Η Αυστραλιανή Ψυχολογική Εταιρεία ανέφερε ότι θα εξετάσει την ανάπτυξη νέων κατευθυντήριων γραμμών για τους ψυχολόγους που εργάζονται με αγόρια και άνδρες, έπειτα από την ανακοίνωση της Αμερικανικής Ψυχολογικής Εταιρείας (APA) που ανέπτυξε τις δικές της κατευθυντήριες γραμμές.
Οι κατευθυντήριες γραμμές της Αμερικανικής Ψυχολογικής Εταιρείας, οι οποίες αναφέρουν ότι «η παραδοσιακή αρρενωπότητα έχει αποδειχθεί πώς περιορίζει την ψυχολογική ανάπτυξη των ανδρών … και επηρεάζει αρνητικά την ψυχική τους υγεία», σχεδιάστηκαν έτσι ώστε να παρέχουν στους ψυχολόγους μια «ερευνητικά τεκμηριωμένη προσέγγιση» για την αντιμετώπιση των ιδιαίτερων αναγκών των αγοριών και των ανδρών.
Όπως ανέφερε η ίδια η APA “Οι κατευθυντήριες γραμμές υποστηρίζουν την ενθάρρυνση των θετικών πτυχών της “παραδοσιακής αρρενωπότητας”, όπως το θάρρος και την ηγεσία, και την απόρριψη χαρακτηριστικών όπως η βία και ο σεξισμός, σημειώνοντας ότι η μεγάλη πλειονότητα των ανδρών δεν είναι βίαιοι“.
“Τα χαρακτηριστικά της αποκαλούμενης «παραδοσιακής αρρενωπότητας», όπως η καταπίεση των συναισθημάτων και η απόκρυψη του ψυχικού πόνου, συχνά ξεκινούν νωρίς στη ζωή και έχουν συνδεθεί με μικρότερη προθυμία των αγοριών και των ανδρών να αναζητήσουν βοήθεια, μεγαλύτερη ανάληψη ρίσκου και επιθετικότητα – ενδεχομένως βλάπτοντας τον εαυτό τους και εκείνους με τους οποίους αλληλεπιδρούν. “
Η Ros Knight, η πρόεδρος της Αυστραλιανής Ψυχολογικής Εταιρείας, δήλωσε ότι η APS είχε επισημάνει την «σιωπηλή κρίση στην ψυχική υγεία των ανδρών» από το 2012.
«Αυτό που κάναμε ήταν να αντιμετωπίσουμε το ζήτημα μέσω κατευθυντήριων γραμμών δεοντολογίας – έτσι ώστε οι ψυχολόγοι να γνωρίζουν όσα πρέπει όταν θεραπεύουν άνδρες», είπε η κ. Knight.
“Αλλά έχουμε πλέον τη δυνατότητα να εξετάσουμε εάν θα ήταν σκόπιμο να αναπτύξουμε συγκεκριμένες κατευθυντήριες οδηγίες για τα αγόρια και τους άνδρες. Νομίζω, όμως, καθώς η Αμερικανική Ψυχολογική Εταιρεία έφερε το θέμα στο προσκήνιο, θα σκεφτούμε να το υλοποιήσουμε εντός του 2019. “
Έμφυλη Προσέγγιση
Ενώ οι κατευθυντήριες γραμμές της APA κυκλοφόρησαν τον Αύγουστο του περασμένου έτους, συγκέντρωσαν την ευρεία προσοχή τον Ιανουάριο του 2019, όταν η APA δημοσίευσε ένα άρθρο σχετικά με τις κατευθυντήριες γραμμές.
Το άρθρο πυροδότησε αντιπαραθέσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και προσέλκυσε αρνητικά σχόλια από τα συντηρητικά αμερικανικά μέσα ενημέρωσης.
Ο οργανισμός υγείας είχε εκδώσει αρκετές κατευθυντήριες γραμμές στο παρελθόν για τους ψυχολόγους που εργάζονται με άτομα που ανήκουν σε ορισμένες ομάδες, συμπεριλαμβανομένων των μελών φυλετικών και εθνοτικών μειονοτήτων, της κοινότητας LGBTI και των γυναικών και των κοριτσιών.
