Η ψηφιακή οικονομία μετασχηματίζει τον κόσμο της εργασίας. Κατά την τελευταία δεκαετία, η επέκταση της ευρυζωνικής συνδεσιμότητας, του cloud computing και των δεδομένων οδήγησε στον πολλαπλασιασμό των ψηφιακών πλατφορμών, οι οποίες έχουν διεισδύσει σε διάφορους τομείς της οικονομίας και των κοινωνιών.
Από τις αρχές του 2020, οι συνέπειες της πανδημίας COVID-19 οδήγησαν σε ρυθμίσεις εργασίας εξ’ αποστάσεως και επέτρεψαν τη συνέχιση πολλών επιχειρηματικών δραστηριοτήτων, ενισχύοντας περαιτέρω την ανάπτυξη και τον αντίκτυπο της ψηφιακής οικονομίας. Η κρίση κατέστησε επίσης φανερό και επιδείνωσε το αυξανόμενο ψηφιακό χάσμα εντός, μεταξύ χωρών και μεταξύ ανεπτυγμένων και αναπτυσσόμενων χωρών, ιδίως όσον αφορά τη διαθεσιμότητα, την οικονομική προσιτότητα και τη χρήση πληροφοριών ΤΠΕ και την πρόσβαση στο Διαδίκτυο, εντείνοντας ακόμη περισσότερο τις υφιστάμενες ανισότητες.
Ενώ οι ψηφιακές πλατφόρμες εργασίας παρέχουν στους εργαζόμενους ευκαιρίες και οφέλη που δημιουργούν εισόδημα από ευέλικτες εργασιακές ρυθμίσεις, συμπεριλαμβανομένων των γυναικών, των ατόμων με αναπηρία, των νέων και των μεταναστών εργαζομένων, παρουσιάζουν επίσης ορισμένες προκλήσεις. Για τους εργαζόμενους, αυτές σχετίζονται με την κανονικότητα της εργασίας και το εισόδημα, τα δικαιώματά τους σε δίκαιες συνθήκες εργασίας, την κοινωνική προστασία και το επαρκές βιοτικό επίπεδο, την αξιοποίηση δεξιοτήτων και το δικαίωμα σχηματισμού ή συμμετοχής σε συνδικάτα.
Αλγοριθμικές πρακτικές παρακολούθησης, σε ορισμένες περιπτώσεις που αυξάνουν την επιτήρηση στην εργασία, αποτελούν επίσης πηγή αυξανόμενης ανησυχίας. Οι συνέπειες της πανδημίας COVID-19 αποκαλύπτουν τους κινδύνους και τις ανισότητες που βιώνουν οι εργαζόμενοι που συμμετέχουν σε πλατφόρμες που βασίζονται στην τοποθεσία.
Για τις παραδοσιακές επιχειρήσεις, οι προκλήσεις περιλαμβάνουν τον αθέμιτο ανταγωνισμό από τις πλατφόρμες, ορισμένες από τις οποίες δεν υπόκεινται σε συμβατική φορολογία και άλλες υποχρεώσεις λόγω της νέας τους φύσης, συμπεριλαμβανομένου του εργατικού δυναμικού τους.
Μια άλλη πρόκληση για τις παραδοσιακές επιχειρήσεις είναι το ποσό χρηματοδότησης που απαιτείται για τη συνεχή προσαρμογή σε ψηφιακούς μετασχηματισμούς, ειδικά για τις μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις, και την ανεπαρκή διαθεσιμότητα αξιόπιστης ψηφιακής υποδομής, στον παγκόσμιο Νότο.
Οι κανονιστικές αποκρίσεις από πολλές χώρες έχουν αρχίσει να αντιμετωπίζουν ορισμένα από τα ζητήματα που σχετίζονται με τις συνθήκες εργασίας σε ψηφιακές πλατφόρμες εργασίας. Ωστόσο, υπάρχει ανάγκη για διεθνή πολιτικό διάλογο και συντονισμό, καθώς οι ψηφιακές πλατφόρμες εργασίας λειτουργούν σε πολλές δικαιοδοσίες. Η προώθηση του εθνικού, περιφερειακού και διεθνούς πολιτικού διαλόγου και συντονισμού των εμπλεκόμενων φορέων είναι επίσης ζωτικής σημασίας για τη διασφάλιση της κανονιστικής συμμόρφωσης και της εφαρμογής των καθολικών προτύπων εργασίας, δεδομένης της ποικιλομορφίας των αποκρίσεων από χώρες και εταιρείες πλατφόρμας.
Φέτος, ο εορτασμός της Παγκόσμιας Ημέρας Κοινωνικής Δικαιοσύνης στηρίζει τις προσπάθειες της διεθνούς κοινότητας να αναζητήσει λύσεις για την επίτευξη της βιώσιμης ανάπτυξης, την εξάλειψη της φτώχειας, την προώθηση της πλήρους απασχόλησης και της αξιοπρεπούς εργασίας, την καθολική κοινωνική προστασία, την ισότητα των φύλων και την πρόσβαση στην κοινωνική ευημερία και την δικαιοσύνη για όλους. Κατά συνέπεια, στοχεύει στην προώθηση του διαλόγου με τα κράτη μέλη και τα σχετικά θεσμικά όργανα του ΟΗΕ και άλλους ενδιαφερόμενους για δράσεις που απαιτούνται για την υπέρβαση του ψηφιακού χάσματος, την παροχή ευκαιριών αξιοπρεπούς εργασίας και την προστασία της εργασίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη σύγχρονη εποχή των ψηφιακών τεχνολογιών.
Πηγή: un.org
Απόδοση/Επιμέλεια: Τομπέα Ελένη
socialpolicy.gr
