Το παρόν κείμενο εργασίας αποσκοπεί στο να ανοίξει τη συζήτηση για τον συνδικαλισμό και ειδικότερα τον συνδικαλισμό εργοδοτών και αυτοαπασχολούμενων σε έναν συγκεκριμένο τύπο κοινωνιών, τις (ύστερες) νεωτερικές. Πρόκειται για κοινωνίες που παρά τα οικονομικά, περιβαλλοντικά, θεσμικά και ψυχολογικά αδιέξοδα, δεν μπορούν πλέον να σταθεροποιηθούν παρά μόνο δυναμικά, κλιμακώνοντας δηλαδή συνεχώς την υλική ανάπτυξη, την τεχνολογική-πολιτισμική επιτάχυνση και την καινοτομία. Στόχος της μελέτης είναι να τοποθετηθεί γύρω από το εξής κομβικό ερώτημα: Ποιος τύπος συνδικαλισμού θα ήταν ικανός να προωθήσει εναλλακτικές σε αυτήν την αμείλικτη λογική της δυναμικοποίησης;
Στο πρώτο κεφάλαιο της μελέτης, ο ερευνητής του ΙΚΕ/ΕΚΚΕ Γιώργος Μπιθυμήτρης αντλεί συστηματικά από την σύγχρονη κοινωνική θεωρία για να προσδιορίσει την ιδιαίτερη κοινωνική λογική της ύστερης νεωτερικότητας και τα δομικά της στοιχεία, με έμφαση στις συνέπειες της δυναμικής σταθεροποίησης, ειδικά για τις λαϊκές τάξεις. Στο δεύτερο κεφάλαιο, επιχειρεί να διαβάσει ορισμένες κεντρικές τάσεις κοινωνικής και πολιτισμικής μεταβολής στην Ελλάδα των τελευταίων τριάντα χρόνων μέσα από το πρίσμα της παραπάνω συζήτησης. Στο τελευταίο κεφάλαιο, εξετάζεται κριτικά η σχέση του σύγχρονου συνδικαλισμού με τον ακραίο καπιταλισμό της κλιμάκωσης, ενώ επιχειρείται το σχεδίασμα ενός συνδικαλισμού διαφορετικού τύπου που θα έχει στο επίκεντρό του τον άνθρωπο-δημιουργό.
ΙΜΕ ΓΣΕΒΕΕ – ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ – ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 2024
Discover more from socialpolicy.gr
Subscribe to get the latest posts sent to your email.
