Όπως επισημαίνει η τελευταία έκθεση των Παγκόσμιων Στατιστικών για την Υγεία του Π.Ο.Υ. (Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας) για το 2020, η πανδημία COVID-19 προκαλεί σημαντικές απώλειες σε ανθρώπινες ζωές παγκοσμίως, διαταράσσει τον βιοπορισμό και απειλεί τις πρόσφατες προόδους στον τομέα της υγείας και στην εξέλιξη προς την επίτευξη των παγκοσμίων Στόχων Βιώσιμης Ανάπτυξης.
Σύντομη πανευρωπαϊκή έρευνα στην οποία μετέχει το ΠΜΣ “Παγκόσμια Υγεία – Ιατρική των Καταστροφών” της Ιατρικής Σχολής, ΕΚΠΑ, που έχει σχεδιαστεί για να καταγράψει σημαντικές πτυχές της συμπεριφοράς και των στάσεών μας στα τρόφιμα κατά τη διάρκεια της πανδημίας.
Η πανδημία του COVID-19 επηρεάζει δυσανάλογα τους πιο ευάλωτους ανά τον κόσμο. Μεταξύ αυτών είναι περισσότεροι από 70 εκατομμύρια άνθρωποι που έχουν εκτοπιστεί βίαια σε παγκόσμιο επίπεδο. Πρόκειται για πρόσφυγες, αιτούντες άσυλο, εσωτερικά εκτοπισμένους ανθρώπους, καθώς και οικονομικούς μετανάστες.
Τμήμα Ιατρικής Σχολής Επιστημών Υγείας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης – Πρόγραμμα Μεταπτυχιακών Σπουδών με τίτλο: «Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας». Σκοπός του Π.Μ.Σ. είναι η συμβολή στην ανάπτυξη εξειδικευμένου ανθρώπινου δυναμικού για την υποστήριξη της, αναγκαίας σήμερα, ανάπτυξης της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας (ΠΦΥ) και ο εφοδιασμός των μεταπτυχιακών φοιτητών με εξειδικευμένες γνώσεις, με στόχο την πληρέστερη προετοιμασία τους για μια επιτυχημένη επαγγελματική σταδιοδρομία
Τμήμα Ιατρικής Σχολής Επιστημών Υγείας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ) – Πρόγραμμα Μεταπτυχιακών Σπουδών με τίτλο: «Δημόσια Υγεία και Πολιτική Υγείας». Σκοπός του Π.Μ.Σ. είναι η παροχή εξειδικευμένων γνώσεων και η διεύρυνση της ερευνητικής δραστηριότητας στα αντικείμενα της Δημόσιας Υγείας και της Πολιτικής Υγείας. Bασικό προσανατολισμό του Π.Μ.Σ. αποτελεί η διεπιστημονική και ολιστική προσέγγιση της υγείας σε πληθυσμιακό επίπεδο.
Η εθνική πολιτική υγείας και στέγασης προσφύγων, ως μέρος της ευρύτερης πολιτικής υποδοχής προσφύγων στη χώρα μας, είχε ήδη πριν από την πανδημία χαρακτηριστικά διαχείρισης «κρίσης», δηλαδή έκτακτης και απειλητικής κατάστασης που, ως τέτοια, ήγειρε ζητήματα ασφάλειας. Η κατεύθυνση αυτή έδωσε στην πολιτική υγείας και στέγασης χαρακτήρα «υπολειμματικότητας».
Το κείμενο αυτό αποτελεί τη συλλογική προσπάθεια μιας μερίδας των μεταπτυχιακών φοιτητών και φοιτητριών του ΠΜΣ της Ειδικής Αγωγής του Τμήματος Εκπαίδευσης και Αγωγής στην Προσχολική Ηλικία, του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών ως προς την αντανακλαστική κατανόηση και έκφραση της τρέχουσας επικαιρότητας.
Με κεντρικό σκοπό την ευρεία και πληρέστερη ενημέρωση των πολιτών σε ζητήματα που αφορούν στην Πρόληψη και τον Προσυμπτωματικό Έλεγχο, η Περιφέρεια Αττικής δημιούργησε 20 θεματικά πεδία με αντίστοιχες επιστημονικές παρουσιάσεις. Το σχετικό υλικό εντάσσεται στο πλαίσιο του ολοκληρωμένου προγράμματος Πρόληψης και Προσυμπτωματικού Ελέγχου για την Υγεία των πολιτών, της Περιφέρειας Αττικής, που υλοποιείται στο σύνολο των Περιφερειακών Ενοτήτων της Αττικής με τη στενή συνεργασία του Ελληνικού Δικτύου Υγιών Πόλεων του Π.Ο.Υ. και τους 66 Δήμους της Αττικής.
