δέχεται συνήθως πυρά και αυστηρή κριτική γιατί παρακινεί στην αλλαγή: συνηθειών, συμπεριφορών, δομών, ενδιαφερόντων, συμφερόντων. Η αλλαγή φοβίζει. Την αλλαγή μην τη φοβάστε.
———
[1] http://piketty.pse.ens.fr/files/BourguignonMorrisson2002.pdf
[2] https://news.un.org/en/story/2013/03/435102-deputy-un-chief-calls-urgent-action-tackle-global-sanitation-crisis
[3] http://www.internetlivestats.com/
[4] http://www.who.int/gho/mortality_burden_disease/life_tables/situation_trends_text/en/
[5] https://www.psichogios.gr/site/Books/show/1003968/oytopia-gia-realistes
