Ποινική δίωξη άσκησε η εισαγγελία Μυτιλήνης στους αιτούντες άσυλο που εισήλθαν στην Ελλάδα μέσω Λέσβου στο διάστημα μεταξύ 1ης Μαρτίου και 1ης Απριλίου 2020, όσο δηλαδή η ελληνική κυβέρνηση είχε αναστείλει την υποβολή νέων αιτήσεων κατά πρωτοφανή παράβαση του διεθνούς και του ευρωπαϊκό δικαίου.
Με φόντο τις σφοδρές αντιδράσεις κομμάτων, συνδικάτων και φορέων ξεκινά σήμερα, Τετάρτη 1/7, να συζητείται στην Επιτροπή Δημόσιας Τάξης και Δικαιοσύνης της Βουλής, το σχέδιο νόμου του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη για τις “Δημόσιες υπαίθριες συναθροίσεις”.
Η οδηγία, η οποία απαγορεύει τις διακρίσεις λόγω φυλετικής και εθνοτικής καταγωγής, αποτελεί έναν από τους θεμέλιους λίθους των προσπαθειών της ΕΕ για την καταπολέμηση των διακρίσεων στην Ευρώπη.
Το Generation 2.0 RED, μέσα από την καθημερινή επαφή με τον μεταναστευτικό πληθυσμό και τις επαφές με φορείς και δημόσιες υπηρεσίες, έχει εντοπίσει μια σειρά από κατεπείγοντα ζητήματα, άμεση συνέπεια των προληπτικών μέτρων κατά της διάδοσης του κορονοϊού (covid-19), που έλαβε το Υπουργείο Μετανάστευσης και Ασύλου, στο διάστημα από 11 Μαρτίου 2020 έως και 24 Απριλίου 2020.
Οι μαθητές και οι μαθήτριες θα στερηθούν διδακτικών μεθοδολογιών που κατεξοχήν αξιοποιούνται στη διδασκαλία των μαθημάτων των Κοινωνικών Επιστημών σύμφωνα με τα Αναλυτικά Προγράμματα Σπουδών τους. Πρόκειται για σύγχρονες διδακτικές μεθοδολογίες και τεχνικές όπως η διαθεματική και διεπιστημονική προσέγγιση, η διαφοροποιημένη διδασκαλία και η χρήση των Τ.Π.Ε. Η διεθνής ερευνητική βιβλιογραφία έχει αποδείξει ότι αυτές οι μέθοδοι και τεχνικές συμβάλλουν στην καλλιέργεια της κριτικής και μεταγνωστικής ικανότητας, ενθαρρύνουν τη δημιουργικότητα και αναπτύσσουν τις ψηφιακές ικανότητες των μαθητών και μαθητριών.
Η άμβλωση συνιστά ένα ιδιάζον δεοντολογικό ζήτημα, με σοβαρές νομικές, κοινωνικές και ηθικές προεκτάσεις, ενώ αποτελεί τον πρώτο, κατά χρονολογική σειρά, πυρήνα προβληματισμού της Βιοηθικής που απασχόλησε το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου. Πρόκειται για ένα φαινόμενο επίκαιρο, συναισθηματικά φορτισμένο και αμφιλεγόμενο που δίχαζε τόσο την έννομη τάξη όσο και την κοινωνία, καθότι στη βάση της συναινετικής διακοπής της κύησης διαμορφώθηκαν δύο δεσπόζοντες πόλοι: οι υπέρμαχοι της ζωής του εμβρύου και οι υπέρμαχοι της επιλογής της γυναίκας να διαθέτει το σώμα της όπως η ίδια επιθυμεί, στο πλαίσιο της ελεύθερης ανάπτυξης της προσωπικότητάς της.
Η πανδημία του κορονοϊού έχει αυξήσει τα επίπεδα ανασφάλειας και βίας κατά των γυναικών σε ολόκληρη την Ευρώπη και, χωρίς την αρμόζουσα προσοχή από τις κυβερνήσεις, κινδυνεύει να επιδεινώσει τις ανισότητες μεταξύ των φύλων και τα επίπεδα διακρίσεων, όπως προειδοποίησε σήμερα ένας οδηγός από τη Διεθνή Αμνηστία, το Women’s Link Worldwide και την International Planned Parenthood Federation.
Η υγειονομική κρίση είναι μια ενδιαφέρουσα περίοδος, γιατί όπως όλες οι τραγικές στιγμές της ιστορίας μας αποκαλύπτει τις βαθύτερες τάσεις που διασχίζουν τον κοινωνικό βίο εμπλουτίζοντας τη συλλογική μας γνώση και τη συλλογική μας συνείδηση | Διδάγματα της συγκυρίας της υγειονομικής κρίσης από την οπτική γωνία της κριτικής Κοινωνιολογίας της Εργασίας.