Όμως, για τα αγόρια και τους άνδρες, που ιστορικά θεωρούνταν ο κανόνας στην ψυχολογική πρακτική, δεν υπήρχαν τέτοιες οδηγίες.
Ο επικεφαλής συγγραφέας Fredric Rabinowitz, ψυχολόγος στο Πανεπιστήμιο Redlands, δήλωσε ότι οι κατευθυντήριες γραμμές είχαν σκοπό να βοηθήσουν τα αγόρια και τους άνδρες να ζουν μια ευτυχισμένη και υγιή ζωή.
“Βλέπουμε ότι οι άνδρες σημειώνουν υψηλότερα ποσοστά αυτοκτονίας, αναπτύσσουν περισσότερες καρδιαγγειακές παθήσεις και είναι πιο απομονωμένοι καθώς γερνούν”, δήλωσε στους The New York Times.
Ο Michael Flood, ερευνητής του Πανεπιστημίου Τεχνολογίας του Queensland, ο οποίος ειδικεύεται στο φύλο και την πρόληψη της βίας, δήλωσε ότι οι κατευθυντήριες γραμμές ήρθαν “καθυστερημένες”.
“Γνωρίζουμε εδώ και πολύ καιρό, πιθανώς εδώ και 40 χρόνια, πώς οι κανόνες της αρρενωπότητας διαμορφώνουν τη συμπεριφορά των αγοριών και των ανδρών, συμπεριλαμβανομένων ανθυγιεινών και αρνητικών τρόπων”, δήλωσε ο αναπληρωτής καθηγητής Flood.
“Εδώ και τέσσερις δεκαετίες έχουν υλοποιηθεί έρευνες που δείχνουν ότι η συμμόρφωση με την παραδοσιακή αρρενωπότητα συνδέεται με την κακή υγεία μεταξύ των ανδρών, με υψηλά επίπεδα αυτοκτονικών σκέψεων και συμπεριφορών, με προβληματικές σχέσεις και γονεϊκότητα και την εμπλοκή σε βία κατά των γυναικών και άλλων ανδρών”.
Ο αναπληρωτής καθηγητής Flood δήλωσε ότι από τα μέσα της δεκαετίας του 1990 υπήρξε ολοένα και μεγαλύτερη αναγνώριση στους τομείς της ψυχολογίας και της κοινωνικής εργασίας, πώς απαιτείται μια “προσέγγιση ευαισθητοποιημένη ως προς τη διάσταση του φύλου” για την υγεία των ανδρών.
“Αυτό ξεκίνησε με την αναγνώριση ότι η ζωή των γυναικών καθορίζεται με βάση το φύλο – η υγεία και η ευημερία των γυναικών διαμορφώνονται από στερεότυπα και κανόνες σχετικά με το τι σημαίνει να είσαι γυναίκα”, δήλωσε.
“Ωστόσο, χρειάστηκε αρκετός χρόνος για να αξιοποιηθεί η ίδια προσέγγιση και στους άνδρες, με την αναγνώριση ότι και οι ζωές των ανδρών εμφυλοποιούνται.”
Οι άντρες είναι λιγότερο πρόθυμοι να αναζητήσουν βοήθεια
Σύμφωνα με τις κατευθυντήριες γραμμές, διάφοροι παράγοντες επηρεάζουν τον τρόπο με τον οποίο οι άνδρες κατασκευάζουν ιδέες σχετικά με την αρρενωπότητα, συμπεριλαμβανομένης της φυλής, της εθνικότητας, της ηλικίας και της κοινωνικοοικονομικής κατάστασης.
“Αν και υπάρχουν διαφορές στις ιδεολογίες της αρρενωπότητας, υπάρχει ένας ιδιαίτερος σχηματισμός προτύπων που έχουν επηρεάσει τα μεγάλα τμήματα του αντρικού πληθυσμού, όπως: “κατά της θηλυκότητας”, ροπή προς τα επιτεύγματα, την αποφυγή εμφάνισης αδυναμίας, την περιπέτεια, τον κίνδυνο και τη βία”, αναφέρουν οι κατευθυντήριες γραμμές.
