Η παρούσα έρευνα εστιάζει στα δημοσιεύματα / ειδήσεις των τελευταίων 18 ετών συνολικά από τα έντυπα ‘Athens Voice’ και ‘Lifo’, τα οποία επιλέχθηκαν εξαιτίας της ευρείας διάδοσής τους, αλλά και της θεματολογίας τους, αλλά και για το κύριο συστατικό τους στοιχείο / χαρακτηριστικό της ‘urban’ κουλτούρας που γεννήθηκε με αυτές κατά την πρώτη έκδοσή τους, διανεμημένες ελεύθερα χωρίς κόστος, για τους κατοίκους του “κέντρου” των μεγάλων πόλεων (κυρίως, Αθήνας, Πάτρας, Θεσσαλονίκης).
Αποτελούν ‘mainstream’ μέσα ενημέρωσης, τα οποία έχουν επιτύχει την πολύ ευρεία διάδοσή τους, να απευθύνονται σε ένα κοινό πιο νεανικό και «εναλλακτικό». Σήμερα, ωστόσο, η νέα στροφή αυτού του είδους της Δημοσιογραφίας της Πόλης, είναι η “Δημοσιογραφία Κινητού” χωρίς απαραίτητα να προέρχεται από επαγγελματίες δημοσιογράφους της πόλης αλλά από το κοινό τους: η πληροφορία μεταδίδεται σε live μετάδοση / κοινοποιείται ακόμη και σε σχόλιο στα New Media και δη τα social media μέσω κινητού τηλεφώνου κι αυτό σήμερα συγκροτεί και συγκροτείται από την έννοια της “είδησης”.
Ως προς το project και ό,τι το αφορά, αυτή η έρευνα των δύο εκ των πιο σύγχρονων μέσων από τα Μ.Μ.Ε., η βασική υπόθεση εργασίας, είναι η ελάχιστη ή και καθόλου χρήση του όρου ‘street art’ στον δημόσιο λόγο και η εσφαλμένη αντικατάστασή του με τον όρο ‘graffiti’ και αντιστρόφως με κύρια έμφαση την καταλληλότητα και την ορθή χρήση του πρώτου όρου συνδυαστικά με τις φωτογραφίες και το ακριβές ή μη περιεχόμενο και απεικόνιση αυτού, που αποδίδουν τους τίτλους ειδήσεων που την αφορούν. Σε αυτήν την βάση, λοιπόν, θα επιχειρηθεί να ανιχνευθεί η συνειδητή ή όχι χρήση των εκάστοτε όρων, καθώς και η εκούσια ή ακούσια επιλογή τους από τους συντάκτες δημοσιογράφους των συγκεκριμένων “εφημερίδων της πόλης” που (απ)ασχολούνται μονίμως με αυτά τα ρεύματα και κινήματα.
Η διερεύνηση του τρόπου παραγωγής της γνώσης είναι, επίσης, μια σημαντική πτυχή αυτής της έρευνας και είναι αυτή που ενδιαφέρει το project, μέσω της Όρασης και του Λόγου, με δεδομένο ότι αυτή παράγεται ή κατασκευάζεται από τα κοινωνικά υποκείμενα – δημοσιογράφοι, μέσω των επιδράσεων των γενικότερων κοινωνικών χαρακτηριστικών που εκτυλίσσονται εντός του πλαισίου που τα άτομα δραστηριοποιούνται (δημοσιογράφοι – καλλιτέχνες – graffiti writers;). Θα παρατηρηθεί, επομένως, πως δημιουργείται μια διαμεσολάβηση ανάμεσα στο νόημα και τη γνώση στην ελληνική κοινωνία.
Μπορείτε να κατεβάσετε το Α’ Μέρος: Η Έρευνα σε αρχείο μορφής pdf εδώ
[irp posts=”103645″ ]
