Μετάφραση – Επιμέλεια: Τομπέα Ελένη
Νέα έρευνα αναφέρει πως η παγκόσμια μείωση του πληθυσμού των άγριων ζώων συνδέεται με την αύξηση της εμπορίας ανθρώπων και της παιδικής δουλείας.
Οικολόγοι δηλώνουν ότι η έλλειψη των άγριων ζώων συνεπάγεται σε πολλές χώρες περισσότερη εργασία για την εύρεση τροφής, με τα παιδιά να είναι αυτά που συχνά χρησιμοποιούνται για να καλύψουν την ανάγκη για φτηνά εργατικά χέρια, ιδίως στον τομέα της αλιείας. Η μείωση του πληθυσμού των ειδών, όπως αναφέρουν, οδηγεί επίσης στην έξαρση της τρομοκρατίας και στην αποσταθεροποίηση των περιφερειών.
Σύμφωνα με μελέτη που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Science, η συγκομιδή των άγριων ζώων από τη θάλασσα και τη γη, αξίζει 400 δισεκατομμύρια δολάρια ετησίως και υποστηρίζει τα προς το ζην ενός ποσοστού 15% του παγκόσμιου πληθυσμού.
Όμως οι συγγραφείς της έρευνας υποστηρίζουν ότι με τη ραγδαία εξάντληση των ειδών, έχει αυξηθεί η ανάγκη για την εργασία σκλάβων. Η μείωση της αλιείας σε όλο τον κόσμο σημαίνει ότι οι βάρκες αλιείας είναι συχνά υποχρεωμένες να ταξιδεύουν περισσότερο και υπό σκληρότερες συνθήκες προκειμένου να βρουν τα αλιεύματά τους.
Στην Ασία, η πώληση ανδρών από τη Βιρμανία, την Καμπότζη και την Ταϊλάνδη αυξάνεται ολοένα και περισσότερο, ως εργατικά χέρια σε αλιευτικά σκάφη όπου παραμένουν στη θάλασσα για πολλά χρόνια δίχως μισθό, αναγκασμένοι να δουλεύουν για 18-20 ώρες την ημέρα.
“Υπάρχει μια άμεση σχέση μεταξύ της ανεπάρκειας της άγριας ζωής, των εργασιακών απαιτήσεων για τη συγκομιδή και τη δραματική αύξηση της παιδικής δουλείας”, δήλωσε ο καθηγητής Justin Brashares από το Πανεπιστήμιο Berkeley της Καλιφόρνια, ο οποίος ηγήθηκε της μελέτης.
“Πολλές κοινότητες που βασίζονται σε αυτούς τους πόρους της άγριας ζωής, δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να προσλάβουν περισσότερους εργάτες, έτσι ψάχνουν για φτηνά εργατικά χέρια και σε πολλές περιοχές αυτό οδήγησε στην ολοκληρωτική αγορά παιδιών ως σκλάβους“.
Αυτή η εκμετάλλευση συμβαίνει και στην Αφρική, όπου οι άνθρωποι που έβρισκαν την τροφή τους στα γειτονικά δάση, πλέον ταξιδεύουν για μέρες ώστε να βρουν θηράματα.
Από αλιείς σε πειρατές
Παιδιά χρησιμοποιούνται συχνά από τους κυνηγούς για να εντοπίσουν άγρια ζωή σε περιοχές όπου θα ήταν πάρα πολύ δαπανηρό να θηρευτούν. Οι ερευνητές αντιπαραβάλλουν τα αποτελέσματα της κατάρρευσης της αλιείας στη βόρεια ανατολική ακτή των ΗΠΑ και στα ύδατα ανοικτά της Σομαλίας.
Ενώ στις ΗΠΑ, η μείωση μετριάστηκε από τις ομοσπονδιακές επιδοτήσεις για επανεκπαίδευση των αλιέων, στη Σομαλία η αύξηση του ανταγωνισμού για τα ιχθυαποθέματα οδήγησε στην άνοδο της πειρατείας.
“Και έτσι ξεκίνησε η όλη σύγκρουση της Σομαλίας”, δήλωσε ο καθηγητής Brashares. “Οι ψαράδες άρχισαν να βγαίνουν με όπλα, προσπαθώντας να επιβάλλουν πρόστιμο στα σκάφη που αλιεύουν παράνομα στα χωρικά τους ύδατα. Δυστυχώς, ορισμένα τμήματα της συγκεκριμένης κοινότητας, ανέφεραν ότι μπορούν να έχουν περισσότερα οφέλη ζητώντας λύτρα για τα πλοία, από ότι θα είχαν από την αλιεία”.
Η αύξηση της αξίας των αντικειμένων, όπως τα τμήματα τίγρεων και το ελεφαντόδοντο, έχουν οδηγήσει σε μια έκρηξη της εμπορίας ανθρώπων, με ισχυρές ομάδες να προωθούν τους στόχους τους. Σε αυτό το σημείο οι ερευνητές επισημαίνουν την Janjaweed, the Lord’s Resistance Army, Al-Shabab και Boko Haram, εγκληματικές ομάδες που εμπλέκονται στη λαθροθηρία ελεφαντόδοντου και κεράτου ρινόκερου για τη χρηματοδότηση τρομοκρατικών επιθέσεων.
Έτεροι ερευνητές αναφέρουν ότι δεν υφίστανται επαρκή στοιχεία για να υποστηριχτεί αυτός ο ισχυρισμός. Ανεξάρτητα από τη δύναμη των αποδεικτικών στοιχείων, η δυτική απάντηση σε αυτά τα γεγονότα ήταν να κηρυχτεί “πόλεμος” εναντίον των λαθροθηρών. Οι συγγραφείς όμως της προαναφερθείσας μελέτης πιστεύουν ότι πρόκειται για λάθος χειρισμό, αφού κατά αυτόν τον τρόπο δεν μπορούμε να εστιάσουμε την προσοχή μας στην γενικότερη εικόνα και πλαίσιο.
“Μπορούμε να συνεχίσουμε να προσπαθούμε – και να καλύπτουμε το πρόβλημα επιβάλλοντας ορισμένα μέτρα”, δήλωσε ο καθηγητής Brashares, “αλλά μέχρι να αρχίσουμε να αντιμετωπίζουμε το μεγαλύτερο ζήτημα που είναι η κακή διακυβέρνηση, δεν πρόκειται να αντιμετωπίσουμε το κύμα των συγκρούσεων”.
Η μελέτη αναφέρει ότι υπάρχουν προσεγγίσεις που μπορούν να βοηθήσουν, υποστηρίζοντας ότι όταν οι τοπικές κυβερνήσεις δώσουν σε αλιείς και κυνηγούς αποκλειστικά δικαιώματα για τη συγκομιδή από ορισμένες περιοχές, οι κοινωνικές εντάσεις ενδέχεται να μειωθούν, τονίζοντας ως παράδειγμα την αλιεία στα Φίτζι, που διαρθρώθηκε γύρω από τα δικαιώματα εδαφικής χρήσης και τις δραστήριες πολιτικές στη Ναμίμπια, που συνέβαλαν στη μείωση της λαθροθηρίας.
Πηγή: bbc.com
socialpolicy.gr