Αυτές οι πολιτισμικές επιταγές, σύμφωνα με την APA, έχουν οδηγήσει στην υπέρμετρη εκπροσώπηση των αγοριών και των ανδρών σε μια πλειάδα ψυχολογικών και κοινωνικών προβλημάτων, και αυτό εν μέρει επειδή είναι λιγότερο πρόθυμοι να ζητήσουν βοήθεια.
“Οι έρευνες δείχνουν ότι τα αγόρια και οι άνδρες βρίσκονται σε δυσανάλογο κίνδυνο για προβλήματα συμπεριφοράς στο σχολείο, μαθησιακές δυσκολίες, προβλήματα υγείας και άλλα ζητήματα ποιότητας ζωής”, έγραψε η APA.
Στην Αυστραλία, οι άνδρες έχουν περισσότερα ατυχήματα, είναι πιο πιθανό να αυτοκτονήσουν και είναι περισσότερο επιρρεπείς σε χρόνιες παθήσεις που σχετίζονται με τον τρόπο ζωής παρά οι γυναίκες και τα κορίτσια ίδιας ηλικίας.
Η Andrea Fogarty, ερευνήτρια στο Ινστιτούτο Black Dog, δήλωσε ότι οι πολιτισμικές προσδοκίες προς τους άνδρες να είναι «σκληροί» και [συναισθηματικά] στωικοί, σημαίνει ότι πολλοί άνδρες αποφεύγουν να ζητήσουν βοήθεια.
Μια έρευνα του Black Dog Institute για το 2014 έδειξε ότι «οι αντιλήψεις για την αρρενωπότητα» ήταν ένας από τους τέσσερις παράγοντες – παράλληλα με το έντονο άγχος, την καταθλιπτική διάθεση και τις αναποτελεσματικές στρατηγικές αντιμετώπισης – που αύξησαν τον κίνδυνο αυτοκτονικής συμπεριφοράς στους άντρες.
Ομοίως, μια μελέτη του 2016 από το Πανεπιστήμιο της Μελβούρνης βρήκε ότι οι άντρες που ταυτίζονταν έντονα με το να είναι αυτάρκεις ήταν πολύ πιο πιθανό να έχουν βιώσει αυτοκτονικές σκέψεις.
“Εκτός από την αυτάρκεια, οι άνδρες στη μελέτη μας δεν ήθελαν να θεωρηθούν βάρος για τις οικογένειές τους και τα υποστηρικτικά δίκτυα… γεγονός που συχνά τους απομάκρυνε περισσότερο”, δήλωσε η Δρ Fogarty.
“Αυτός μπορεί να είναι ένας τρόπος προσωρινής αντιμετώπισης της θλίψης … αλλά μακροπρόθεσμα, δεν είναι ωφέλιμος. Η ψυχική δυσχέρεια αντιμετωπίζεται με τη χρήση αλκοόλ και ουσιών, με απόσυρση και απομόνωση, και μερικές φορές με επιθετικότητα. “
Αυτό αποτελεί μέρος της αιτίας για το ότι υπάρχει χαμηλότερη συχνότητα διαταραχών της διάθεσης μεταξύ των νέων αντρών, αλλά σχετικώς υψηλότερα ποσοστά αυτοκτονιών – δεν διαγιγνώσκονται σωστά, σύμφωνα με έκθεση του Orygen, του Εθνικού Κέντρου Αριστείας στη Ψυχική Υγεία των Νέων.
Η επιρροή της παραδοσιακής αρρενωπότητας στις διαπροσωπικές σχέσεις
Εκτός από την εξέταση των επιπτώσεων της παραδοσιακής αρρενωπότητας στην ψυχική υγεία των ανδρών, οι κατευθυντήριες γραμμές της APA ενθαρρύνουν επίσης τους ψυχολόγους να επικεντρωθούν στο πώς οι ιδέες για την αρρενωπότητα μπορούν να επηρεάσουν τις διαπροσωπικές σχέσεις των ανδρών.
“Αν κοινωνικοποιήσουμε τα αγόρια και τους άνδρες ώστε να αποφεύγουν την ευαλωτότητα, να είναι στωικοί, δυνατοί και να αποφύγουν να δείξουν αδυναμία ή εξάρτηση … αυτό καταλήγει να επηρεάζει τις φιλίες των ανδρών, τις διαπροσωπικές και σεξουαλικές τους σχέσεις και τον γονεϊκό τους ρόλο” ανέφερε ο αναπληρωτής καθηγητής Flood.
