Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης (socialmedia) αποτελούν –ειδικά την τελευταία δεκαετία- το κυρίαρχο μέσο επικοινωνίας και ενημέρωσης, ιδιαίτερα μεταξύ των εφήβων (Briggs&Burke, 2009). Οι έφηβοι χρησιμοποιούν καθημερινά τα social media και επηρεάζονται άμεσα από αυτά δημιουργώντας τάσεις και πρότυπα.
Η ψυχική ανθεκτικότητα έχει κατά τις τελευταίες δεκαετίες γίνει ένα βασικό ζήτημα σε μια σειρά από τομείς, συμπεριλαμβανομένου του σχολείου, της εκπαίδευσης ενηλίκων και της υγειονομικής περίθαλψης. Τι μπορεί να σημαίνει ψυχική ανθεκτικότητα; Τι γνωρίζουμε για αυτή μέχρι στιγμής;
Ποιοι είναι οι άξονες της διαμόρφωσης αυτών των βίαιων συμπεριφορών; Ποιες είναι οι ενδείξεις των παιδιών που είναι θύματα ή θύτες; Πως η οικογένεια μπορεί να συμβάλλει στην καταπολέμηση της ενδοσχολικής βίας; Από την επιστημονική ομάδα της Γραμμής 115 25 της Ένωσης «Μαζί για το Παιδί».
Η επιστήμη της ψυχολογίας, μολονότι έχει αποκτήσει έναν διαμορφωτικό ρόλο στη φυσιογνωμία των σύγχρονων κοινωνιών, έχει ακόμα πολύ δρόμο να διανύσει προς το άνοιγμά της σε μια διαπολιτισμική κατανόηση και την αναγνώριση της πολλαπλότητας των τρόπων οργάνωσης της ανθρώπινης ψυχικής εμπειρίας σε διαφορετικές κοινωνίες και πολιτισμούς, αλλά και εντός τους.
Από ποιους επιτελείται η διαδικασία μιας ψυχολογικής αξιολόγησης; Ποια διαδικασία ακολουθείται; Αναφορά στα Ψυχομετρικά Εργαλεία. Γράφει η Ελευθερία Αδαμ. Μπινίκου, Ψυχολόγος, Msc Παιδί και Έφηβος: Πρόληψη και Θεραπεία, από το Τμήμα Παιδιών & Εφήβων, Κέντρο Παιδιού & Εφήβου.
Η μοναξιά των παιδιών είναι μια επώδυνη συναισθηματική εμπειρία που επηρεάζει την ποιότητα ζωής τους και αποτελεί προβλεπτικό παράγοντα επικινδυνότητας για τη μελλοντική προσαρμογή τους. Η ύπαρξη της μοναξιάς συνδέεται με αποτυχία στον τομέα των διαπροσωπικών σχέσεων (Margalit, 2010).
Αποτελεί γεγονός πως η διεθνής επιστημονική κοινότητα έχει σημειώσει σημαντική πρόοδο στη μελέτη του αυτισμού. Λόγω του εύρους της συμπτωματολογίας και προκειμένου να καλυφθεί η ποικιλομορφία των περιπτώσεων, ο ορισμός που πλέον έχει δοθεί είναι «Διαταραχές στο Φάσμα του Αυτισμού». Αυτό σημαίνει πως κάθε περίπτωση είναι μοναδική, γεγονός που δυσχεραίνει τη διάγνωση. Παρόλα αυτά, υπάρχουν κάποια βασικά κριτήρια που εμφανίζονται πιο συχνά στις διαγνωσμένες περιπτώσεις διαταραχών στο φάσμα του αυτισμού.
Γράφουν και αναλύουν οι επιστημονικοί συνεργάτες της Γραμμής 115 25 του Μαζί για το Παιδί.