Όταν λέμε ότι η εργασία και η στέγαση αποτελούν βασικούς πυλώνες στη διαδικασία ένταξης, αυτό στην πράξη σημαίνει ότι με την ιδιότητα του ενοικιαστή οι μετανάστες/στριες, οι πρόσφυγες και οι εργάτες/τριες αναμετρώνται με δύο εξουσίες, αυτή του εργοδότη και αυτή του ιδιοκτήτη, οι οποίες καθορίζουν την καθημερινότητά τους.
Η συντριπτική πλειοψηφία των ατόμων που θα υποχρεωθούν να εγκαταλείψουν τα διαμερίσματα του προγράμματος «ESTIA II» είναι εξαιρετικά ευάλωτοι πρόσφυγες και αιτούντες άσυλο, άτομα με δυσίατες ή ανίατες ασθένειες, άτομα με σημαντικά προβλήματα ψυχικής υγείας, άτομα με σοβαρότατες ευαλωτότητες, καθώς και πυρηνικές ή και μονογονεϊκές οικογένειες με μικρά παιδιά. Οι άνθρωποι αυτοί θα αναγκαστούν στη μεγάλη τους πλειοψηφία να μείνουν άστεγοι σε μεγάλα αστικά κέντρα όπως η Αθήνα και η Θεσσαλονίκη, χωρίς υποστηρικτικό περιβάλλον και χωρίς χρήματα, αφού με την έξοδό τους από τα διαμερίσματα διακόπτεται και η οικονομική τους ενίσχυση από το πρόγραμμα.
Η Διεθνής Αμνηστία των ΗΠΑ επικροτεί την συμμετοχή του Ομοσπονδιακού Γραφείου Ερευνών σε αυτήν την υπόθεση και καλεί για την έγκαιρη, ενδελεχή και διαφανή διερεύνηση και ενημέρωση της οικογένειας του θύματος καθώς συνεχίζεται η έρευνα. Επιπλέον, η Διεθνής Αμνηστία των ΗΠΑ καλεί το Κογκρέσο να εργαστεί για να εγκρίνει τον νόμο PEACE για τον περιορισμό της χρήσης θανατηφόρας βίας, η οποία θα έπρεπε να χρησιμοποιείται μόνο ως έσχατη λύση.
Ο φοιτητής του Πολιτικού της Νομικής Σχολής ΕΚΠΑ Βασίλης Δημάκης ξανάρχισε την απεργία πείνας και δίψας καθώς η επιστροφή του από τις φυλακές Γρεβενών μετά την πρώτη απεργία πείνας και το κίνημα συμπαράστασης, έγινε στο γυναικείο τμήμα Κορυδαλλού σε απομόνωση χωρίς τα μέσα που θα του επέτρεπαν να παρακολουθήσει τα μαθήματά του.
Η Επιτροπή του ΟΗΕ για τα Δικαιώματα του Παιδιού προειδοποιεί για τη σημαντική αρνητική επίδραση της πανδημίας του κοροναϊού επί των παιδιών σε σωματικό, συναισθηματικό και ψυχολογικό επίπεδο και καλεί τα κράτη να προστατέψουν τα δικαιώματα των παιδιών.
Η Ευρωπαϊκή Στρατηγική θα αποτελέσει ένα σημαντικό νέο πλαίσιο για την προστασία και διατήρηση της βιοποικιλότητας στο οποίο θα κληθεί να ανταποκριθεί η Ελλάδα μέσα στα επόμενα χρόνια. Ωστόσο, ο πρόσφατος νόμος του Υπουργείου Περιβάλλοντος «Εκσυγχρονισμός περιβαλλοντικής νομοθεσίας» (ν. 4865/2020) εγείρει σοβαρές ανησυχίες για το μέλλον της προστασίας της φύσης και της βιοποικιλότητας στη χώρα μας.
Το κείμενο αυτό αποτελεί τη συλλογική προσπάθεια μιας μερίδας των μεταπτυχιακών φοιτητών και φοιτητριών του ΠΜΣ της Ειδικής Αγωγής του Τμήματος Εκπαίδευσης και Αγωγής στην Προσχολική Ηλικία, του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών ως προς την αντανακλαστική κατανόηση και έκφραση της τρέχουσας επικαιρότητας.