Ο καθηγητής ανέφερε επίσης ότι ενώ ήταν σημαντικό να αναγνωρίσουμε πώς η παραδοσιακή αρρενωπότητα μπορεί να είναι «περιοριστική για τους άνδρες», ήταν επίσης σημαντικό να μιλήσουμε για το πώς μπορεί να είναι επιβλαβής, ή μάλιστα θανατηφόρα, για τις γυναίκες.
“Υπάρχει ένας πολύ καλά εδραιωμένος σύνδεσμος μεταξύ της παραδοσιακής αρρενωπότητας και της χρήσης βίας από τους άνδρες, είτε πρόκειται για ενδοοικογενειακή βία, σεξουαλική βία είτε για βία κατά άλλων ανδρών. Δεν είναι ο μόνος παράγοντας που διαμορφώνει τη χρήση βίας από τους άνδρες … και δεν είναι απλώς ένα είδος παραδοσιακού κανόνα αρρενωπότητας. Πρέπει λοιπόν να δούμε ποια τμήματα της παραδοσιακής αρρενωπότητας διακυβεύονται”.
“Οι κατευθυντήριες γραμμές δεν αποτελούν επίθεση στους άντρες”
Ορισμένες αρνητικές απoκρίσεις στις κατευθυντήριες γραμμές, ανέφεραν ότι η παραδοσιακή αρρενωπότητα παρουσιάζεται ως κάτι φοβερά αρνητικό.
“Δεν πρόκειται για επίθεση στους άνδρες. Είναι επίθεση σε μια συγκεκριμένη σειρά ιδεωδών για το πώς να είναι κανείς άνδρας – ένα σύνολο ιδανικών που είναι πραγματικά πολύ επιβλαβή για τους ίδιους τους άνδρες”, ανάφερε ο Αναπληρωτής Καθηγητής Flood. “Αυτό που έχει επικριθεί είναι μια ιδιαίτερη εκδοχή της αρρενωπότητας, που βασίζεται στο σεξισμό, την αυστηρή ομοφοβία και την περιορισμένη [συναισθηματική] στωικότητα.”
Ο Zac Seidler, ψυχολόγος που ειδικεύεται στη θεραπεία των αγοριών και των ανδρών, δήλωσε ότι δεν υιοθετήθηκε ποτέ η ιδέα ότι η παραδοσιακή αρρενωπότητα είναι «θεμελιωδώς επικίνδυνη» και πώς οι κατευθυντήριες γραμμές δεν υποδηλώνουν αυτό.
Ο υποψήφιος διδάκτορας Seidler, στο Πανεπιστήμιο του Σίδνεϊ, ανέφερε ότι όσον αφορά την ψυχική υγεία των ανδρών, η προσποίηση ότι τα αγόρια και οι άνδρες δεν «κοινωνικοποιούνται με ορισμένους τρόπους» αποτελεί «έναν επικίνδυνο δρόμο προς το μέλλον».
“Νομίζω πώς οι άνθρωποι εθελοτυφλούν όταν σκέφτονται ότι αυτά τα πράγματα δεν συμβαίνουν πια”, είπε. “Γνωρίζουμε πώς αυτά τα παραδοσιακά πρότυπα εξαλείφονται σιγά σιγά, αλλά όλοι εμφανίζουν “σημεία” από αυτά – συμπεριλαμβανομένου κι εμού. “
“Είναι κρίμα που οι κατευθυντήριες γραμμές έχουν παρανοηθεί, αλλά αν μη τι άλλο, το γεγονός πώς δημοσιεύτηκαν σημαίνει πώς κατευθυνόμαστε προς τη σωστή κατεύθυνση, κατανοώντας ότι η αρρενωπότητα και το φύλο συνολικότερα αποτελούν μια πολιτισμική ικανότητα που όλοι οι ψυχολόγοι πρέπει να κατανοήσουν “, δήλωσε ο κ. Seidler.
Πηγή: abc.net.au
Απόδοση/Επιμέλεια: Τομπέα Ελένη
socialpolicy.gr
