Μια ακόμη ιστορία ενός ασυνόδευτου παιδιού | IRC Hellas

Παρόλο που η αίτηση επανένωσης με την οικογένειά του στο Ηνωμένο Βασίλειο απορρίφθηκε, ο Μπαχάρ* είναι αποφασισμένος να φτιάξει ένα καλύτερο μέλλον.

Ο 17χρονος Μπαχάρ ονειρεύεται να πάει στην Αγγλία. Έχοντας περάσει τα περισσότερα χρόνια της εφηβείας του μόνος του, ταξιδεύοντας σε μια διαρκή προσπάθεια να βρει «καταφύγιο», η μόνη του ελπίδα είναι να μπορέσει να επανενωθεί με την οικογένεια του θείου του που μένει στην Αγγλία περισσότερα από 20 χρόνια. Παρόλο που ο θείος του κατέθεσε τη βεβαίωση οικογενειακής κατάστασης, που απεδείκνυε τη συγγένεια, η αίτηση του Μπαχάρ απορρίφθηκε. Το μέλλον του είναι και πάλι αβέβαιο.

Για την ώρα μένει σε ένα από τα διαμερίσματα Ημιαυτόνομης Διαβίωσης της IRC Hellas, στην Αθήνα, ωστόσο μέχρι να φτάσει αυτή η στιγμή, ο Μπαχάρ είχε ένα μεγάλο ταξίδι προς την Ευρώπη.

«Ταξίδευα επί τρία χρόνια» μας είπε «Αφήσα τη χώρα μου όταν ήμουν 13 ετών, πήγα στην Ινδία, το Πακιστάν, την Τουρκία και τώρα στην Ελλάδα».

Σε κάθε χώρα που βρισκόταν, ο Μπαχάρ δούλευε και μάθαινε ξένες γλώσσες, αποταμίευε ό,τι χρήματα έβγαζε με σύνεση, ελπίζοντας σε ένα καλύτερο μέλλον.

«Στην Ινδία, εργάστηκα σε ένα εστιατόριο, έπλενα πιάτα και ποτήρια. Μου είχαν πει ότι δε μπορώ να εργαστώ, γιατί ήμουν μόλις 13 ετών, αλλά είχα ανάγκη από φαγητό».

«Μέσα σε 6 μήνες κατάφερα να μάθω τη γλώσσα, τα Hindi, και βρήκα μερικούς φίλους. Μόλις μάζεψα τα χρήματα, έφυγα για το Πακιστάν. Μιλάω και πολύ καλά Urdu. Βρήκα δουλειά σε εστιατόρια, έπλενα πιάτα»

Μόλις ο Μπαχάρ μάζεψε ένα μεγαλύτερο χρηματικό ποσό, πήγε στο Ιράν. Εκεί έμεινε για έναν χρόνο, εργάστηκε σε εργοστάσιο και αποταμίευσε χρήματα ελπίζοντας να καταφέρει να ταξιδέψει στην Ευρώπη και να μείνει με το θείο του στην Αγγλία.

«Ταξίδεψα ως την Τουρκία, και από εκεί επικοινώνησα με το θείο μου. Αλλά και τι μπορούσε να κάνει; Μετά, μίλησα με την οικογένειά μου, και έμαθα ότι ο πατέρας μου είχε πεθάνει και η μητέρα μου με την αδερφή μου είχαν πάει να μείνουν μαζί με άλλους συγγενείς και ξαδέλφια. Ήταν πολύ δύσκολη περίοδος εκείνη για εμένα».

Ο Μπαχάρ έμεινε για 10 μήνες στην Τουρκία και προσπάθησε 5 φορές να περάσει στην Ελλάδα. Έκανε αυτό το επικίνδυνο ταξίδι μέσα σε βάρκα, και κατά τη διάρκεια τον λήστεψαν.

«Κάποια στιγμή έπεσα κάτω από τη βάρκα, αλλά κάποιος με τράβηξε πάλι μέσα».

Όταν τελικά έφτασε στην Ελλάδα, δεν είχε άλλη επιλογή από το να κοιμάται έξω σε πάρκο.

«Τη νύχτα έκανε πολύ κρύο. Ζήτησα βοήθεια. Μία ΜΚΟ μου έδωσε ζεστά ρούχα για το κρύο».

Μετά από δύο εβδομάδες που κοιμόταν σε αυτές τις συνθήκες, η αστυνομία προσέγγισε τον Μπαχάρ, τον μετέφεραν στο Σύνταγμα και τον έβαλαν σε φυλακή, ή όπως ονομάζεται σε «προστατευτική κράτηση». Για τον Μπαχάρ, ήταν όντως συνθήκες φυλακής.

«Κάθε εβδομάδα μου έλεγαν ότι την επόμενη εβδομάδα θα με πήγαιναν σε ξενώνα. Και οι εβδομάδες περνούσαν, ώσπου τελικά πέρασα 4 μήνες σε συνθήκες κράτησης».

Ο Μπαχάρ αφότου κάλεσε μία ΜΚΟ, για να πάρει συμβουλές για την κατάστασή του, μεταφέρθηκε στην Αμυγδαλέζα, στο κέντρο προ-αναχώρησης, όπου και του ανακοινώθηκε πως βρέθηκε θέση σε ξενώνα για εκείνον. Όσο έμεινε στον ξενώνα, μαζί με άλλα ασυνόδευτα παιδιά πρόσφυγες, ο Μπαχάρ δυσκοευόταν να κοιμηθεί τα βράδια γιατί υπήρχε πολλή φασαρία καθώς μοιραζόταν τον χώρο με πολλά άλλα αγόρια.

