Το έμφυλο χάσμα στην απασχόληση (Μέρος Β)

Οι έμφυλοι ρόλοι και οι πιέσεις στις γυναίκες για τη συμμόρφωση προς τους ρόλους αυτούς , ποικίλλουν μεταξύ των περιοχών, των θρησκειών και των νοικοκυριών. Ένας τρόπος με τον οποίο εκδηλώνεται η πίεση για συμμόρφωση είναι η οικογενειακή κατάσταση. Για παράδειγμα, στις αναπτυγμένες και αναδυόμενες οικονομίες, οι γυναίκες που έχουν σύζυγο ή σύντροφο είναι λιγότερο πιθανό να απασχολούνται σε αμειβόμενη εργασία ή να ψάχνουν ενεργά για εργασία. 

Αυτό μπορεί συχνά να προκύψει από την οικονομική σταθερότητα του εισοδήματος ενός συντρόφου που μπορεί να ενισχύσει το προκατειλημμένο πρότυπο του “άντρα κουβαλητή” σε ορισμένες οικογενειακές καταστάσεις.

Στις αναπτυσσόμενες χώρες ισχύει το αντίστροφο: η οικονομική αναγκαιότητα στην περιοχή δίνει σε όλες τις γυναίκες μηδαμινή εναλλακτική επιλογή από να εργάζονται παρά την οικογενειακή τους κατάσταση.

Παγκοσμίως, τόσο οι γυναίκες όσο και οι άνδρες αναφέρουν ότι το μεγαλύτερο εμπόδιο για τις γυναίκες σε αμειβόμενη εργασία είναι ο αγώνας για την εξισορρόπησή της εργασίας με τις οικογενειακές ευθύνες. Η εργασία όπως η φροντίδα των παιδιών, το καθάρισμα και το μαγείρεμα είναι απαραίτητη για την ευημερία ενός νοικοκυριού – και ως εκ τούτου για την ευημερία των κοινωνιών στο σύνολό τους – αλλά οι γυναίκες είναι αυτές που επωμίζονται ακόμη αυτά τα βάρη, που συχνά παραμένουν αόρατα και υποτιμημένα.

Στις αναπτυσσόμενες και αναδυόμενες οικονομικά χώρες, η έλλειψη ασφαλούς και προσβάσιμης μεταφοράς είναι ο πιο απαιτητικός παράγοντας για το μικρό ποσοστό γυναικών που αναφέρουν πως επηρεάζονται από αυτόν. 

Πολύ συχνά, οι γυναίκες κινδυνεύουν να έρθουν αντιμέτωπες με την παρενόχληση, ακόμη και την σεξουαλική επίθεση στις καθημερινές τους μετακινήσεις.

Σε παγκόσμιο επίπεδο, η έλλειψη προσιτής παιδικής φροντίδας ή μέριμνας για τα μέλη της οικογένειας αποτελεί εμπόδιο για τις γυναίκες, τόσο για όσες αναζητούν εργασία όσο και για όσες εργάζονται σε αμειβόμενη εργασία. 

Για την ακρίβεια, μειώνει τις πιθανότητες συμμετοχής της γυναίκας σε εργασία κατά περίπου 5 ποσοστιαίες μονάδες στις αναπτυσσόμενες χώρες και 4 ποσοστιαίες μονάδες στις ανεπτυγμένες χώρες.