Η 17η Μαΐου, Διεθνής Ημέρα κατά της Ομοφοβίας, της Τρανσφοβίας και της Αμφιφοβίας, αποτελεί ευκαιρία να αναδειχθεί το ζήτημα των διακρίσεων, του φόβου και της βίας που συνεχίζει να αντιμετωπίζει η κοινότητα των λεσβιών, των ομοφυλόφιλων, των αμφιφυλόφυλων, των τρανς και ίντερσεξ ατόμων (ΛΟΑΤΚΙ) σε όλο τον κόσμο.
Το Σάββατο 16 Μαΐου, στις 19:00, το πολιτικό περιοδικό «Βαβυλωνία» διοργανώνει ζωντανή διαδικτυακή συζήτηση με τον Ιταλό φιλόσοφο Τζόρτζιο Αγκάμπεν για το πριν και το μετά της πανδημίας, τις νέες κανονικότητες που οικοδομούνται αλλά και τη δυνατότητα άρθρωσης μιας πολιτικής της αντίστασης.
Θα δημιουργηθεί ένας νέος δημόσιος φορέας που θα γίνει κάτοχος των πατεντών της καινοτομίας που θα προκύψει για θεραπείες ή εμβόλιο για τον κορωνοϊό ή θα καταλήξουμε πάλι σε θρίαμβο του υπάρχοντος μοντέλου που θα δίνει πλήρη έλεγχο στον ιδιωτικό τομέα; Τώρα που είναι σαφές ότι η Ε.Ε. και άλλα κράτη βάζουν εξαρχής χρήματα, πώς θα διασφαλίσουμε το δημόσιο συμφέρον;
Αθήνα, 7 Μαΐου 2020- Είκοσι οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών και νομικοί τονίζουν, σε συνέχεια κοινού υπομνήματος που έστειλαν στον Υπουργό Μετανάστευσης και Ασύλου και στη Βουλή στις 5 Μαΐου, ότι διατάξεις του νέου νομοσχεδίου για το άσυλο θέτουν σε περαιτέρω κίνδυνο τα δικαιώματα των αιτούντων διεθνή προστασία και τις εγγυήσεις της διαδικασίας ασύλου.
Η παρατηρούμενη έντονη ιατρικοποίηση και συνεπακόλουθη ψυχολογικοποίηση της πολύπλοκης πραγματικότητας την οποία μας καλεί να αντικρύσουμε κατάματα ο αθέατος αλλά τόσο «οξυδερκής» ιός έχει επιπτώσεις.
Οι μαίες και οι γυναίκες έχουν μια μοναδική ευκαιρία να γνωριστούν και να οικοδομήσουν αμοιβαία σχέση εμπιστοσύνης μεταξύ τους μέσω της φροντίδας της κύησης, του τοκετού και της λοχείας. Εξελίσσοντας την πολύτιμη αυτή σχέση, Γυναίκες και Μαίες καλούνται να ενωθούν για να απαιτήσουν πολιτική δράση, για έναν κόσμο μακριά από διακρίσεις που αφορούν το φύλο.
Η θεσμική προστασία της πρώτης κατοικίας δεν μπορεί να περιμένει το πότε και αν θα ψηφιστεί πτωχευτικό δίκαιο για φυσικά πρόσωπα, ούτε να συνδέεται με αυτήν. Και βεβαίως, είναι η περίοδος να αποφασίσει η πολιτεία να συζητήσει εφαρμοσμένες πρακτικές και προτάσεις κοινωνιών που αντιμετώπισαν τα ίδια προβλήματα με μας στο παρελθόν: κοινωνική κατοικία, δημόσια ή δημοτική κατοικία, housing first προσέγγιση είναι μόνο ορισμένες από αυτές.
Οφείλουμε να σημειώσουμε ότι η διαχρονική συντήρηση του μύθου περί έλλειψης στατιστικών στοιχείων φαίνεται να «βολεύει» τις αδράνειες ή ακόμα και τη δυσανεξία πολλών φορέων να ασχοληθούν συστηματικά και υπεύθυνα με το συγκεκριμένο ζήτημα. Ως αποτέλεσμα, το «κρυφό και αέναο προσφυγικό» της χώρας συνεχίζει να «εργαλειοποιείται» στις τοπικές κοινωνίες αλλά και σε εθνική κλίμακα, άλλοτε για να προάγει ατζέντα ρατσιστική και ξενοφοβική, άλλοτε για να κρύψει τα βαθιά διαρθρωτικά προβλήματα συγκεκριμένων περιοχών και κοινωνικών ομάδων της χώρας, άλλοτε για να δικαιολογήσει βραχυπρόθεσμους τακτικισμούς.