«Πλέον κοιμάμαι καλά και μπορώ να μαγειρεύω» αναφέρει ο Μπαχάρ για το διαμέρισμα ημιαυτονόμης διαβίωσης της IRC, στο οποίο μένει «Εδώ, νιώθω καλά, έχω και δικό μου δωμάτιο».

«Οι φροντιστές είναι πολύ καλοί μαζί μου, με φροντίζουν, και ακούν τα πάντα από όσα τους λέω, και μοιράζομαι τα συναισθήματά μου. Η κοινωνική λειτουργός μου δίνει πληροφορίες, κανονίζει τα ραντεβού μου με τους γιατρούς, φροντίζει για το σχολείο μου και με νοιάζεται πολύ».

«Τώρα είμαι πολύ καλά, κυρίως γιατί μπορώ να μαγειρεύω, είναι το πιο σημαντικό για εμένα». Το όνειρο του Μπαχάρ είναι να γίνει σεφ, και περνάει πολύ χρόνο βλέποντας βίντεο μαγειρικής, ελπίζοντας να μάθει να μαγειρεύει. «Μπορώ να μαγειρεύω Μπαγκλαντεσιανά, Πακιστανικά και Ινδικά φαγητά, γιατί αυτά είναι στην κουλτούρα μου. Αλλά είναι αρκετά πικάντικα». Ο Μπαχάρ χρησιμοποιεί το οικονομικό του βοήθημα για να αγοράζει υλικά και να μαγειρεύει.

«Το αγαπημένο μου φαγητό είναι το ψάρι με ρύζι, και μου αρέσουν πολύ τα πικάντικα φαγητά» μας λέει.

Τώρα, ο Μπαχάρ πηγαίνει σε ελληνικό λύκειο και είναι αποφασισμένος να δουλέψει σκληρά και να έχει τις καλύτερες ευκαιρίες στη ζωή του. «Κάθε μέρα ξυπνώ στις 7, φτιάχνω πρωινό και έπειτα διαβάζω Αγγλικά και Ελληνικά από τις 8 ως τις 10», μας λέει.

«Τα Αγγλικά μου αρέσουν πολύ και προσπαθώ να μάθω και Ελληνικά, γιατί τώρα είμαι εδώ».

«Το όνειρό μου είναι να πάω στην Αγγλία.» Η αίτηση του Μπαχάρ για οικογενειακή επανένωση απορρίφθηκε το Δεκέμβρη.

«Ο θείος μου είπε ότι νοιάζεται για εμένα, και έτσι η δικηγόρος έκανε την αίτηση για την επανένωση. Η υπηρεσία ασύλου ωστόσο, δε την έκανε δεκτή, γιατί δεν πίστευαν ότι είναι θείος μου. Έτσι, ο θείος μου τους ρώτησε τι χρειάζονται για να αποδείξουμε τη συγγένεια και τους παρέδωσε το οικογενειακό πιστοποιητικό από το Μπαγκλαντές. Ωστόσο ούτε αυτό έγινε αποδεκτό. Η αίτησή μας απορρίφθηκε».

Ο θείος του Μπαχάρ, αδελφός του πατέρα του, μένει στην Αγγλία εδώ και 20 χρόνια.

«Αν καταφέρω να φτάσω εκεί, θα έχω πολλή υποστήριξη. Εκεί είναι η αδελφή του πατέρα μου, και ο θείος μου. Νοιάζονται πολύ για εμένα. Έχω και ξαδέλφια εκεί, ενώ πουθενά αλλού δεν έχω πια οικογένεια. Αυτό είναι το σχέδιό μου».

Η απόρριψη της αίτησής του, ήταν πολύ δύσκολη για τον Μπαχάρ που το μόνο που θέλει είναι να βρεθεί μαζί με μέλη της οικογένειάς του. «Έχω ξαδέλφια στην Αγγλία, εδώ δεν έχω κανέναν, είμαι τελείως μόνος. Και δεν ξέρω πολύ κόσμο, μόνο τους φίλους μου».

Μόλις λίγους μήνες πριν από τα 18α γενέθλιά του, ο Μπαχάρ έχει πολλά αναπάντητα ερωτήματα για το μέλλον του.

«Μερικά βράδια δε μπορώ να κοιμηθώ, σκέφτομαι την υπόθεσή μου, ότι με απέρριψαν, τι θα κάνω, τι επιλογές έχω, αν έχω και καμία».

«Και τι μπορώ να κάνω; Όχι και πολλά, αυτή είναι η ζωή».

Η IRC Hellas υποστηρίζει τον Μπαχάρ να προετοιμαστεί για την ενήλικη ζωή, όπου και να βρεθεί στο μέλλον. «Θέλω να μάθω να τα καταφέρνω μόνος μου, ολομόναχος», μας λέει ο ίδιος. «Εδώ [στην IRC] μου δείχνουν το σωστό τρόπο να κάνω τα πράγματα και εγώ μαθαίνω. Είμαι χαρούμενος και ευγνώμων. Σας ευχαριστώ πολύ».

*Το όνομα έχει αλλαχθεί για την προστασία της ταυτότητας του παιδιού.

Δείτε μια ακόμη ιστορία ασυνόδευτου παιδιού που διαμένει σε διαμέρισμα ημιαυτόνομης διαβίωσης της IRC στο πλαίσιου του έργου FUTURA.