Το Τμήμα Ιατρικής της Σχολής Επιστημών Υγείας του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών οργανώνει και λειτουργεί το μοναδικό στην Ελλάδα Πρόγραμμα Μεταπτυχιακών Σπουδών στην «Παγκόσμια Υγεία – Ιατρική των Καταστροφών» (τροποποίηση του τίτλου του ΠΜΣ «Διεθνής Ιατρική-Διαχείριση Κρίσεων Υγείας»).
Θα δημιουργηθεί ένας νέος δημόσιος φορέας που θα γίνει κάτοχος των πατεντών της καινοτομίας που θα προκύψει για θεραπείες ή εμβόλιο για τον κορωνοϊό ή θα καταλήξουμε πάλι σε θρίαμβο του υπάρχοντος μοντέλου που θα δίνει πλήρη έλεγχο στον ιδιωτικό τομέα; Τώρα που είναι σαφές ότι η Ε.Ε. και άλλα κράτη βάζουν εξαρχής χρήματα, πώς θα διασφαλίσουμε το δημόσιο συμφέρον;
Η παρατηρούμενη έντονη ιατρικοποίηση και συνεπακόλουθη ψυχολογικοποίηση της πολύπλοκης πραγματικότητας την οποία μας καλεί να αντικρύσουμε κατάματα ο αθέατος αλλά τόσο «οξυδερκής» ιός έχει επιπτώσεις.
Ο Εθνικός Οργανισμός Δημόσιας Υγείας, ξεκίνησε την υλοποίηση του προγράμματος του Υπουργείου Υγείας για τη δημιουργία Κινητών Ομάδων για την αντιμετώπιση της COVID-19.
Μέσα στον κυκεώνα των σαρωτικών αλλαγών που επέβαλε η πανδημία Covid-19, προέκυψε επιτακτικά και η ανάγκη για παροχή ψηφιακών υπηρεσιών κοινωνικής φροντίδας στους πολίτες, όπως συνέβη στον τομέα της υγείας, της εκπαίδευσης ή της εργασίας εξ’ αποστάσεως (τηλεργασία). Την περίοδο αυτή, πιο επιτακτικά σε σχέση με το παρελθόν, οι κοινωνικοί λειτουργοί, μαζί με άλλους επαγγελματίες πρώτης γραμμής στον δημόσιο ή ιδιωτικό τομέα, καλούνται, εσπευσμένα, να αξιοποιήσουν την χρήση ψηφιακών μέσων και εργαλείων (π.χ. διαδίκτυο, social media, mobile εφαρμογές, βιντεοκλήση, emails, τηλεφωνικές γραμμές βοήθειας, κλπ.) και να ενσωματώσουν νέες τεχνολογίες στην καθημερινή τους πρακτική για αμεσότερη και αποτελεσματικότερη επικοινωνία με τους εξυπηρετούμενους τους.
Αυτή η έκθεση αναλύει τις επιπτώσεις των μέτρων λιτότητας που εφαρμόστηκαν από την ελληνική κυβέρνηση μετά από την οικονομική και χρηματοπιστωτική κρίση που ξεκίνησε το 2008, στο δικαίωμα στην υγεία στην Ελλάδα.
Αν παρατηρήσει κανείς προσεκτικά το πως φτάνουμε σήμερα, εντός ολίγων εβδομάδων, στο κατώφλι μίας πρωτοφανούς διεθνούς εσωστρέφειας, υπό τον φόβο της καταστροφής, δεν είναι δύσκολο να αντιληφθεί πως ο ωρολογιακός χρόνος, σε άμεση συνάρτηση με την κοινωνικοπολιτική διαχείριση της εν λόγω κρίσιμης εξάπλωσης του πολυσυζητημένου ιού, έχουν παίξει καθοριστικότερο ρόλο στην πρόβλεψη της θνησιμότητας, αλλά και όσων μπορεί κανείς να εκτιμήσει, συγκριτικά με την βίο-γενετική μελέτη του.
