Για την ημέρα: Καθιερώθηκε το 2004 προκειμένου να στρέψει την προσοχή στη βία και τις διακρίσεις που βιώνουν λεσβίες, ομοφυλόφιλοι, αμφιφυλόφιλοι, τρανς και ίντερσεξ άτομα, καθώς και όλοι οι άνθρωποι των οποίων οι σεξουαλικότητες ή οι ταυτότητες δεν γίνονται αποδεκτές.
Ειδικά η ημερομηνία-ορόσημο της 17ης Μαΐου σηματοδοτεί την απόφαση του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας το 1990 να σταματήσει να χαρακτηρίζει την ομοφυλοφιλία ως «ψυχική διαταραχή».
Αν και έχουν περάσει 31 χρόνια από τότε, και έχουν δοθεί διεθνώς μεγάλοι αγώνες για την αναγνώριση ίσων δικαιωμάτων, η κατάσταση που αντιμετωπίζουν τα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα παραμένει ανησυχητική: Οι ταυτότητες φύλου και οι σεξουαλικοί προσανατολισμοί συνεχίζουν να γίνονται πρωταρχικοί παράγοντες διακρίσεων και βίαιων συμπεριφορών, ενώ μεταξύ των πολύ σοβαρών συνεπειών της πανδημίας του COVID-19 είναι η αύξηση της ευαλωτότητας των ΛΟΑΤKI+ ατόμων.
Σύμφωνα με στοιχεία της Διεθνούς Αμνηστίας και άλλων οργανισμών, πολλά ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα βιώνουν το στίγμα με ολοένα εντεινόμενο τρόπο κατά την περίοδο της πανδημίας, ενώ παράλληλα αντιμετωπίζουν και νέα εμπόδια όταν αναζητούν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Επιπλέον, υπάρχουν αναφορές ότι η αστυνομία κάνει κατάχρηση των οδηγιών για τον COVID-19, στοχοποιώντας ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα και οργανώσεις.
Σε έρευνα του Οργανισμού Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ε.Ε. παρατηρείται ότι, σε αντίθεση με το παρελθόν, τα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα εκφράζουν πιο ανοιχτά την ταυτότητά τους. Όμως, το επίπεδο του φόβου, της βίας και των διακρίσεων στην κοινωνία εξακολουθεί να είναι υψηλό.
Η ανάγκη να βελτιωθεί η κοινωνική αποδοχή των ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων και να καταπολεμηθούν οι διακρίσεις είναι άμεση και επιτακτική, αλλά μπορεί να επιτευχθεί μόνο με τη διασφάλιση της ορατότητας, του σεβασμού και ίσων δικαιωμάτων. Το δικαίωμα στον γάμο είναι ένα από αυτά και, με εξαίρεση το σύμφωνο συμβίωσης, παραμένει ανικανοποίητο, όπως και η εξασφάλιση της πρόσβασης σε ιατρικές υπηρεσίες συμπεριλαμβανομένης της κάλυψης ορμονικών θεραπειών κ.ά., η παροχή προστασίας σε άτομα που βρίσκονται σε εχθρικά περιβάλλοντα καθώς και η παροχή ψυχοκοινωνικής στήριξης, αλλά και η κατοχύρωση ίσων δικαιωμάτων σε χώρους εργασίας και ο τερματισμός του στιγματισμού.
Είμαστε μαζί, έχουμε τα ίδια δικαιώματα!
Πηγή: Διεθνής Αμνηστία Ελληνικό Τμήμα | Facebook Page