Μια υποκριτική Παγκόσμια Ημέρα Κάτα της φτώχειας και του Κοινωνικού Αποκλεισμού

Ελένη Τομπέα- Παγκόσμια Ημέρα κατά της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού η σημερινή και δεν θέλει πολύ μυαλό να σκεφτεί κανείς πως ένα κράτος που σέβεται τους πολίτες του θα έπρεπε να λειτουργεί προληπτικά για την καταπολέμηση των φαινομένων αυτών, όπως ακριβώς η πρόληψη στον τομέα της υγείας. Όπως  η πρόληψη είναι η καλύτερη θεραπεία μιας ασθένειας έτσι και η καταπολέμηση της φτώχειας θα πρέπει να προλαμβάνει τις ρίζες  του “κακού” και όχι να προσπαθεί με “αναλγητικές” δράσεις, ταυτόσιμες με τη δράση ενός παυσίπονου, να επουλώσει τις πληγές της κοινωνίας.

Οι ρίζες της σοβαρής αυτής ασθένειας που λέγεται φτώχεια και που ως επακόλουθο έχει τον κοινωνικό αποκλεισμό ενεργών και παραγωγικών μελών της κοινωνικής αλυσίδας-όπως δυστυχώς συμβαίνει στη χώρα μας- είναι η ανεργία, η σκληρή πολιτική εις βάρος των χαμηλών οικονομικά στρωμάτων, η έλλειψη σοβαρής κοινωνικής πολιτικής προς αποφυγή των φαινομένων, το συνεχώς αυξανόμενο κόστος ζωής.

Χωρίς φυσικά να θέλω να υποβιβάσω το ρόλο των κοινωνικών δομών που βοηθούν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο τις ευπαθείς κοινωνικά ομάδες πολιτών, θεωρώ πως πρόκειται για μια “παρηγοριά στον άρρωστο” που δεν λύνει το πρόβλημα αλλά το απαλύνει μερικώς και αυτό σίγουρα όχι επαρκώς και όχι σε τέτοιο βαθμό που απαιτείται μιας και το ποσοστό των ανθρώπων στην Ελλάδα που χρήζουν βοήθειας και οικονομικής στήριξης αυξάνεται όλο και περισσότερο.

Μοιάζει υποκριτικό, οι σύγχρονες οικονομικές και κοινωνικές πολιτικές που θέτουν στο περιθώριο τον άνθρωπο και κατακερματίζουν την κοινωνία μειώνοντας συνεχώς τους πόρους για τους σημαντικότερους τομείς μιας πολιτείας όπως είναι η εκπαίδευση, η υγεία, η πρόνοια, να προβάλουν έναν πρόσωπο “ανθρωπιστικό”, ένα προφίλ αλλλεγγύης που στη βάση του είναι ψεύτικο και παραπλανητικό.

Η παρότρυνση για αλληλεγγύη απέναντι στους συνανθρώπους μας αποτελεί σημαντικό στοιχείο για μια κοινωνία που θέλει να προάγει τη συσπείρωση και τους δυνατούς δεσμούς ανάμεσα στους πολίτες όμως όταν παρατηρείται από ένα κράτος που πορεύεται με όλους τους τρόπους ενάντια στην ευμάρεια και το μέλλον του ίδιου του λαού του, τότε ίσως να πρόκειται για μια κακοπαιγμένη και κακοστημένη παράσταση.

socialpolicy.gr