Οι επιδημίες οδηγούν στον στιγματισμό των ατόμων που έχουν προσβληθεί και των οικείων τους, αλλά και όσων είναι δυνητικοί φορείς. Εκτός του κοινωνικού αποκλεισμού, ο στιγματισμός είναι ιδιαίτερα επικίνδυνος και για τη διασπορά του ιού.
Ως εκπαιδευτικοί των Σχολείων Δεύτερης Ευκαιρίας Φυλακών, των ΔΙΕΚ Φυλακών αλλά και άλλων Σχολείων Δεύτερης Ευκαιρίας, εκφράζουμε την έντονη ανησυχία μας για τις συνθήκες διαβίωσης, για την υγεία των εκπαιδευομένων αλλά και όλων των κρατουμένων στα Σωφρονιστικά Καταστήματα της χώρας, ειδικά το τελευταίο διάστημα, με την πανδημία του κορονοϊού.
— Με βάση τα μέχρι τώρα στοιχεία για την εξάπλωση της πανδημίας του νέου κορονοϊού στην Ευρώπη προκύπτει μια αρκετά έντονη διαφοροποίηση των τάσεων ανά γεωγραφική περιοχή, η οποία γεννά πολλά ερωτήματα για τους παράγοντες που έχουν οδηγήσει στην ύπαρξη διαφορετικών patterns ανάμεσα στις Ευρωπαϊκές χώρες.
— Στο πλαίσιο αυτό, η παρούσα εργασία επιχειρεί να καταγράψει και να αναλύσει τις τάσεις εξάπλωσης του COVID-19 σε 42 Ευρωπαϊκές χώρες, αλλά και να προσφέρει κάποιες πρώτες εμπειρικές ενδείξεις για την ύπαρξη τυχόν συσχετίσεων ανάμεσα στην εξάπλωση του νέου κορονοϊού και ενός πλήθους παραγόντων όπως είναι η επιβατική κίνηση (εναέρια, σιδηροδρομική και αυτοκινητιστική), οι διεθνείς τουριστικές αφίξεις, ο αριθμός των νοσοκομείων, ο αριθμός των νοσοκομειακών κλινών, οι φαρμακευτικές δαπάνες, το προσδόκιμο ζωής, ο γηραιός πληθυσμός και η πληθυσμιακή συγκέντρωση.
Είναι δυνατόν να καλυφθούν οι αυξημένες ανάγκες σε ειδικό προσωπικό σε νοσοκομεία και κέντρα υγείας με εκκλήσεις για εθελοντική προσφορά; Είναι δυνατόν να αντιμετωπίσουμε την κρίση με αναφορές στο «πλεόνασμα ανθρωπιάς» και βαφτίζοντας την απλήρωτη εργασία εθελοντισμό;
Αλλάζει ο τρόπος που αντιλαμβανόμαστε και διαπραγματευόμαστε τη θέση μας και τη φύση μας ως ανθρώπινο είδος, τις κοινωνικές μας σχέσεις και τα συστήματα που διασφαλίζουν την επιβίωσή μας. Η πρόσβαση στην υγεία και στη στέγη δεν γίνεται πλέον να εξαιρούν κανέναν. Είναι σίγουρο ότι ζούμε μια μετάβαση και όταν ο κόσμος αρχίσει να κινείται ξανά, θα είναι ένας διαφορετικός κόσμος. Για ό,τι μας συμβαίνει, ακόμη δεν έχει γραφτεί τίποτα.
Τη δύσκολη αυτή περίοδο είναι σημαντικό, παρά τα μέτρα προστασίας της δημόσιας υγείας ή αυτο-περιορισμού, οι άνθρωποι που έχουν, προσωπικά ή οικογενειακά, ανάγκη από βοήθεια για θέματα εξάρτησης, να συνεχίσουν να έχουν πρόσβαση σε εξειδικευμένες υπηρεσίες. Το ΚΕΘΕΑ έχει προσαρμόσει τη λειτουργία του, ώστε να συνεχίζει να προσφέρει βοήθεια.
Είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι ο σεβασμός των ανθρώπινων δικαιωμάτων δεν αποτελεί πολυτέλεια που μπορεί να παραγκωνίζεται μέχρις ότου ελαχιστοποιηθεί η απειλή για τη δημόσια υγεία. Για αυτό, τα ανθρώπινα δικαιώματα πρέπει να τοποθετούνται στην καρδιά των μέτρων που λαμβάνονται.
Ο COVID-19 αναγνωρίζεται ως επαγγελματική ασθένεια για το υγειονομικό προσωπικό στο Βέλγιο