Στο πλαίσιο του περυσινού εορτασμού της Παγκόσμιας Ημέρας Ευαισθητοποίησης για την Κακοποίηση των Ηλικιωμένων, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας σε συνεργασία με το Τμήμα Οικονομικών και Κοινωνικών Υποθέσεων του ΟΗΕ (UN DESA), το Γραφείο του Ύπατου Αρμοστή των Ηνωμένων Εθνών για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα (OHCHR), το Ταμείο των Ηνωμένων Εθνών για τον Πληθυσμό (UNFPA), το UN Women με την υποστήριξη του Διεθνούς Δικτύου για την Πρόληψη της Κακοποίησης των Ηλικιωμένων (INPEA), δημοσίευσε την έκθεση «Αντιμετώπιση της Κακοποίησης των Ηλικιωμένων: Πέντε Προτεραιότητες για τη Δεκαετία του ΟΗΕ για την Υγιή Γήρανση 2021–2030».
Η έκθεση περιγράφει τις βασικές προτεραιότητες για την πρόληψη και την αντιμετώπιση της κακοποίησης των ηλικιωμένων και, ως εκ τούτου, συμβάλλει στη βελτίωση της υγείας, της ευημερίας και της αξιοπρέπειάς τους. Φέτος, ο εορτασμός θα παράσχει επικαιροποίηση αναφορικά με την εφαρμογή των προτεραιοτήτων.
Ενόψει του ορόσημου της 75ης επετείου της Οικουμενικής Διακήρυξης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (UDHR), ο φετινός εορτασμός της Παγκόσμιας Ημέρας Ευαισθητοποίησης για την Κακοποίηση των Ηλικιωμένων, θα συνδεθεί επίσης με την ετήσια εκστρατεία για την προώθηση και την αναγνώριση της 75ης επετείου. Καθώς ο μήνας Ιούνιος της εκστρατείας θα επικεντρωθεί στην προβολή της Οικουμενικής Διακήρυξης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και στην ευαισθητοποίηση της σχετικά με την κληρονομιά, τη συνάφεια και τον ακτιβισμό σε σχέση με τα δικαιώματα των γυναικών, το θέμα του εορτασμού της Παγκόσμιας Ημέρας για το 2023 έχει τίτλο “Κλείνοντας τον Κύκλο: Αντιμετωπίζοντας τη βία με βάση το φύλο (GBV) στις μεγαλύτερες ηλικίες – Αντιμετώπιση με βάση την πολιτική, το δίκαιο και τις ερευνητικά τεκμηριωμένες αποκρίσεις”.
Αντιμετωπίζοντας την κακοποίηση ηλικιωμένων ατόμων
Μεταξύ 2019 και 2030, ο αριθμός των ατόμων ηλικίας 60 ετών και άνω προβλέπεται να αυξηθεί κατά 38%, από 1 δισεκατομμύριο σε 1,4 δισεκατομμύρια, ξεπερνώντας παγκοσμίως τη νεολαία, και αυτή η αύξηση θα είναι η μεγαλύτερη και ταχύτερη στον αναπτυσσόμενο κόσμο, αναγνωρίζοντας ότι πρέπει να δοθεί μεγαλύτερη προσοχή στις συγκεκριμένες προκλήσεις που επηρεάζουν τους ηλικιωμένους, μεταξύ άλλων και στο πεδίο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Η κακοποίηση ηλικιωμένων είναι ένα πρόβλημα που υφίσταται τόσο στις αναπτυσσόμενες όσο και στις ανεπτυγμένες χώρες, αλλά συνήθως δεν καταγράφεται και είναι υποεκτιμημένη παγκοσμίως. Οι δείκτες επιπολασμού ή οι εκτιμήσεις υφίστανται μόνο σε επιλεγμένες ανεπτυγμένες χώρες — που κυμαίνονται από 1% έως 10%. Αν και η έκταση της κακομεταχείρισης των ηλικιωμένων είναι άγνωστη, η κοινωνική και ηθική σημασία της είναι προφανής. Ως εκ τούτου, απαιτεί μια παγκόσμια πολύπλευρη αντιμετώπιση, η οποία θα πρέπει να επικεντρώνεται στην προστασία των δικαιωμάτων των ηλικιωμένων.
Οι προσεγγίσεις για τον καθορισμό, τον εντοπισμό και την αντιμετώπιση της κακοποίησης των ηλικιωμένων πρέπει να τοποθετηθούν σε ένα πολιτιστικό πλαίσιο και να εξεταστούν παράλληλα με πολιτισμικά συγκεκριμένους παράγοντες κινδύνου. Για παράδειγμα, σε ορισμένες παραδοσιακές κοινωνίες, οι ηλικιωμένες χήρες υποβάλλονται σε καταναγκαστικούς γάμους, ενώ σε άλλες, οι απομονωμένες ηλικιωμένες γυναίκες κατηγορούνται για μαγεία. Από την κοινωνική οπτική και την οπτική της υγείας, εάν η πρωτοβάθμια υγειονομική περίθαλψη όσο και οι τομείς των κοινωνικών υπηρεσιών δεν εξοπλιστούν σωστά για να εντοπίζουν και να αντιμετωπίζουν το πρόβλημα, η κακοποίηση των ηλικιωμένων θα συνεχίσει να είναι ανεπαρκώς διακριβωμένη και να παραβλέπεται.
Μετάφραση/Απόδοση: Τομπέα Ελένη
un.org
[irp posts=”123351″ ]