Η απώλεια ενός αγαπημένου συγγενικού ή μη προσώπου είναι ένα αναπόφευκτο κομμάτι στη ζωή κάθε ανθρώπου. Έχει πολλές εκφάνσεις και αντιμετωπίζεται διαφορετικά από το κάθε άτομο και διαφορετικά σε κάθε συνθήκη. Ωστόσο, στην ευαίσθητη ηλικία του παιδιού και του εφήβου, ο θάνατος είναι μία συνθήκη που ερμηνεύεται και κατανοείται με δυσκολία λόγω της πληθώρας των αλλαγών που συμβαίνουν στη γνωστική τους ανάπτυξη.
Μέσα από τις βιωματικές αφηγήσεις και την παγκόσμια βιβλιογραφία αντιλαμβανόμαστε ότι η γνωστοποίηση της ομόφυλης και αμφίφυλης σεξουαλικότητας -το γνωστό διεθνώς coming out of the closet -στο οικογενειακό ή/και κοινωνικό περιβάλλον, αφορά σε μία διαδικασία (Morris & Rothblum, 1999) κι όχι απλά στην αυτή καθεαυτή στιγμή της ανακοίνωσης.
Τι είναι η Ομαδική Ψυχοθεραπεία για παιδιά και εφήβους; Ποια τα οφέλη της ομαδικής ψυχοθεραπείας ;
Η οικογένεια καλείται να προσαρμοστεί στις ανάγκες ενός «διαφορετικού» παιδιού με συμπεριφορές που πολλές φορές μπορεί να μοιάζουν παράξενες έως ακατανόητες. Στο άκουσμα της διάγνωσης, οι γονείς συχνά σοκάρονται και μάλιστα, αρνούνται να αποδεχθούν τη διάγνωση. Συναισθηματικά η διαδικασία συμφιλίωσης με την ιδέα της διάγνωσης είναι επώδυνη και μακροχρόνια.
Πως ένα ευτυχές γεγονός, όπως ο ερχομός ενός παιδιού στο κόσμο, μπορεί να επηρεάσει τη ζωή ενός ζευγαριού; Οι ειδικοί της Γραμμής 115-25, της Ένωσης Μαζί για το Παιδί απαντούν.
Όπως οι περισσότεροι κλασσικοί μελετητές, ο Thomas Aquinas διαιρούσε την ψυχική ασθένεια σε μελαγχολία, μανία και κατάθλιψη και πίστευε ότι η ευχαρίστηση, η σεξουαλικότητα και η αναζήτηση της ευχαρίστησης ήταν ξεχωριστές πτυχές της ανθρώπινης προσωπικότητας. Πιστεύει επίσης ότι η νοημοσύνη και η συλλογιστική έπρεπε να είναι καθαρές και αδιανόητες, ως θεϊκή όψη στην ανθρωπότητα, έτσι οι ψυχικές ασθένειες έπρεπε να έχουν μια σωματική διαταραχή που βασίζεται σε υποκείμενα προβλήματα με το σώμα, μια πολύ πρώιμη Gestalt προσέγγιση.
H συνάντηση με τον ειδικό, θα πρέπει να παρουσιάζεται, ως μια ευκαιρία προκειμένου να στηριχτεί το οικογενειακό πλαίσιο. Να γίνει ξεκάθαρο από τους γονείς, ότι στόχος είναι να ανιχνεύσουν και να αποφύγουν όλα τα μέλη επαναλαμβανόμενα λάθη του παρελθόντος και όχι η τιμωρία του παιδιού για τη συμπεριφορά του.
Σύμφωνα με τη Landy (2009, p. 215) το παιχνίδι είναι μία δραστηριότητα στην οποία το παιδί εμπλέκεται οικειοθελώς και κατά την οποία το παιδί είναι αυτό που αποφασίζει τι θα συμβεί. Το παιχνίδι αποτελεί μια βασική δραστηριότητα, απαραίτητη για την υγιή ανάπτυξη του εγκεφάλου του παιδιού (Tamis-LeMonda, Shannon, Cabrera&Lamb, 2004) αλλά και για τη γνωστική, συναισθηματική, βιολογική και κοινωνική ανάπτυξή του (Erickson,1958; Piaget, 1962). Το παιχνίδι έχει αναγνωριστεί από την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τα ανθρώπινα δικαιώματα, ως βασικό δικαίωμα του κάθε παιδιού.
Ο επιστημονικός συνεργάτης της Γραμμής 11525 και του Συμβουλευτικού Κέντρου του «Μαζί για το Παιδί», Δρ. Λευτέρης Πετρόπουλος σκιαγραφεί τη διαμόρφωση της ταυτότητας του πατέρα στην οικογένεια και πόσο σημαντική είναι αυτή στην ανάπτυξη του παιδιού.
“Εδώ και τέσσερις δεκαετίες έχουν υλοποιηθεί έρευνες που δείχνουν ότι η συμμόρφωση με την παραδοσιακή αρρενωπότητα συνδέεται με την κακή υγεία μεταξύ των ανδρών, με υψηλά επίπεδα αυτοκτονικών σκέψεων και συμπεριφορών, με προβληματικές σχέσεις και γονεϊκότητα και την εμπλοκή σε βία κατά των γυναικών και άλλων ανδρών”.
Οι διερμηνείς παίζουν σημαντικό ρόλο στον τομέα της ψυχικής υγείας, ξεκινώντας από την πρώτη επαφή του ασθενή με τον πάροχο υγείας και συνεχίζοντας ουσιαστικά σε κάθε στάδιο της θεραπείας τους.
Σύμφωνα με τον Daniel Goleman, διδάκτορα του πανεπιστημίου Harvard με την ιδιότητα του ψυχολόγου, συναισθηματική νοημοσύνη λογίζεται «η ικανότητα να αναγνωρίζει κανείς τα δικά του συναισθήματα & αυτά των άλλων και να μπορεί να χειρίζεται αποτελεσματικά τα συναισθήματά του & τις διαπροσωπικές του σχέσεις». Η εν λόγω έννοια περιγράφει τις ικανότητες που είναι μεν διαφορετικές από τη γνωστική νοημοσύνη αλλά και συμπληρωματικές σε αυτή. Έτσι εισήγαγε την έννοια ενός συστήματος συναισθηματικών ικανοτήτων νοημοσύνης. Διακρίνουμε, λοιπόν, τις εσωτερικές, ατομικές διεργασίες (επίπεδο «εαυτός») που καθορίζουν πώς το άτομο χειρίζεται θέματα εαυτού καθώς και τις κοινωνικές διεργασίες (επίπεδο«άλλοι») που καθορίζουν πόσο καλά το άτομο χειρίζεται τις σχέσεις του με τους άλλους.
Ανεξάρτητα από το ποιο μέρος του κόσμου μελετάται, οι επιπτώσεις των ψυχικών ασθενειών στους νέους που προσπαθούν να βρουν τον δρόμο τους μέσω της εκπαίδευσης και της απασχόλησης είναι υψηλές. Το κόστος δεν αφορά μόνο τους χαμένους μισθούς (οικονομικό κόστος) αλλά και τον χρόνο που χάθηκε από το σχολείο, το πανεπιστήμιο και την εργασία.
Της Εύας Καλαντζή, ψυχίατρος Κινητής Μονάδας Ψυχικής Υγείας Χίου του Κέντρου Παιδιού & Εφήβου
Όλγα Δούκα, ψυχολόγος – ψυχοθεραπεύτρια, περίληψη της εισήγησης “Το διαζύγιο και οι ψυχικές συνέπειες στους οικογενειακούς δεσμούς”στα πλαίσια του νέου κύκλου ομιλιών που διοργανώνουν οι εκδόσεις Πορφύρα στο Ίδρυμα Β & Μ Θεοχαράκη.